ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid. De kernsymptomen van ADHD zijn: aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit.
Vaak geeft ADHD problemen op gebieden zoals school, werk of in sociale relaties. Ook kan iemand met ADHD last hebben van andere psychische problemen. Maar het is ook goed om te weten dat het hebben van ADHD positieve gevolgen heeft.
Wanneer mensen denken aan ADHD dan wordt er vaak gedacht aan symptomen zoals hyperactiviteit, impulsiviteit en moeite met het behouden van aandacht voor een langere tijd. Waar minder vaak aandacht aan wordt besteed, is de emotionele kant van ADHD. Terwijl het omgaan met emoties vaak als het lastigst wordt ervaren.
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychische stoornissen bij kinderen . Symptomen van ADHD zijn onder andere onoplettendheid (niet kunnen focussen), hyperactiviteit (overmatige beweging die niet past bij de setting) en impulsiviteit (haaste handelingen die in het moment plaatsvinden zonder na te denken).
Het is een probleem als je als kind niet meer goed mee kan doen in de klas. Kinderen met ADHD leren soms minder snel, omdat ze snel zijn afgeleid. Of de meester of juf wordt vaak boos, omdat je kind niet altijd op de plek blijft zitten.
ADHD en overprikkeling. Als je ADHD hebt, kan je moeite hebben om prikkels die op je afkomen te verwerken. Dit kunnen externe prikkels zijn maar ook interne prikkels. Externe prikkels zijn indrukken die via de zintuigen binnenkomen zoals geluiden, beelden, geuren, smaken, en lichamelijke sensaties.
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
Kinderen met ADHD kunnen vaak intens genieten. Kinderen met ADHD zijn vaak creatief, verzinnen de meest geweldige verhalen en kunnen helemaal opgaan in een spel. Het empathisch vermogen van kinderen met ADHD is vaak goed ontwikkeld, het zijn vaak lieve en betrokken kinderen.
Dit is een goede vraag, en het korte antwoord is "ja". ADHD-symptomen bestaan op een spectrum of een continuüm . Maar het langere antwoord is iets ingewikkelder. Er zijn twee belangrijke factoren om te overwegen: het type symptomen dat iemand heeft en hoe intens de symptomen zijn.
Onderzoekers gaan ervan uit dat erfelijkheid de grootste rol speelt bij ADHD. Er is nog geen specifiek gen voor ADHD ontdekt. Het lijkt erop dat meerdere genen er samen voor zorgen dat je aanleg hebt voor ADHD. Dit houdt in dat ADHD kan ontstaan wanneer verschillende genen en omgevingsfactoren op elkaar reageren.
Mensen met ADHD zeggen vaak dat een kortstondige emotie alle ruimte in hun hoofd opslokt, net als een computervirus alle ruimte op een harde schijf kan opslokken, waardoor alle andere belangrijke gevoelens en gedachten worden verdrongen.
De diagnose kan later in het leven komen , wanneer de dagen minder gestructureerd zijn op de universiteit of zelfs later wanneer er een baan, partner en kinderen in evenwicht moeten worden gebracht . Bovendien, terwijl de meer voor de hand liggende tekenen van hyperactiviteit kunnen verbeteren met de leeftijd, blijven tekorten in aandacht en uitvoerende functies vaak bestaan en blijven onopgemerkt.
De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. In het Nederlands betekent dat aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. De hersenen van mensen met ADHD reageren sneller op prikkels (impulsen, stemmingen en gebeurtenissen).
Als u ADHD hebt, is de kans groter dat u een psychisch probleem ervaart. Hieronder vallen angst, depressie, slaapproblemen, gedragsstoornissen (agressief of antisociaal gedrag vertonen) en middelenmisbruik .
Ongeveer zestig procent van de kinderen met ADHD heeft op latere leeftijd minder last van ADHD-symptomen, blijkt uit onderzoek van Melissa Vos, onderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen. Maar dat wil niet zeggen dat kinderen er ook echt overheen groeien.
Autisme, tic- en leerstoornissen
Een kind met ADHD heeft 20-50 % kans op comorbideautisme, waarschijnlijk door een gedeelde genetische factor. Tic-stoornissen komen bij 10-20% van de ADHD-kinderen voor. Dit percentage neemt af in de volwassenheid.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
Hoewel het onderwerp is besproken, is Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) over het algemeen geconceptualiseerd als een discrete entiteit met diagnostische drempels . Deze review schetst het bewijs voor variatie in aandacht en activiteit die bestaat op een continuüm, en ADHD vertegenwoordigt de extreme uiteinden van het continuüm.
Wanneer iemand ernstige ADHD heeft, kan hij of zij meer symptomen hebben. De symptomen kunnen ook uitgesprokener zijn. Een kind met ernstige ADHD kan bijvoorbeeld niet op zijn of haar stoel in de klas zitten, raakt vaak in de problemen op school of lijkt niet te kunnen onthouden om zijn of haar huiswerk te maken. Een volwassene kan intense impulsiviteit ervaren.
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Een review van kwalitatief onderzoek naar de levenservaring van volwassenen met ADHD geeft aan dat bepaalde aspecten van ADHD als positief kunnen worden ervaren . Binnen deze studies werden eigenschappen als energie, creativiteit, vastberadenheid, hyperfocus, avontuurlijkheid, nieuwsgierigheid en veerkracht benadrukt.
Mensen met ADHD hebben vaak zeer sterke morele overtuigingen en voelen een sterke behoefte om deze te handhaven . Dit kan ervoor zorgen dat ze heel snel oordelen over anderen die zij als oneerlijk of onrechtvaardig beschouwen.
Hebben mensen met ADHD meer slaap nodig? Hoewel mensen met ADHD/ADD vaak moeite hebben om in slaap te vallen en door te slapen, hebben ze over het algemeen niet meer slaap nodig dan mensen zonder ADHD/ADD. Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen verschillend is en dat slaapbehoeften kunnen variëren.
Sensorische overbelasting . Veel mensen met ADHD zijn gevoeliger voor hun omgeving. Overstimulatie door lawaai, licht of drukke ruimtes kan snel leiden tot sensorische overbelasting, wat leidt tot aanzienlijke mentale vermoeidheid en de noodzaak van een herstelperiode.
ADHD-burnout gaat vaak gepaard met gevoelens van prikkelbaarheid, angst en soms zelfs hopeloosheid. Kleine tegenslagen kunnen veel emoties oproepen, die moeilijk onder controle te houden zijn. Activiteiten waar je normaal van geniet, voelen ineens niet meer de moeite waard.