Uw reistijd tussen huis en werk (en terug) telt niet als werktijd.Behalve als u activiteiten uitvoert in opdracht van uw werkgever. Voor beroepschauffeurs telt de reis tussen huis en standplaats niet mee voor het maximale aantal rij-uren per dag.
Als je maar onderweg bent naar, van of voor je werk. De werktijd is de tijd waarin je daadwerkelijk aan het werk bent. Dit heet ook wel arbeidstijd. In de tijd dat je naar je werk of naar huis reist, werk je in principe niet.
Reisuren zijn de uren die de bouwplaatswerknemer besteedt aan het reizen van de woning naar het werk en terug. De bouwplaatswerknemer die buiten zijn woongemeente werkt, heeft recht op een reisurenvergoeding.
Wanneer douchen en omkleden verplicht is voor de werknemer, bijvoorbeeld omdat het noodzakelijk is in het kader van goed arbobeleid – de werknemer werkt bijvoorbeeld met gevaarlijke stoffen – dan zal douchen en omkleden tot de arbeidstijd horen.
De gemiddelde acceptabele reistijd is minder dan 90 minuten
Als je boven een bepaalde (persoonlijke) grens komt wordt het echt een stuk lastiger voor de meeste mensen. Bij meer dan 90 minuten reistijd gaat het knellen, omdat dit boven de gemiddelde acceptabele reistijd komt.
Daar zijn geen regels voor en al helemaal geen wetten. Volgens de arbeidsinspectie vindt woon-werkverkeer niet onder gezag van de werkgever plaats. Als jij als werknemer dus acht uur per dag moet werken en drie uur per dag moet reizen voor je werk, dan bedraagt de arbeidstijd nog steeds acht uur.
Reisuren. Medewerkers tot en met 21 jaar: de helft van het bruto uurloon. De eerste 60 minuten per dag worden niet uitbetaald.
De werkgever heeft, volgens de wet, een 'instructiebevoegdheid'. Dat is ook logisch: zou een werkgever zijn medewerkers niets mogen verplichten, dan heeft hij niets aan zijn werknemers. Die blijven dan thuis, omdat het niet mogelijk is om ze te verplichten op het werk te verschijnen.
Ja, verplicht aanwezige tijd is betaalde tijd. Als u een medewerker verplicht om vijf minuten eerder aanwezig te zijn omdat u bang bent dat deze te laat komt of om zich voor te bereiden op het werk, geeft u daarmee aan dat de betreffende medewerker ook vijf minuten eerder met zijn werk begint.
U mag maximaal 12 uur per dienst werken en maximaal 60 uur per week. Voor jongeren tot 18 jaar en voor zwangere en pas bevallen vrouwen gelden aparte regels. In uw cao kunnen afwijkende regels staan.
Reistijd wordt in rekening gebracht tegen 50% van het normale uurtarief.
"De psychologische term hiervoor is de wet van behoud van reistijd. Die schrijft voor dat mensen het gemiddeld acceptabel vinden om zeventig tot negentig minuten per dag onderweg te zijn.
In het algemeen kan de werkgever de vaste reiskostenvergoeding berekenen (tool) met deze formule: afstand enkele reis x het vermoedelijke aantal keren dat de werknemer deze afstand aflegt in een jaar x de vergoeding (waarvan dus € 0,19 per kilometer onbelast is).
De pauze rekent de wet niet mee als arbeidstijd, reistijd (onder voorwaarden dus) wel. In veel bedrijven is de pauze onbetaald en komt de pauze bovenop de arbeidstijd. Je werkt 8 uur en bent 8,5 tot 9 uur aanwezig. Als je het woon/werkverkeer er bij rekent, zijn de meeste werknemers meer dan tien uur van huis af.
In de wet staat nergens dat je als werknemer recht hebt op reiskostenvergoeding. Je hebt daar alleen recht op als hierover afspraken in je cao, arbeidsovereenkomst of bedrijfsregeling staan. Als dat zo is, dan moet je werkgever reiskosten betalen.
Woon-werkverkeer wordt als zakelijk aangemerkt door de Belastingdienst. Het gaat hierbij om het heen en weer reizen van de woon- of verblijfplaats naar een vaste werkplek met de auto van de zaak.
Uw werkgever mag uw werktijden veranderen als dit in uw contract, cao of bedrijfsregeling staat. Deze afspraak heet een wijzigingsbeding. Het betekent dat uw werkgever zonder uw toestemming uw werktijden mag veranderen. Hij moet daar wel een belangrijke reden voor hebben, bijvoorbeeld een verplichte reorganisatie.
Werkoverleg is een uitstekend middel om werknemers sterker te betrekken bij hun werk. De tijd die nodig is voor werkoverleg geldt formeel als werktijd. Volgens veel regelingen/cao's moet de duur van overleg worden gezien als werktijd. Die tijd dient als zodanig gecompenseerd te worden.
Loondoorbetaling. Op grond van artikel 7:628 BW betaalt de werkgever, ondanks dat de werknemer niet aan het werk is, 100% van het loon aan de werknemer. De vaste kostenvergoedingen, zoals de reiskostenvergoeding of een vaste onkostenvergoeding, hoeft de werkgever niet te betalen.
Het noodzakelijkheidscriterium houdt in dat je als werkgever zelf beoordeelt of een medewerker een mobiele telefoon nodig heeft om zijn werk naar behoren te kunnen doen. Is dat volgens jou het geval, dan mag je de telefoon verstrekken. De medewerker kan deze zowel zakelijk als privé gebruiken.
Volgens de wet is het de werkgever niet toegestaan te vragen naar medische klachten, symptomen of naar de aard of oorzaak van de ziekte. Griep, migraine, nekklachten, een blaasontsteking, een burn-out of iets anders ergs. Mensen worden helaas ziek.
Een vaste vrije dag. Volgens de regeling in de cao Fashion, Sport & Lifestyle heb je recht op 1 of 2 dagen waarop je werkgever je niet mág inroosteren. Hoeveel dagen hangt af van het aantal uren dat je volgens je contract werkt.
Er komt een grote wijziging aan voor het bedrijfsleven in Nederland: per 1 januari 2022 verdwijnt het fenomeen van de vaste reiskostenvergoeding. Werkgevers mogen dan niet zomaar meer een vaste reiskostenvergoeding aan hun medewerkers aanbieden, maar alleen daadwerkelijk gemaakte reizen mogen onbelast vergoed worden.
Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat een redelijke kilometervergoeding anno 2022 op 39 cent ligt. Daarmee dek je niet alleen de benzinekosten, maar ook de (WA + Casco) verzekering, onderhoud en allerhande belastingen. Da's dus inderdaad ruim 2 keer meer dan de huidige 19 cent.
Vanaf 1 juli 2020 zal de tussenkomst van de werkgever ook verplicht zijn wanneer de verplaatsingen woon-werkverkeer minder dan 5 kilometer bedragen.