Zijn de stengels goed gedroogd? Dan zijn ze niet meer gevaarlijk. Goed gedroogde berenklauw bevat namelijk geen sap meer. Ook de haren van de stengel verliezen hun irriterende werking.
Een gedroogde berenklauw in je interieur
Niet alleen de gedroogde bloemen zijn mooi als decoratie, maar ook de stengels van de plant kunnen gebruikt worden. Dit zijn namelijk holle buizen die zich goed lenen voor het maken van bijvoorbeeld kerststukjes.
Aangezien het sap van de berenklauw giftig is, is het drogen van de berenklauw het handigste in het najaar. Al kun je de berenklauw prima het hele jaar door drogen. In de actieve bloeiperiode moet je wel voorzichtig zijn in de buurt van kinderen en huisdieren.
Niet oogsten zonder toestemming
Het in zijn geheel weghalen van de plant is wel toegestaan. Draag wel altijd beschermende kleding bij het verwijderen van een (reuzen)berenklauw.
Iedere zomer komen er meer berenklauwen voor in Nederland. Deze plant valt op door haar grootte en grote trossen met bloemen, maar wist je dat deze plant aanraken niet zonder gevaar is? Deze giftige plant veroorzaakt namelijk brandwonden bij mensen én dieren.
De berenklauw is niet zo giftig als sommige andere planten, maar de sap van de plant bevat furocoumarinen. Na contact met het sap en zonlicht kan de huid rode jeukende vlakken, zwellingen en zelfs blaren vertonen binnen 48 uur. De huid kan eruit zien als een brandwond en het duurt ruim 2 weken tot de wond is genezen.
Het verschil tussen fluitenkruid en berenklauw
Onthoud dat fluitenkruid dunnere stelen en iets fijnere bloemen heeft. Bovendien bloeit deze plant van april tot juni, terwijl de berenklauw van juni tot oktober (de 'gewone' variant) of van juni tot augustus (de 'reuzenvariant') te vinden is.
Gebruik in traditionele geneeskunde. In de traditionele geneeskunde wordt de wortel en het blad gezien als een afrodisiac, een spijsverteringsbevorderaar, een slijmoplossend middel en een kalmerend middel. Soms wordt het nog voorgeschreven bij bronchitis en keelontsteking. Een tinctuur wordt gegeven bij algehele zwakte ...
Dat bloeiende reuzenberenklauwen voor pijnlijke blaren kunnen zorgen, dat weten de meeste mensen. Maar eigenlijk zijn de uitgebloeide planten net zo gevaarlijk, hoewel ze je dan niet meer kunnen bezeren.
Het verkopen van reuzenberenklauw is verboden. Toch ziet de NVWA dat de invasieve exoot nog geregeld door bloemisten wordt aangeboden. Het gaat dan om de gedroogde takken en bloemhoofden van de reuzenberenklauw, die zeer decoratief zijn.
Na 24 uur: jeukende rode vlekken of blaasjes. Enige uren later: grote blaren. De blaren lijken op ernstige brandwonden (genezen pas na één tot twee weken). Hierna kun je littekens krijgen en kan je huid bruin verkleuren.
Reuzenberenklauw groeit voornamelijk op zonnige tot licht beschaduwde plaatsen op vochtige, voedselrijke gronden zoals bermen, dijken, geluidswallen, omgewerkte grond, braakliggende grond, tuinen, ruderale plaatsen, ruigten, waterkanten, langs spoorwegen, plantsoenen, parken en bossen.
De berenklauw is hardnekkig, maar gelukkig niet onmogelijk om te bestrijden. Je kunt de (reuzen)berenklauw verwijderen door deze dicht bij de grond te kappen. Verwijder de wortels van de plant vervolgens compleet met een onkruidsteker om verspreiding te voorkomen.
Hoe herkent u de berenklauw
De stengel kan 10 cm dik worden en is rood gevlekt. Ze heeft enorme bladeren van 1 tot 1,5 meter lang. De bladeren zijn grof gezaagd, behaard en diep ingesneden. De plant bloeit in de periode vanaf juli tot diep in de herfst met witte bloemschermen, zo groot als een paraplu.
Een schermbloemige soort met een fraai koepelvormig scherm is de Gewone engelwortel, Angelica sylvestris. De planten kunnen erg groot worden en lijken in eerste instantie wat op Gewone berenklauw. Maar de bladeren zijn meervoudig geveerd.
De plant is niet beschermd, dus mag je hem weghalen, maar doe het wel op een dag zonder zon en altijd direct erna je gezicht en armen wassen met veel water.
De inheemse berenklauw behoort tot de schermbloemenfamilie. Het is een vaste plant, die veel langs dijken en wegen voorkomt. Hij groeit op stikstofrijke grone in de zon of halfschaduw. De stengel is kantig en gegroefd.
Je kunt bijna alles van de plant gebruiken. De jonge bladeren en stengels zijn heel fijn gesneden lekker in de sla, de grote knoppen met daarin de bloemen en nieuwe scheuten eveneens. De zaden zijn lekker in vruchtengerechten en zijn als specerij te gebruiken, de jonge knoppen kun je als groente stoven.
Bioloog Arnold van Vliet bevestigt dat de reuzenberenklauw zwellingen en brandwonden kan veroorzaken. "Als het sap van de plant in de ogen komt, kan je er zelfs blind van worden. Gevaarlijk, omdat veel mensen dat niet weten.
Als er geen ruimte is om de plant te ontwijken, kan de berenklauw in contact komen met de huid. Uw huid voelt daarna geïrriteerd, er ontstaan rode blaren en u krijgt last van jeuk. De blaren kunnen lijken op ernstige brandwonden. Op deze plek kunnen littekens ontstaan en de huid kan bruin gaan verkleuren.
De Reuzen-berenklauw wordt ook weleens met Engelwortel verward. Het verschil zit erin dat de bloemschermen van de Reuzenberenklauw plat zijn en van Engelwortel bol.
De Reuzenberenklauw komt voornamelijk voor op zonnige tot licht beschaduwde standplaatsen op vochtige, voedselrijke grond. De soort wordt eveneens aangetroffen op terreinen die sterk door de mens beïnvloed zijn, zoals parken, plantsoenen, ruigten, rivieroevers, tuinen, wegbermen en dijken.
De giftige verwanten van het fluitenkruid bloeien gelukkig wat later: vanaf mei tot en met augustus. De gevlekte scheerling herken je vooral aan z'n muizengeur en de purperen vlekjes op de stengel. De waterscheerling is minder algemeen dan het fluitenkruid en groeit voornamelijk naast watertjes.
Heb je de berenklauw aangeraakt en is je huid blootgesteld aan zonlicht? Dan kunnen er 24 uur na de aanraking jeukende en rode vlekken ontstaan. Daarna kan je blaren krijgen die lijken op een brandwond. De blaren kunnen uiteindelijk littekens of een bruin verkleurde huid worden.