Egyptisch-Arabisch is een variatie van de Arabische talen van de Semitische tak van de Afro-Aziatische taalfamilie. Het komt oorspronkelijk uit de Nijldelta uit de omstreken van de hedendaagse hoofdstad Caïro.
De officiële taal van Egypte is Arabisch. Binnen het Arabische taalgebruik onderscheidt men drie registers. Het eerste is de gesproken taal, de informele taal die gesproken wordt op straat en die hoort tot de groep oosterse Arabische dialecten zoals het Syrisch, het Libanees of het Jordaans.
De 22 Arabische landen zijn: Algerije, Bahrein, de Comoren, Djibouti, Egypte, Irak, Jordanië, Koeweit, Libanon, Libië, Marokko, Mauritanië, Oman, Palestina, Qatar, Saoedi-Arabië, Somalië, Soedan, Syrië, Tunesië, Verenigde Arabische Emiraten en Jemen.
De Arabische naam van Egypte is Miṣr. Deze naam is van semitische oorsprong. De naam lijkt zeer sterk op het oorspronkelijke Assyrische Miṣir/Muṣur, maar is ook met het Hebreeuwse מִצְרַיִם (Mitzráyim) verwant. Het betekent land of staat.
De islam is de staatsgodsdienst van Egypte. Ongeveer negentig procent van de bevolking zijn soennitische moslims. Daarnaast is 10 procent christen. De grootste christelijke groepering is de koptisch-orthodoxe Kerk.
Turks is de moedertaal.
Daarnaast wordt er in Turkije ook Koerdisch, Arabisch, Armeens en Grieks gesproken. Wereldwijd spreken 150 miljoen mensen de Turkse taal en haar dialecten.
De officiële taal in Marokko is het Modern Standaard Arabisch. Toch wordt op straat een heel andere taal gesproken. Het Darija, Arabisch voor 'dialect', is een mix van talen: Arabische, Berberse, maar ook Franse en Spaanse woorden geven blijk van een rijke contactgeschiedenis.
Men onderscheidt de volgende dialecten: De Meghrijnse dialecten (gebied rond Marokko, Algerije en Tunesië), de Egyptische dialecten, de Syrisch-Libanese dialecten, de dialecten van het Arabisch schiereiland en de Irakese dialecten.
Wees bewust van het verschil tussen de autonome Koerdische regio van Irak de rest van het land. In het noorden spreekt men bijvoorbeeld overwegend Koerdisch, terwijl in de rest van het land Arabisch de voertaal is.
Arabieren zijn oorspronkelijk de nomadische Semitische inwoners van het Arabisch Schiereiland (Arabië), die het Arabisch als taal hebben. Door de verspreiding van de islam is de Arabisch-sprekende populatie en hun cultuur verspreid over 22 landen binnen Azië en (Noord)-Afrika en bedraagt circa 450 miljoen mensen.
Ongeveer 98% van de bevolking spreekt Arabisch, het overige deel spreekt Koptisch, Nubisch en in de Siwa-oase wordt Berbers gesproken.
Egyptisch is de taal die tussen 2700 voor Christus en 1000 na Christus in het oude Egypte werd gesproken. De taal behoort tot de Hamito-Semitische, ofwel Afro-Aziatische talenfamilie. Het Egyptisch is na het Soemerisch de oudst bekende, geschreven taal.
Egypte is een heel betaalbaar land voor de zelfstandige reiziger of backpacker. De entreekosten voor verschillende bezienswaardigheden, zoals bijvoorbeeld de graven in de “Valley of the Kings” zijn over het algemeen wel redelijk hoog.
sorry in Arabisch vertaalt naar: آسف, آسفة, أنا آسف (8 vertalingen totaal).
Marokko's twee officiële talen zijn Arabisch en Amazigh, maar vrijwel alle Marokkanen spreken en begrijpen Frans. Het Spaans is wijdverspreid in het noorden en zuiden van Marokko.
Turken zijn mensen die een Turkse achtergrond hebben of die voorouders hebben die in Turkije geboren zijn en hun cultuur, moedertaal, etniciteit en/of religie met elkaar gezamenlijk hebben. In ruimere (etnische) zin vallen ook de andere Turkse volkeren uit Eurazië hieronder.
In theorie behoren de Turkse talen tot de Altaïsche talen. Dit is een theorie over een taalgroep waar verschillende talen in Noordoost-Azië toe behoren. Dit is niet gek, aangezien de Turken oorspronkelijk uit deze regio komen. Het Turks zou hierdoor ver verwant zijn van het Koreaans, Japans en Mongools.
In Egypte eet men met de rechterhand. De rechterhand is bedoeld voor alledaagse taken, terwijl de linkerhand gebruikt wordt voor “onreine” taken. Om een tweede portie vragen wordt in Egypte als een groot compliment gezien. Het kan voorkomen dat een leeg bord meteen weer wordt bijgevuld zonder dat u erom vraagt.
Hoofdgerechten in Egypte zijn gegrilde of gebraden duiven, met gehakt gevulde aubergines (batingan), kebab, kofta (gehaktballetjes van gekruid schapenvlees) of kip met rijst. Zoetigheid of fruit ronden de maaltijd af. Drinken in Egypte: Thee, koffie en karkadee zijn de nationale dranken.
De kans op sociale onrust en geweld is in Egypte altijd aanwezig. Naast de verhoogde kans op politieke onrust en terroristische aanslagen is het ook goed om rekening te houden met de criminaliteit in Egypte.