Boterbloemen komen veel voor in paardenweiden. Ze zijn mild giftig maar paarden grazen er omheen omdat ze onaangenaam smaken. Wanneer de bloempjes gedroogd worden, verdwijnen de giftige stoffen bijna volledig.
Je kunt boterbloemen verwijderen door de grond te schoffelen. De planten vormen dichte pollen die met een schep of spa diep moeten worden uitgespit. Het wat grotere onkruid kun je er met een drietand uittrekken. Daarnaast kun je de boterbloemen gewoon met de hand verwijderen.
Boterbloemen (Ranunculus-soorten, zoals plantkundigen zeggen) zijn inderdaad giftig. De stof die hiervoor verantwoordelijk is, heet protoanemonine, een afgeleide van een andere stof die ranunculine heet (let op de naam). Bij dieren die ervan eten (runderen, schapen, varkens, honden...)
In de boterbloemen komt een glycoside voor: ranunculine, waaruit bij kneuzing van de plant langs enzymatische weg, de giftige substantie, protoanemonine genaamd, vrijkomt. SHEARER (1938) heeft aangetoond, dat de planten in de bloeiperiode, d.i. in de maanden mei en juni, het hoogste gehalte aan protoanemonine hebben.
De gele bloem heeft een scherpe smaak en is giftig. Het kan zelfs huidverbranding veroorzaken.
Jacobskruiskruid (Senecio jacobaea) is een bekende giftige plant in Nederland. Dit is een plant die in de zomer opvallende gele bloemen heeft.
Onkruid herkennen: kruipende boterbloem
Kruipende boterbloem (Ranunculus repens) kun je als onkruid herkennen aan de gele bloemen met lange uitlopers. Deze vaste plant is makkelijk te verwijderen door hem te wieden, schoffelen of hakken.
De soort is vaak aanwezig in graslanden, maar ook langs bospaden, en in milieus met sterk wisselende waterstanden en tijdelijke overstromingen. Kruipende boterbloem is ook talrijk aanwezig in verstoorde gebieden, zoals ruigten, bermen, oevers van poelen en vijvers, braakland, bouwland en tuinen.
Je kunt paardenbloem verwijderen door de grond te schoffelen. Wil je er zeker van zijn dat de paardenbloem niet meer terug groeit, dan moet je de penwortel volledig verwijderen. Dit doe je met een penwortelsteker.
Het heeft een gunstige invloed op de afvoer van afvalstoffen, bloedzuiverend, houdt de bloedvaten schoon en voor een gezonde spijsvertering. Paardenbloem kruid heeft ook een gunstige invloed op soepele gewrichten bij paarden. Uit onderzoek blijkt dat Paardenbloem rijk is aan mineralen en vitaminen.
via de stengel of het blad met het sap van de reuzenberenklauw in aanraking komt, kan zware brandwonden oplopen. Niet enkel mensen, maar ook paarden kunnen er huidirritatie, blaren of zelfs brandwonden aan overhouden.
Een gedroogde Berenklauw is niet giftig. Het sap is giftig en eenmaal goed ingedroogd is het sap verdwenen en het gif ook.
Koolzaad. Koolzaad (Brassica napus): deze plant is ook gedroogd giftig en met name de zaden.
Echter brood is speciaal gemaakt voor menselijke consumptie en is niet het meest ideale paardenvoer. Veel vers brood is niet goed, omdat een paard deegballen kan vormen die slecht verteerbaar zijn en verstoppingen kunnen veroorzaken. Ook kan vers brood aan het gehemelte van een paard gaan plakken.
Er zijn verschillende soorten groenten en fruit die aan paarden kunnen worden gevoerd. Groentes zoals boerenkool, broccoli, spruitjes, radijsjes, spinazie, komkommer en wortelen kunt u aan uw paard voeren.
Bananen voor paarden kunnen een lekker tussendoortje voor het paard zijn. De meeste vitamines zitten in bananen. Vitamine B6 bijvoorbeeld helpt je paard bij het opbouwen van een goede weerstand. Bananen bevatten Kalium.
De malse bladeren, bloemen en wortels zijn allen eetbaar, echter de stengels zijn het minst eetbaar. Het sap uit de stengels is licht giftig. Al met al kan de paardenbloem worden gerekend tot de wilde groenten. De bladeren zijn het hele jaar te gebruiken.
De gewone dotterbloem (Caltha palustris) – April 2020
De volwassen dotterbloem is erg giftig en dus niet eetbaar.
In tuinen en kleinschalige milieus is de Scherpe Boterbloem een drachtplant voor honingbijen, vlinders, hommels en heel wat soorten solitaire bijen. Ze halen er nectar en geel stuifmeel.