Het is allemaal goed. Alle naslagwerken vermelden mama én mamma en papa én pappa. In de praktijk zijn de vormen mama en papa het gebruikelijkst. Er is geen uitspraakverschil tussen mama/papa en mamma/pappa: in alle gevallen is de eerste a (tamelijk) kort en de tweede a lang.
Volgens het Etymologisch woordenboek van het Nederlands heeft het Nederlands mam(m)a en pap(p)a echter niet uit het Latijn overgenomen, maar uit het Frans, waar ze met één m of p werden geschreven (maman, papa); de schrijfwijzen mama en papa sluiten hierbij aan.
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling. De spelling mama is oorspronkelijk aan het Frans ontleend (maman). Omdat de eerste a kort is, is de dubbele m strikt genomen juister; vergelijk manen en mannen.
Wat is juist: mama en papa of mamma en pappa? Het is allemaal goed. Alle naslagwerken vermelden mama én mamma en papa én pappa. In de praktijk zijn de vormen mama en papa het gebruikelijkst.
Termen. Bekende alternatieve koosnaampjes voor een moeder in het Nederlands zijn: mama, ma, mam, mams, mammie, moeke, ma'ke, moe, moer, moemsie, moes, moesje, mem (Fries), mamaatje, mutti (uit het Duits) en mamsie. De moeder van iemands vader of moeder is diens grootmoeder.
In de spreektaal en ook wel in de informele schrijftaal (tweets, appjes), wordt me vaak gebruikt als bezittelijk voornaamwoord: me moeder. De gereduceerde vorm van mijn is echter m'n, niet me. Met m'n moeder is dus niets mis.
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling.
De woorden 'papa' en 'mama' vinden hun oorsprong in het Frans. Maar de hoofdgebruikers van de woordjes – baby's – hebben er ook iets mee te maken. Het korte antwoord op deze vraag is: uit het Frans.
De spelling varieert in de loop van de tijd en van plaats tot plaats, en komt ook voor: Mamye, ma mye, m'amye... Mamie betekent mijn vriendin, mijn goede vriendin. De spelling mamy komt zeker van het Engelse mammy wat moeder betekent.
Moeder is gemiddeld 31 jaar oud bij geboorte van kind.
Voorbeelden: bak – bakkie, suf – suffie, gek – gekkie, man – mannie, tas – tassie, juf – juffie, fik – fikkie, kop – koppie, mam/mama/mamma – mammie, pap/papa/pappa – pappie. In de woorden jochie en hachie wordt er geen teken verdubbeld.
'Me moeder', 'me sleutels', 'me fiets'. Nee, nee, nee, geen 'me' meer, maar 'm'n' of 'mijn'! Je schrijft dus 'mijn fiets', 'mijn broer', 'mijn kamer' en 'mijn huisgenoten'.
Als niet-onderwerpsvorm kunnen we zowel me als mij gebruiken. Het is aan te bevelen om zo veel mogelijk de gereduceerde vorm me te gebruiken. Overmatig gebruik van de volle vorm mij maakt zowel gesproken als geschreven taal onnatuurlijk.
Je schrijft een 'w' als je 'u' combineert met een substantief.Het substantief staat direct achter 'uw'. Je schrijft dus een 'w' als je 'u' possessief gebruikt. Uw koffie staat klaar.
Als iemand je bedankt zeg je: “Graag gedaan.” Of: “Helemaal goed!” Ook “Niets te danken” kan, al ben ik het er niet helemaal mee eens, want ik vind juist dat er wél wat te danken valt. Als ik de pakketbezorger of mijn mondhygiënist of de boekhouder bedank, vind ik “Tot je dienst” een gepaste reactie.
Heel erg bedankt voor alles wat je hebt gedaan. Oprechte Waardering: Mijn oprechte waardering voor jouw ongelooflijke inzet. Heel erg bedankt voor jouw waardevolle bijdrage. Hartelijk Dankjewel: Hartelijk dank voor jouw buitengewone vriendelijkheid.
Of heet dat gewoon ook een achternicht, net zoals dat mijn nichtje voor mijn moeder ook een nichtje is.
Een schoonzus, zwagerin of zwageres is een vrouwelijk aangetrouwd familielid, waarbij de verwantschap dus is ontstaan door een geregistreerd partnerschap of huwelijk. In praktijk betekent dit dat er drie verschillende mogelijkheden zijn om iemand schoonzus of zwagerin of zwageres te noemen.
Achteroom/-tante: hij of zij is een neef/nicht van je vader of moeder.