De hele kleintjes kan je even kort opbakken of frituren. De wat grotere tentakels laat je eerst zacht laat garen en dan stoven. Van de pijlinktvis kan je zowel de kop als de tentakels eten.
Inktvisinkt heeft een licht zilte smaak en is goed te combineren met andere vissoorten. naast het feit dat je ontzettend veel kunt met inktvisinkt, wordt het voornamelijk gebruikt om pasta of risotto een zwarte kleur te geven.
Jazeker. In de 19de eeuw was inktvisinkt populair om mee te schrijven en, vooral, te tekenen. Hij werd eerst gedroogd en daarna gemengd met lak om hem waterbestendig te maken. Deze bruinzwarte inkt werd 'sepia' genoemd, naar de Latijnse naam voor 'zeekat'.
In Japan en Korea eet men octopus ook wel kort gegrild, maar in de rest van de wereld eet men octopus meestal lang gestoofd tot het zoet en mals is.
Belangrijk is wel dat je ze van tevoren goed schoonmaakt, of dit laat doen. Verwerk de inktvis bijvoorbeeld door hartige Koreaanse pannenkoekjes of een prachtige pan paella. Frituur ze als calamaris en serveer met aïoli en citroen. Of: grill ze in hun geheel (al dan niet gevuld).
De inktvis heeft in zijn lijf een speciale inktzak waarin inkt wordt gemaakt. De inktzak bestaat uit twee delen: het kliergedeelte en het reservoir. In het kliergedeelte wordt de donkere kleurstof melanine geproduceerd. In het reservoir wordt de inkt gevormd doordat de melanine daar gemengd wordt met slijm.
Inkt wordt gemaakt van een kleurpoeder en een bindmiddel. Het bindmiddel kan van alles zijn, een soort olie, water of acryl. Vroeger werd dit met de hand gemaakt en was inkt ook erg duur. Tegenwoordig wordt inkt vooral in de fabriek gemaakt.
Ze dateren van 500 v. Chr. of ouder en ze waren gebaseerd op roetdeeltjes die in suspensie werden gehouden door gom of hars. Roet of lampenzwart kon onder meer worden verkregen door onvolledige verbranding van dierlijke sappen of plantaardige oliën, zoals sesamolie en Chinese houtolie.
Alle inktvissen zijn carnivoren. Het voedsel bestaat voornamelijk uit vis, krabben, kreeften en weekdieren die ze met de zuignappen op hun grijparmen vangen.
Octopus valt onder de term inktvis omdat ze ook inkt maken om zich te beschermen. Er zijn lichamelijke verschillen tussen een octopus en andere soorten inktvis.
Bereiding van calamares
Het visvlees is stevig en wit, met een milde smaak, soms bijna nootachtig. Het holle lijfje van de inktvis wordt overdwars in ringen van ongeveer twee centimeter gesneden.
Vaak worden ook de poten van de pijlinktvissen gefrituurd en dit wordt karaage genoemd. Let er wel op dat die 'tentakels' eigenlijk de 'poten' zijn. Met andere woorden, van pijlinktvissen eet men zowel het lichaam als de poten op! Smakelijk!
Pijlinktvis wordt vooral geconsumeerd als inktvisringen. De Italianen noemen deze snack 'calamari', en in Spanje heeft men het over 'calamares'. Pijlinktvis kan je bakken, stoven, grillen of frituren. Het vlees is mals en je hoeft het heel kort te bakken.
Dodelijk. De blauwgeringde octopus is amper enkele centimeters groot, maar één beet van het dier bevat in theorie genoeg gif om 26 mensen te doden. Bovendien bestaat er geen tegengif. De inktvis laat meestal alleen zijn mooie blauwe ringen zien als hij zich bedreigd voelt en op het punt staat om zijn gif te gebruiken.
Ergens rond 2500 voor Christus werd er een uitvinding gedaan, waarvan de blijvende invloed nog niet vermoed kon worden. Inkt werd zowel in het oude China als in het oude Egypte uitgevonden, maar nergens zou inkt zo snel zo populair worden als in China.
Zwarte tatoeage-inkt werd tot nu toe eigenlijk altijd als tamelijk veilig beschouwd. Het zou voornamelijk onschuldig koolstof bevatten. Die gedachte is op zich juist. Het meest gebruikte zwarte pigment – carbon black – bevat inderdaad meer dan 99 procent puur koolstof.
Cartridges horen bij het chemisch afval omdat de inkt (licht) ontvlambaar kan zijn en daarom gevaarlijk is.
Inktvissen leven in zee. Ze halen adem met kieuwen net als vissen. De inktvis is geen vis, maar een weekdier. Weekdieren hebben geen botten en graten.
Zo blijkt dat sommige inktvissen over meer dan 500 miljoen (!) neuronen beschikken. Ter vergelijking, een rat heeft er 200 miljoen en een normaal weekdier zo'n 20.000. Het betekent dat de hersenen van koppotigen die van muizen, ratten en zelfs honden naderen.
Het dier kan zich goed verstoppen tussen rotsen of onder het zand. 's Nachts gaat ie op jacht. Kruipt dan voorzichtig naar een prooi, schiet daar door straalaandrijving naartoe en vangt 'm met zijn vangarmen. Hij verlamt de prooi met zenuwgif. Met zijn sterke kaken breekt hij het harde schild van een kreeft.
De inktvis opzetten met 1 kopje olie, 2 glazen droge rode wijn, laurier en peper. Op een laag pitje laten koken (af en toe controleren of er nog vloeistof in de pan zit, zonodig toevoegen) tot inktvis gaar is (ongeveer 1 uur).
De Octopoda (afgeleid van het Grieks Ὀκτάπους, 'acht-poot') zijn een orde binnen de klasse van de Cephalopoda (uit Grieks κεφαλόποδα ("koppotigen"), Nederlands: inktvissen) met acht armen of tentakels en drie harten.