Artrose is een veelvoorkomende gewrichtsaandoening. Het is een chronische ziekte; artrose gaat niet meer over. Klachten zijn onder meer (start)pijn en/of (start)stijfheid in het gewricht. Artrose is geen 'gewrichtsslijtage': er is dus wél iets aan te doen!
Artrose is een reumatische aandoening waarbij het kraakbeen in kwaliteit achteruitgaat en dunner en zachter wordt. Dit proces kan in alle gewrichten optreden. Maar er zijn gewrichten waarin het vaker voorkomt zoals de nek, onderrug, knieën, heupen, duim, vingers en grote teen.
'Medicijnen die artrose genezen zijn er niet, maar wel behandelingen die de klachten verminderen en ervoor zorgen dat je kan blijven leven en werken. ' Margreet Kloppenburg benadrukt dat artrose meer is dan kraakbeen dat slechter wordt.
Ruim twintig procent van de Nederlanders lijdt aan chronische pijn. Van deze groep mensen heeft circa veertig procent artrose. Deze chronische pijn is tot nu toe zeer lastig te behandelen.
Onder andere de conclusie van een reumatoloog dat de artrose van de handen leidt tot verminderde belastbaarheid. De Raad vindt dat hiermee in de FML (de zogenaamde 'Functionele Mogelijkhedenlijst') rekening is gehouden en dat er meerdere beperkingen zijn opgenomen voor hand- en armgebruik.
Factoren die de kans op artrose vergroten
overgewicht: door een te hoog lichaamsgewicht worden je gewrichten extra belast en kunnen zij meer pijn doen. Ook maakt vetweefsel stoffen aan, die de ontsteking en de pijn verergeren. Mogelijk zorgen die stofjes ook voor een versnelling van de afbraak van het kraakbeen.
Klachten zijn pijn en stijfheid in het gewricht, vooral bij het opstaan. Artrose ontstaat meestal in de heup, knie of duim. Bewegen helpt tegen de pijn. Pijnstillers kunnen klachten verminderen.
Het vermijden van de volgende voedingsstoffen en producten zou de klachten kunnen verminderen: zuivel, suiker, (rood) vlees, producten uit nachtschadefamilie, bepaalde kruiden, citrusfruit, chocolade, alcohol, tarwe of peulvruchten.
Artrose is een chronische aandoening waardoor meestal jarenlang medicatie gebruikt moet worden. Vanwege het grote risico op ernstige bijwerkingen gaan steeds meer artrosepatiënten op zoek naar alternatieve behandelingen.
Vermoeidheid. Sommige artrosepatiënten hebben last van vermoeidheid. De oorzaak daarvan kan zijn dat men slecht slaapt door de pijn of doordat het meer energie kost om de dagelijkse handelingen te verrichten met pijnlijke gewrichten.
Sporten kunt u beter helemaal niet meer doen als u eenmaal artrose heeft aan een gewricht dat u daarmee belast. Want bij het sporten is de kans op overbelasten aanzienlijk aanwezig. U zult bij het sporten soms onverwachtse bewegingen (moeten) maken, waarbij er misschien extra schade ontstaat in de gewrichten.
Zuivelproducten, eieren, vlees en suiker staan erom bekend bij sommige artrosepatiënten de gewrichtsklachten te verergeren. Wees hier bij klachten in ieder geval behoudend mee. Een verhoogde inname van vitamine C leidt tot een verminderde kans op achteruitgang van het kraakbeen en pijn in de gewrichten.
Wandelen is één van de meest toegankelijke manieren om in beweging te komen. Zelfs als u last heeft van uw gewrichten, zoals bij artrose, is wandelen uitermate geschikt.
De invloed van weersomstandigheden bij Artrose
Warmte zorgt voor een betere doorbloeding bij hogere temperaturen. Hierdoor wordt de pijn en stijfheid verzacht. In de winter is de doorbloeding slechter, waardoor gewrichten eerder pijnlijk aanvoelen.
Bij artrose gaat de kwaliteit van het kraakbeen achteruit. Het kraakbeen wordt dunner en onregelmatig. Daarom wordt artrose ook wel slijtage genoemd, maar dit is niet altijd helemaal juist. Rond het artrotische gewricht vormen zich botknobbels en het gewricht(skapsel) kan ontstoken raken.
Ontstekingsremmende pijnstillers worden ook wel NSAID's (Non Steroidal Anti Inflammatory Drugs) genoemd. Ze verlichten pijn en hebben ook enig effect op stijfheid, koorts en ontstekingen. Voorbeelden zijn ibuprofen, naproxen, diclofenac, etoricoxib, celocoxib en meloxicam.
In melk zit namelijk calcium, wat de botten en het kraakbeen kan versterken. Ditzelfde geldt voor het eten van kaas, maar bleek niet van toepassing te zijn bij de consumptie van yoghurt. De bevindingen van het onderzoek zijn gepubliceerd in het American College of Rheumatology [1].
De leeftijdsgrens voor artrose gaat gestaag omlaag. Werden tot voor kort vooral mensen vanaf 55 jaar met deze aandoening gediagnosticeerd, tegenwoordig melden ook steeds meer jongeren in de leeftijdsgroep van 35-45 jaar zich met versleten gewrichten bij de orthopeed.
De ernst van artrose wordt met een MRI scan goed zichtbaar. Hierdoor krijgt de behandelend specialist een nauwkeurige diagnose waarmee een gericht behandelplan kan worden gestart. Op een MRI van Privatescan zijn de botten, gewrichten, kraakbeen, banden en pezen en omliggende weefselstructuren te zien.
Geen kaas. De onderzoekers concludeerden dus dat een bepaald soort melk een beschermend effect op het kniegewricht van vrouwen kan hebben. Andere zuivelproducten leverden echter niet hetzelfde resultaat op. Kaas werd geassocieerd met toenemen van de progressie van knie-artrose bij vrouwen.
Kies een sport waar u het meeste baat bij hebt. Er zijn genoeg sporten die minder belastend zijn voor uw kniegewricht, zoals zwemmen, aquarobics, wandelen, nordic walking, golfen, fietsen, yoga, tai chi of buikdansen.
Alcohol bevat veel purine, wat de aanmaak van urinzuur stimuleert. Artrose is een chronische aandoening van het gewrichtskraakbeen tussen botten en wervels. Alcohol is af te raden als je last hebt van artrose.
Vitamines ter ondersteuning bij artrose
Vitamine K is nodig voor speciale eiwitten. Deze eiwitten zijn aanwezig in de botten en kraakbeen. De kans op artrose is eerder aanwezig op het moment dat u een tekort heeft aan deze vitamine. Vitamine D en E hebben ook een positieve invloed op de gewrichten.
“Voldoende beweging en het tegengaan van overgewicht helpt in het voorkomen van knie-artrose. En als artrose toch ontstaat, is zo vroeg mogelijk behandelen effectief om ervoor te zorgen dat het niet erger wordt.” Hij licht de laatste ontwikkelingen toe.
Soms wordt een röntgenfoto gemaakt om de diagnose te bevestigen. Op een röntgenfoto is kraakbeen niet te zien, maar een foto laat wel zien hoe groot de afstand is tussen de botdelen. Als die te dicht bij elkaar liggen, kunnen we daaruit afleiden dat het kraakbeen dun is of zelfs ontbreekt.