46,0% of bijna de helft van alle moslims in België hebben een Marokkaanse migratieachtergrond. 25,5% of 1/4 een Turkse en 28,5% een andere migratieachtergrond. In het Brussels gewest vormen moslims met Marokkaanse achtergrond 59,2% van de moslimpopulatie.
Sinds halverwege de jaren 2000 balanceren migratie en geboorte echter de naturaliseringen uit. Het aantal mensen met enkel de Turkse nationaliteit blijft stabiel rond de 40.000. Veel mensen van Turkse afkomst hebben de dubbele nationaliteit.
Het exacte aantal Belgo-Marokkanen is onbekend, aangezien België geen etnische statistieken verzamelt. Schattingen variëren, maar hun aantal bedraagt minstens 430.000. Zij leven grotendeels geconcentreerd in enkele gemeenten; bijna de helft woont in Brussel.
Diversiteit naar herkomst in België Op 01/01/2022 was 66,6% van de Belgische bevolking een Belg met Belgische achtergrond, 20,6% was een Belg met een buitenlandse achtergrond en 12,8% was een niet-Belg.
Bijna 25 miljoen van de inwoners wonen in drie grote steden, Istanbul (15 miljoen), de hoofdstad Ankara (5,4 miljoen) en Izmir (4,3 miljoen). Een minderheid van de Turken woont op het platteland. De gemiddelde leeftijd steeg in 2017 iets naar 31,7 jaar.
De stad blijft een sterke aantrekkingspool voor onze noorderburen, want vier jaar geleden waren ze 'maar' met 18.873. De tweede grootste groep buitenlanders zijn de Marokkanen. Al zijn ze tegenwoordig met minder dan in 2015: 11.671 tegenover 11.939, een daling met dik 2 procent.
Europa was voor Marokkanen de populairste bestemming in de vorige eeuw. De grootste concentratie van Marokkanen buiten Marokko is te vinden in Frankrijk, met meer dan 1 miljoen personen. Er zijn ook grote Marokkaanse gemeenschappen in Spanje, Nederland, België, Duitsland en Italië.
De grootste buitenlandse nationaliteitsgroep zijn de Nederlanders. Begin 2022 ging het om ruim 148.000 personen, wat overeenkomt met 23% van het totaal aantal personen met buitenlandse nationaliteit. Daarna volgen Roemenen, Polen, Marokkanen, Bulgaren, Italianen, Spanjaarden en Fransen.
Turken (2,3 miljoen) en Marokkanen (1 miljoen) zijn de sterkst vertegenwoordigde nationaliteiten.
In totaal telt Duitsland 2,4 miljoen Turken, ongeveer 3 procent van de totale bevolking.
Qua nationaliteit vormen, naast de Belgen, de Bulgaren (8.504), Turken (4.004) en Nederlanders (2.872) de grootste groep in Gent.
Buurten met geen of nauwelijks Marokkanen zijn Molenlaankwartier, Hillegersberg-Zuid en Strand en Duin. De Turkse Rotterdammers wonen het vaakst in de buurt Afrikaanderwijk: een derde van de inwoners is van Turkse herkomst. Verder wonen er ook veel Turken in Hillesluis (30 procent) en Feijenoord (27 procent).
Turken zijn heel sociaal en gastvrij, het is daar heel normaal dat vrienden, familie en buren veel bij elkaar komen, zelfs spontane bezoekjes. Een van de Turkse gewoontes is dan ook dat ze hun bezoekers altijd koffie en thee aanbieden en ook uitnodigen om samen te eten. Sla je dit af dan is dit onbeleefd.
Zowel in Duitsland als in Nederland is de immigratie van Turken op gang gekomen met de komst van de gastarbeiders in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Uit cijfers voor 2018 van een Spaans statistiekbureau bleken ongeveer een miljoen Marokkanen in Spanje te wonen, waarvan 250.000 illegaal. Vele van hen werden illegaal nadat hun verblijfsvergunning verliep, mede door de economische crisis van 2008.
Op de tweede plaats staan Nederlanders (1.259) en vervolgens komen Turken (875), Bulgaren (571), Marokkanen (414) en vluchtelingen (334).
De Marokkaans-Nederlandse gemeenschap is qua omvang, na de gemeenschap van Nederlanders zonder een migratieachtergrond en de Turks-Nederlandse gemeenschap, de grootste gemeenschap van Nederland. Volgens het CBS wonen er in 2022 in Nederland ongeveer 420.000 Marokkanen, waarvan ongeveer 60% in Nederland geboren is.
In Turkije is het verboden de Turkse natie, het staatshoofd, de vlag of het volkslied te beledigen. Ook het beschadigen of vernietigen van Turkse bankbiljetten en munten is een belediging. U kunt strafrechtelijk worden vervolgd.
De echte geschiedenis van de Turken begint met de komst van Turkse stamgroepen naar West-Azië. Sinds de 5e eeuw na Christus waren Turkse stammen van Zuid-Siberië naar Centraal-Azië en vandaar naar Oost-Europa (uitlopers van de noordelijke Kaukasus, de Wolga-regio) gemigreerd.
De familie vertoont enkele sterke overeenkomsten met een aantal andere talen, waaronder Japans, Mongools en Koreaans, wat bij sommige taalkundigen het idee van een zogeheten familie der Altaïsche talen teweeg heeft gebracht.