Daarom kan bij tandheelkundige behandelingen amalgaam in het spoelwater (afvalwater) terechtkomen. Sinds 1 juli 2018 mag tandheelkundig amalgaam niet meer worden gebruikt voor tandheelkundige behandelingen. Voor amalgaam bestaan tegenwoordig alternatieven zoals bijvoorbeeld keramiek en composiet.
Amalgaam bestaat voor 50% uit kwik.Wanneer kwik in het milieu terecht komt verandert het in methylkwik, dat nog giftiger is dan kwik. In Nederland wordt op de tandheelkundige opleidingen al 20 jaar geen onderwijs meer gegeven over het gebruik van amalgaam bij tandheelkundige behandelingen.
Amalgaam is schadelijk voor de gezondheid. Huidige (witte)vulmaterialen, composiet, lijken esthetisch meer op het eigen tandmateriaal. Oude amalgaam vullingen (15-20 jaar oud) bereiken het einde van hun levensduur. Oudere amalgaamvulling hebben een hoge kans op lekkage met als gevolg cariës onder de vulling.
Wie op de website van de vereniging voor bio-energetische tandartsen kijkt, schrikt zich lam. Vullingen van amalgaam, staat er, zitten barstensvol giftig kwik. Dit kwik komt vrij en stapelt zich op in nieren, lever en hersenen. Via placenta en moedermelk komt het ook nog eens terecht bij de eventuele foetus of baby.
Vooral het giftige kwik, dat vrijkomt uit amalgaam, wordt opgeslagen in lichaamsweefsel. Behalve aantasting van het afweermechanisme, worden met name hersenen, lever, nieren en darmen hierdoor beschadigd. Dit geldt zowel voor het orgaanweefsel zelf als voor het functioneren van deze organen.
Amalgaam is een legering van kwik en andere metalen. Vaak zitten er korreltjes metaal in het kwik vermengd. Meestal zijn deze metalen zilver of tin en soms wordt er ook koper toegevoegd aan dit mengsel. Door de koper wordt het mengsel sterker en zal het minder snel corroderen of op een andere manier beschadigd raken.
Amalgaamvullingen worden verwijderd onder rubberdam. De rubberdam wordt gebruikt om een tand of een groep tanden te isoleren. Hierdoor wordt het werkterrein droog en steriel gehouden, en komt de amalgaamvulling niet in de mond van de patiënt terecht.
Als een product waar kwik in zit stuk valt, kunt u kwikdamp inademen. U kunt dan last krijgen van hoofdpijn, rillingen, hoesten, en kortademigheid. U kunt een metaalsmaak krijgen en maagdarmklachten zoals misselijkheid, braken en diarree. Ook kunt u veel speeksel in uw mond krijgen en een gevoel van (spier)zwakte.
Gewone symptomen van kwikvergiftiging zijn onder meer perifere neuropathie zich voordoend als paresthesie (tintelingen) of jeuk, branderig gevoel of pijn, verkleuring van de huid (roze wangen, vingertoppen en tenen), oedeem (zwelling) en desquamatie (de dode huid laat los in lagen).
Tandheelkundig amalgaam of tandvulling is een legering van vloeibaar kwik en andere metalen (zilver-, koper-, tin- en zinkpoeder) en wordt gebruikt om tandcariës te herstellen. Er bestaan nog andere materialen voor de verzorging van tandbederf (cf. paragraaf hieronder).
Witte vullingen
Daarvan zijn er drie soorten die door de tandarts direct in de mond kunnen worden aangebracht: composiet, glasionomeer en compomeer. Het zijn materialen die verschillen van samenstelling. Composiet is de sterkste van de drie. Daarom wordt composiet het meest gebruikt.
Tandartsen krijgen dan ook vaak het verzoek de oude amalgaam vullingen en composietvullingen te vervangen. Soms zien patiënten op tegen zo'n behandeling in verband met de verwachte pijn. Met een verdoving is de behandeling echter geheel pijnloos en vaak kunnen deze vullingen zelfs vervangen worden zonder verdoving.
Tandvullingen met ongeveer 50% kwik en andere metalen noemt men ook amalgaamvullingen. Het staat als een paal boven water dat kwik vervuilend is voor het milieu. Kwikvullingen uit tanden zouden verantwoordelijk zijn voor een derde van de hoeveelheid kwik in het milieu.
Bij de thuisbleekmethode duurt het meestal twee tot drie weken voordat je het gewenste resultaat hebt bereikt. Kunnen je alle tanden en kiezen bleken? Tijdens een bleekbehandeling kleuren vullingen, facings (een schildje van porselein of composiet), kronen en bruggen niet mee.
Een korte aanraking met kwik is niet gevaarlijk, maar de dampen die vrijkomen zijn dat wel. In een gewone koortsthermometer zit slechts een geringe hoeveelheid kwik, dus het risico op vergiftiging door inademing is laag. Het is wel belangrijk dat je het kwik zo snel mogelijk opruimt.
Om kwik te kunnen verwijderen, heeft het lichaam selenium nodig.Kwik bindt zeer sterk aan selenium.Het geheel selenium-kwik wordt vervolgens afgevoerd via de stoelgang.
Risico's. Kwikthermometers worden wegens de breekbaarheid van glas niet of nauwelijks meer toegepast. Bij breuk komt het kwik, een bij kamertemperatuur vloeibaar metaal, vrij. Het kwik verdampt en geeft als kwikdamp gezondheidsrisico's.
Kwik is een zilverkleurig vloeibaar metaal. Vroeger werd het gebruikt in (koorts)thermometers, barometers, thermostaten en bloeddrukmeters. Als deze voorwerpen kapotvallen of gaan lekken komt kwik vrij. Blijft er kwik liggen dan verdampt het langzaam.
De kwik die in vissen voorkomt bestaat voor meer dan 90% uit de organische vorm van kwik, methylkwik. Methylkwik komt niet, zoals veel andere giftige stoffen, in het vet van de vis voor, maar zit door het hele lichaam in spieren, huid en weefsels.
Hoe lang gaan witte vullingen mee? Een witte vulling kan jaren meegaan. Maar zoals vele dingen is de levensduur afhankelijk van allerlei factoren, zoals de mondhygiëne, eet- en drinkpatroon en in hoeverre de kiezen tegen de vulling aankomen. Al deze zaken kunnen zorgen voor snellere slijtage van de vulling.
Een vulling moet worden vervangen als er bijvoorbeeld een stukje van de vulling is afgebroken, wanneer er een gaatje onder de vulling zit, wanneer het vulmateriaal niet meer goed is of wanneer de vulling is verkleurd.
Witte vullingen
Tanden en kiezen kunnen met verschillende materialen worden gevuld. Een van die materialen is de witte vulling. Daarvan zijn er drie soorten die door de tandarts direct in de mond kunnen worden aangebracht: composiet, glasionomeer en compomeer. Het zijn materialen die verschillen van samenstelling.