De kans dat de ziekte van Graves na het stoppen van de medicijnen genezen is bedraagt ongeveer 50-60%, de kans op het terugkomen van de ziekte ongeveer 40-50%. Als de ziekte van Graves terugkomt kan alsnog gekozen worden voor een behandeling met radioactief jodium of chirurgie.
De ziekte van Graves kan niet genezen. Bij een schildklier die te veel schildklierhormonen maakt, richt de behandeling zich op het verminderen van de klachten. Meestal gebeurt dit met medicijnen. Een andere behandeling bestaat uit het innemen van radioactief jodium.
De ziekte van Graves komt ook zonder behandeling in 2 – 4 jaar tot rust. Dat wil zeggen dat de roodheid, het tranen en de pijn verdwijnen. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan.
Bekende goitrogenen zijn: pinda's, mosterd, koolraap en koolrabi, mierikswortel, bloemkool, broccoli en koolsoorten. Koolsoorten, zoals spruitjes en broccoli, maar ook radijs, alfalfa en koolrabi bevatten stoffen die de schildklierhormoonproductie beïnvloeden.
De ziekte van graves is een zogenoemde auto-immuunziekte. Hierbij maakt uw lichaam antistoffen die de schildklier stimuleren om extra schildklierhormoon te maken. Vermoedelijk zijn deze antistoffen ook de oorzaak van de oogziekte van graves.
Een te snel werkende schildklier is een mogelijke oorzaak voor een acute hartdood, één van de meest voorkomende doodsoorzaken in de westerse wereld. Mensen die geneesmiddelen gebruiken tegen een te snel werkende schildklier hebben een driemaal grotere kans op acute hartdood.
Wat veroorzaakt de ziekte van Graves? De oorzaak is een autoimmuunziekte, dat wil zeggen een aandoening, waarbij ons eigen afweersysteem schildklierstimulerende antilichamen (TSI, thyreoid stimulerende immuunglobulines) maakt, waardoor de schildklier te snel gaat werken.
Hoe ontstaat de ziekte van Graves? De ziekte van Graves is een zogenaamde auto-immuunziekte, waarbij het lichaam antistoffen maakt tegen de eigen schildklier. Deze antistoffen stimuleren de schildklier om steeds meer schildklierhormoon te produceren. De oorzaak van de productie van antistoffen is nog onbekend.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyreoïdie optreedt. De ziekte is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves.
Hoge concentraties van TSH in het bloed zijn geassocieerd met een hoger risico op schildklierkanker. Daarnaast zou alcohol een toxisch effect hebben op de schildkliercellen. Daardoor verkleint het volume van de schildklier en wordt het risico op schildklierkanker verlaagt.
Behandeling met medicijnen bij de ziekte van Graves
Ze zorgen ervoor dat de schildklier minder of geen schildklierhormoon meer aanmaakt. In Nederland wordt meestal thiamazol voorgeschreven. Alternatieven zijn carbimazol of propylthiouracil (PTU).
De schildklier maakt te veel schildklierhormoon aan, wat kan leiden tot vermageren, een te snelle hartslag en hoge bloeddruk, een overdreven warmtegevoel, diarree en beven.
De meest bekende oorzaak is de Ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt tegen de schildklier. Als gevolg daarvan maakt de schildklier extra hormonen aan. De schildklier wordt uit zichzelf groter en maakt steeds meer schildklierhormoon aan.
Voeding rijk aan selenium
Een gemiddelde paranoot bevat al snel 50 microgram selenium. Met vier paranoten per dag verhoog je eenvoudig je selenium inname wat je schildklier ten goede komt. Let wel op dat je niet dagelijks een hele zak leeg eet want dan riskeer je een selenium vergiftiging.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
Om je schildklier gezond en in balans te houden, is het belangrijk dat je voldoende vitaminen en mineralen binnenkrijgt. Met name vitamine A, B6, B12, C, D, eiwitten, CoQ10, zink, ijzer en magnesium zijn belangrijk.
Hashitoxicose is een tijdelijk te snel werkende schildklier die na een paar maanden over gaat in een te traag werkende schildklier. Eigenlijk is er eerst sprake van de ziekte van Graves die (snel) overgaat in de ziekte van Hashimoto.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Strumazol kan een vergroting van de schildklier veroorzaken; neem contact op met uw arts als u verdikking van het schildklierweefsel opmerkt. Vooral bij het optreden van ernstige bijwerkingen zoals bijvoorbeeld koorts, neusbloedingen en keelpijn dient u contact op te nemen met uw arts.
Meestal moet u thiamazol minstens een jaar gebruiken. Neem de tablet in op een vast tijdstip, bijvoorbeeld 's ochtends bij het ontbijt. U vergeet dan minder snel een dosis. Meest voorkomende bijwerkingen: huiduitslag en jeuk.
Je lijf voelt stijf en stram en je hebt het ook steeds koud. Je stemming is gedeprimeerd of wisselt snel. Of je voelt je juist opgejaagd, slaapt slecht, hebt een snellere hartslag, trillende handen, vermoeidheid en transpireert overmatig.
De medicamenteuze behandeling van hyperthyreoïdie kan afhankelijk van de diagnose bestaan uit thyreostatica, radioactief jodium of thyreoïdectomie. Bij de ziekte van Graves heeft medicamenteuze behandeling met thiamazol, eventueel in combinatie met levothyroxine, in eerste instantie de voorkeur.