Bekijk je de zwam van nabij dan zie je direct dat je met een bekerzwam te maken hebt. Het is een eetbare paddenstoel met nauwelijks smaak.
De groene knolamaniet is een uiterst giftige paddenstoel en wordt beschouwd als één van de giftigste ter wereld. Het eten van één exemplaar kan reeds leiden tot een fatale vergiftiging.
Algemene informatie over paddestoelen
Wanneer de hoed rode of paarse vlekken vertoont, kun je het eekhoorntjesbrood beter laten staan. Het kan dan namelijk giftig zijn. Het gemakkelijkst te herkennen is de weidechampignon, die op open heide groeit. De lamellen van jonge champignons zijn roze, maar worden later bruin.
Voor levende gastheren betekent de aanwezigheid van de zwam wel een wisse dood, daar de berkenzwam stoffen produceert die giftig zijn voor de boom en het hout doen rotten. De bijnaam “berkendoder” mag je dus wel serieus nemen.
Overigens is de vliegenzwam minder giftig dan de meeste mensen denken. Ze zijn zeker niet dodelijk. Vliegenzwammen hebben wel bijzondere stoffen in zich, die een hallucinogene of bewustzijnsverruimende werking hebben. Er zijn landen waar sjamanen of genezers bewust vliegenzwammen eten om zichzelf in trance te brengen.
De geschubde inktzwam is in eerste instantie langgerekt en wit, maar kleurt later zwart en vervloeit uiteindelijk. De inktdruppels bevatten sporen waaruit nieuwe paddenstoelen kunnen ontstaan. Zolang deze inktzwam nog helemaal wit is, is hij eetbaar.
Alle vormen van de grote parasolzwam worden beschouwd als goed eetbare paddenstoelen. Meestal worden alleen de hoeden gebruikt die op dezelfde manier als schnitzel kunnen worden bereid.
Neusloop, zweten, tranenvloed, speekselvloed en ademhalingsmoeilijkheden zijn symptomen. Slachtoffer kan in een euforische stemming komen of toont andere gedragsveranderingen (opwinding, delirium en hallucinaties). Slachtoffer heeft een verminderd bewustzijn (suf) of raakt bewusteloos.
Witte paddenstoelen zijn nooit giftig.
Ook de witte variëteit van de groene knolamaniet wordt door leken wel eens verward met een champignon. Hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.
Net zoals de Amanita phalloïdes bevatten bepaalde kleine Lepiota amanitines. Ze kunnen een ernstige intoxicatie met dodelijke afloop veroorzaken.
Leefomgeving. Men vindt de groene knolamaniet meestal in loofbossen en dan vooral onder eiken, beuken, hazelaars en kastanjebomen. De paddenstoel komt voornamelijk voor van juli tot oktober.
De Satansboleet is de enige echte giftige boleet in Nederland, die je niet kunt eten. Een toepasselijke naam voor deze giftige paddenstoel. Hij is vrij gemakkelijk te herkennen door zijn vaag witte hoed en rode steel.
Heb je giftige paddenstoelen gegeten? Dan kunnen de volgende verschijnselen optreden: Je voelt je vaak (erg) ziek: je hebt last van maag- en darmproblemen, zoals diarree, misselijkheid en heftig overgeven. Soms heb je een stekende hoofdpijn.
De oranje oesterzwam is niet giftig, maar geldt wel als oneetbaar, mede dankzij de sterke en onplezierige geur van rottende kool en bedorven eieren die zelfs opgedroogde exemplaren nog kenmerkt.
Zwammen kunnen allergieën en luchtwegklachten bij mensen veroorzaken of de toestand van zieke mensen verergeren. Hoe dat kan? Op zwammen zitten vrijwel onzichtbare deeltjes, sporen genaamd, die zich makkelijk door de lucht kunnen verspreiden. Adem je sporen in, dan kun je zelden een 'gezonde afloop' verwachten.
Hoe ziet een huiszwam eruit? Huiszwammen zijn heel wat groter dan microscopisch kleine schimmels die je niet met het blote oog kunt zien. Ze bestaan uit een vruchtlichaam en schimmeldraden. Het vruchtlichaam is meestal bruin- of roodkleurig en rond- of ellipsvormig.
Net zoals de kelderzwam gedijt de huiszwam goed in een vochtige omgeving. De huiszwam is te herkennen aan een grote bruine plak met een witte rand, die zich verspreid over de grond en/of muur. Zie je de zwam niet zo snel, maar ruik je wel een olie-achtige geur? Dan zit er waarschijnlijk wel een huiszwam in je huis.
Grote parasolzwam groeit van juni tot november. De paddenstoelen zijn erg herkenbaar vanwege hun grootte en standplaats. Een ander typisch kenmerk is de losse ring rond de steel en een zigzag streep op de steel. In beboste gebieden wordt ook de knolparasolzwam aangetroffen.
Dankzij de lange steel en grote hoed, welke wel veertig centimeter in doorsnede kan worden. De parasolzwammen groeien op natte graslanden, vaak in groepen, alleen of in heksenkringen.
In deze paddenstoel vormen zich sporen. De sporen ontstaan dus in de vrucht van de schimmel boven de grond. Deze sporen worden meestal gevormd op de plaatjes, of in de buisjes onder de hoed van de paddenstoel.
De kale inktzwam is eetbaar, maar veroorzaakt een alcoholintolerantie (antabuse-effect). Tot 72 uur na het eten van kale inktzwammen mag er geen alcohol gedronken worden. De paddenstoel bevat coprine. Deze interfereert met het metabolisme van alcohol.
De eigenheimers van het bos, onopvallend met hun lichte geschubde aardappelschil. Toch maar geen puree maken van deze bovisten, want ze zijn giftig. Als je er per ongeluk op een rijpe aardappelbovist trapt, ploft de zwam een bruine wolk sporen uit.