Kleigrond is vruchtbaar, maar weinig doorlatend. Goed losmaken bij de aanleg en bij voorkeur met een mulchlaag werken. Voor de structuur is op oudere, kalkarme kleigronden een bekalking nuttig. Verder zoveel mogelijk humus doorwerken en eventueel ook grof zand.
Kleigrond vruchtbaar maken
Kleigrond heeft een dichte structuur, wat er voor zorgt dat er heel veel water wordt vastgehouden. je merkt het al meteen wanneer het heeft geregend en het water blijft aan de oppervlakte liggen.
De bodemvruchtbaarheid wordt bepaald door de chemische, fysische en biologische eigenschappen van de bodem. Bodemleven, zoals wormen, aaltjes, schimmels en bacteriën, zorgen ervoor dat de bodem vruchtbaar blijft. Hoe meer variatie in het bodemleven, hoe beter het is voor de (vruchtbaarheid van de) bodem.
Je kunt kleigrond duurzaam verbeteren door er een flinke lading compost, organische mest of bladaarde doorheen te mengen. Werk die oppervlakkig in de toplaag en regenwormen doen de rest wel. De humusdeeltjes maken de bodem luchtiger, verbeteren de vochthuishouding en stimuleren het bodemleven.
Klei- en lössgronden zijn vruchtbare gronden die vocht en voedingsstoffen goed vasthouden. Zandgronden zijn van oorsprong onze armste gronden, die in de loop van de eeuwen zijn verbeterd. Veengronden zijn vruchtbare, maar natte, gronden die vooral geschikt zijn als grasland.
Turf, stalmest, compost kan je ook toevoegen om de grond te verbeteren. Zorg voor een goede combinatie van zwart grond, compost en mest. Potgrond zal de bomen verstikken. Bij kleigrond is het van belang om een goede afwatering te hebben zodat de grond luchtig wordt en voldoende zuurstof krijgt te maken.
Niet elke plant groeit even goed op kleigrond, zelfs niet met de allerbeste voorbereiding. Andere planten zullen het juist heel goed doen. Maar om je gerust te stellen: tachtig procent van de planten kan prima groeien op kleigrond.
Zandgrond verrijken met kleigrond kan het vocht- en mineralen bergend vermogen van de bodem verbeteren. Bovendien kan klei organische stof binden in kleihumuscom- plexen, waardoor de organische stof in de bodem toeneemt. Dat is gunstig voor zowel de mineralenbenutting als de netto reductie van koolzuurgasemissie.
Tuinieren op kleigrond lijkt lastig, toch bevat kleigrond eigenlijk heel veel waardevolle voedingsstoffen. Daardoor is de grond geschikt voor heel veel planten, bomen, struiken en heesters.
Als startbemesting op een zware grond kan uitgegaan worden van 2 tot 5 m3compost per 100 m2. Op kleigronden wordt ook vaak bemest met goed verteerde stalmest, of paardenmest vermengd met wat tuinturf in plaats van compost. Daardoor wordt de pH van de grond wat lager (hij wordt dan iets zuurder).
Een goede grond is luchtig, voldoende vochtig en met voedingsstoffen die de planten laten groeien. De volgende factoren zijn hierbij van belang: - De grondsoort. De soort grond (klei, zavel, zand, veen) is belangrijk voor de groei van planten.
Je kunt de bodem verbeteren door de eerste 20 centimeter tuingrond eenmalig goed los te maken door te spitten en daarna hoogwaardige compost in de bovenste grondlaag aan te brengen. Daarna doet de natuur de rest. Gebruik geen GFT compost of andere, vaak goedkope of gratis af te halen, compostsoorten.
Onkruid. Wat ook lastig kan zijn op zware klei, zijn de vaak hardnekkige wortelonkruiden, bijvoorbeeld Riet, Kweek(gras), Zevenblad (ook wel Tuinmansverdriet genoemd), Heermoes of Heggewinde (Pispotjes). Het groeit alle kanten op en laat zich lastig verwijderen.
Van nature is kleigrond meestal neutraal tot basisch, dat wil zeggen kalkrijk. Zandgrond kan alle kanten op, aan de kust is de zandgrond vaak basisch, op de Veluwe meestal zuur. Veengrond is vrijwel altijd van nature zuur, dat wil zeggen kalkarm.
Top groenten voor klei grond : knollen (biet en knolselder) en aardappelen. Flop groenten voor klei grond : planten die niet graag met hun voeten in het water staan (uien), wortelen en planten die niet tegen de vrieskou kunnen.
Een tuin aanleggen op kleigrond
Lucas raadt aan om de klei ongeveer 70 cm diep af te graven. Vervolgens breng je een zandlaag van 30 cm aan, gevolgd door een laag tuinaarde van 40 cm, zodat je uiteindelijk weer op hetzelfde niveau terecht komt, alleen kun je nu wel alle kanten op met de tuin.
Gewoonlijk is zandgrond lichtzuur en humus-arm met een pH onder de 6. Veengrond is humusrijk met een pH tussen 4 en 6. Bij klei zit je vaak boven de 6 tot wel 7,5 en hoger. Op het etiket van planten staat of er humusrijke zure grond nodig is.
Verbeter de afwatering van de kleigrond
Het belangrijkste probleem bij kleigrond is dat de afwatering vaak slecht is. Geef dus eerst je ogen goed de kost. Blijft het water op de grond staan, dan zul je iets aan de drainage moeten doen. Je zou bijvoorbeeld zand, kiezels en compost door de grond kunnen spitten.
Mits enige grondverbetering aan te brengen: zomerframbozen en herfstframbozen. Trosbessen, kruisbessen en braambessen zouden goed moeten groeien bij jou.
Voor zand- en veengronden geldt bijvoorbeeld dat deze over het algemeen wat zuurder zijn, met een pH-waarde tussen de 4,5 en 5,5. Kleigronden daarentegen zijn minder zuur met een pH-waarde vanaf ongeveer 6,7 en hoger.
Compost wordt doormengt door de bovenste laag van de tuingrond. Door het mengen door de toplaag wordt de structuur en de vruchtbaarheid van de grond verbeterd. Compost heeft een hogere voedingswaarde voor de bodem dan bemeste tuinaarde.
Humusrijke grond wordt ook wel 'voedselrijke grond' genoemd. Humus bevat namelijk veel voedingstoffen voor tuinplanten. Veengebieden, kleigronden en lössgrond zijn voorbeelden van vaak 'voedingsrijke gronden'.
Een bosgrond, een natuurgrond, is geen agrarisch perceel dat zo nodig regelmatig wordt bekalkt om de pH op niveau te krijgen, en te houden, om zo een optimale gewasproductie te realiseren. Maar misschien is onze natuur wel een herstelronde waard.