U begint te fietsen aan een basisbelasting van 50 Watt en dit aan een bepaald tempo. Om de 2 minuten wordt de weerstand verhoogd met 25 Watt en moet u gedurende enkele minuten tot een kwartier een bepaald tempo aanhouden. Het is de bedoeling een zo zwaar mogelijke inspanning te leveren.
Voer de zwaarte op totdat je hartslag ligt tussen de 120-170 slagen. Het wattage is daarbij waarschijnlijk voor mannen 100 of 150 watt en voor vrouwen tussen 75 of 100 watt. Als de fietsergometer geen wattage aangeeft is het ook mogelijk te fietsen op kpm inspanning.
De patiënt wordt gevraagd te starten met fietsen (of lopen). De arts voert de belasting langzaam op. De patiënt probeert het tempo gelijk te houden. Het onderzoek gaat door totdat de maximale inspanning is gehaald of iemand niet verder kan.
Tijdens de fietstest controleren we steeds het hartfilmpje (ECG). Daarnaast krijgt u om uw arm een bloeddrukband. Hiermee houden we tijdens het onderzoek ook uw bloeddruk goed in de gaten. Op het stuur van de hometrainer zit een teller die het aantal rotaties per minuut aangeeft.
pijn in de bovenbuik, kaak, nek, rug of pijn tussen de schouderbladen. kortademigheid. misselijkheid en duizeligheid. onrustig gevoel, angst en snelle ademhaling.
De elektrische activiteit van het hart wordt onder toenemende belasting gemeten en afgelezen op een elektrocardiogram (ECG of hartfilmpje). Zo kunnen ritmestoornissen of een zuurstoftekort tijdens inspanning (door bv. een vernauwing van de kransslagaders) opgespoord worden.
Voor een inspanningstest heb je uiteraard sportkleding nodig. Aangezien de test binnen plaatvindt, is een korte broek en shirt aan te raden.
Met een apparaatje (zogeheten transducer) wordt uw hart in beeld gebracht vanuit meerdere richtingen. Het maken van een echocardiogram duurt ongeveer 20 tot 40 minuten.
Angina pectoris kan voelen als een beklemmende, drukkende of benauwende pijn midden op de borst. Het voelt soms alsof er een knellende band om de borst zit. De pijn kan uitstralen naar bovenarmen, hals, kaak, rug of maagstreek en kan samengaan met zweten, misselijkheid of braken.
Beginnende fietsers zitten tussen de 2,5 en 3,2 voor mannen en 2,1 en 2,8 voor vrouwen. Snelle recreatieve fietsers produceren een vermogen tussen de 3,7 en 4,4 watt voor mannen en 3,2 tot 3,8 watt voor vrouwen. Als je op 2,9 uitkomt en naar 3,9 wilt, kijk dan eerst naar je gewicht.
Een gewone wielrenner zal dichter bij 175-200 watt zitten, wat betekent dat de topklimmers van deze Tour tijdens jouw worsteling naar boven bijna twee keer de Alpe zouden kunnen beklimmen in de tijd dat jij één beklimming doet.
Tot slot levert de tweevoudig winnaar van De Ronde in de indrukwekkende eindsprint zijn maximale vermogen – niet geheel verrassend – van de hele wedstrijd: 1406 watt. Gedurende de 14 seconden die zijn sprint duurde, trapte hij gemiddeld 1.136 watt.
Van een uur 200 watt trappen wordt een goed getrainde fietser lekker moe. En 250 watt trappen is voor een goed getrainde fietser voluit fietsen en net een uur vol te houden.
Om dit wat te kaderen volgend voorbeeld: als een gemiddelde wielertoerist over een rit een gemiddelde heeft van 180 watt, heeft hij een mooie inspanning geleverd. Bij de toprenners in Gent-Wevelgem heb ik gemiddelde waarden gezien die tot 320 à 340 watt gaan.
Een Tour de France prof heeft ongeveer een FTP tussen de 5,5 Watt/kg en 6,5 Watt/kg (voor de klassementswinnaar). Een ongetraind iemand zit meestal tussen de 1,5 tot 2 Watt/kg bij mannen en 1,3 tot 1,7 Watt/kg bij vrouwen.
Door die beschadiging worden stofjes in het bloed afgegeven. Dat zijn zogenaamde hartenzymen. De hartenzymen geven de schade aan de hartspier weer. Met een bloedonderzoek kun je deze hartenzymen opsporen en een hartinfarct met zekerheid vaststellen.
Op een hartfilmpje (ECG) ziet een arts of er afwijkingen zijn in je hartritme en of je eerder een hartinfarct hebt gehad. Een afwijking op het hartfilmpje kan aanwijzingen geven dat je hartfalen hebt.
Zo krijgt de arts onmisbare informatie over het ritme van het hart, en kan hij aanwijzingen krijgen over eventuele onderliggende aandoeningen. Zo kan men zien of er zuurstofnood aan de hartspier is, of er ooit een hartinfarct geweest is, of er aandoeningen van de hartspier zijn en nog tal van andere zaken.
Het maken van de hartecho duurt ongeveer 20 tot 40 minuten. U kunt na het onderzoek weer naar huis.
Een ECG is een hartfilmpje dat de elektrische signalen van het hart in een grafiek weergeeft. Hoe werkt dat omzetten van elektrische signalen? Elke hartslag verloopt op dezelfde manier: eerst trekken de boezems van het hart samen, dan de hartkamers. De hartspier krijgt een elektrisch signaal voordat deze samentrekt.
Bij een inspannings-ecg (electrocardiogram) meten we de elektrische activiteit van uw hart tijdens toenemende inspanning. Wij voeren dit onderzoek uit om vast te stellen of u tijdens inspanning hartklachten of hartritmestoornissen krijgt.
Een hartritmestoornis is een afwijking in het ritme van de hartslag. De hartslag kan te snel, te langzaam of onregelmatig zijn.
Bij klachten in de borststreek wordt een ECG of hartfilmpje gemaakt. Vroeger moest u daarvoor naar het ziekenhuis. Nu kan dat ook bij uw huisarts.