Zee-egels hebben geen ogen, maar zien toch alles. Onderzoek toont nu aan dat ze hun hele lijf daarvoor inzetten. Uit eerdere onderzoeken was al gebleken dat zee-egels reageren op licht. En dat is opvallend, aangezien de dieren helemaal geen ogen hebben.
De ogen van de zee-egel zijn gevonden. Ze zitten in de buisvoetjes van het dier, verspreid over het hele bolvormige lichaam.
Daardoor zijn veel zee-egels giftig. Dit gif is bij de meeste soorten niet gevaarlijk, maar laat een eventuele verwonding door een zee-egel soms wel behoorlijk pijn doen. Hoewel ze toch al niet echt uitdagen om opgepakt te worden, verlaagd dit de aaibaarheidsfactor natuurlijk nog meer!
De smaak van zee-egel is wat nootachtig en leunt erg aan bij die van een smeuïge, romige kreeft. Het is gebruikelijk om de zee-egel rauw uit het kommetje te eten, maar je kan hem ook op andere manieren verwerken in je gerechten. Je kan de gonaden uit de kommetje halen en ze verwerken in een omelet of in een saus.
Rode zee-egel
Dit spinachtige zeedier kan zo'n 200 jaar worden.
Verwijder de stekels met een pincet. Week je voet in azijn of leg er een doek gedrenkt in azijn op. Zo los je de stekels op die je met een pincet niet hebt kunnen verwijderen. Stop vervolgens je voet gedurende 20 tot 40 minuten in heet water, zo warm als je aankunt.
Zee-egels zijn geen agressieve dieren, maar het kan gebeuren dat je er per ongeluk op gaat staan. Als je op een zee-egel gaat staan, breken de stekels af in je huid. De stekels geven gif af waardoor het erg pijnlijk is. Verwijder zo snel mogelijk de stekels en ontsmet de wondjes met azijn.
Zee-egelkuit wordt meestal rauw gegeten, maar kan ook gekookt worden. Het heeft een intense, romige (umami) zilte smaak die nog het meest aan zeewier doet denken.
De zee-egel is een luxeproduct in de gastronomie. Het zijn de gonaden, de eierstokken, van het dier die we eten. Deze hebben een licht geel tot oranje bruine kleur en zijn nootachtig en licht leverachtig van smaak.
Reacties. De bekendste is de zeeotter omdat er een aardige studie is gedaan naar de interactie tussen kelp (reuzenalg) , zeeotters en zeeegels.
Een egel mag er best wel slim uitzien, het is één van de primitiefste zoogdieren. Hoewel egels te boek staan als insecteneters, zijn het eigenlijk alleseters. Bovenaan het menu staan insecten en hun larven -egels zijn verzot op nachtvlinders en hun rupsen- direct gevolgd door regenwormen.
Dan zijn waterschoentjes helemaal een uitkomst. Niet meer schuifelen naar het water en au au roepen maar gewoon zo het water inlopen. De waterschoentjes hebben ook een beschermende functie zoals bv tegen zee egeltjes. De naalden van zee-egeltjes zijn pijnlijk maar er ook zeer lastig uit te krijgen.
Meer dan 150 miljoen jaar oud
Deze fossiele exemplaren komen uit het Jura tijdperk en zijn tussen de 150 en 200 miljoen jaar oud. De zee egels zijn gevonden in Madagaskar. Kenmerkend voor deze soort is het vijf vingerige bloemblad. Dit zijn eigenlijk poriën waarmee het diertje kan bewegen.
Egels kunnen goed zwemmen, maar verdrinken vaak in vijvers of zwembaden met rechte randen. Zorg daarom voor zacht glooiende oevers of leg er een ruw loopplankje in (niet dwars op maar parallel met de oever, zoals een trap tegen een muur, zodat ze de uitweg vinden).
Zee-egels zijn meestal min of meer bolvormig, hartvormig of schijfvormig en hebben een onderstandige mond. Ze hebben een hard pantser dat meestal bedekt is met stekels. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop zich knobbels bevinden waarop de stekels beweegbaar zijn vastgehecht door middel van een kogelgewricht.
Net als zeesterren bezitten ze kleine voetjes met zuignapjes, die ook bij zeesterren zorgen voor hun voortbeweging, maar de stekels van de zee-egels, aan de onderzijde van hun lichaam, helpen ook bij hun voortbeweging. Zee-egels kunnen zich hierdoor veel sneller voortbewegen dan zeesterren.
Naast regenwormen, kevers, slakken en spinnen eet een egel kadavers van vogeltjes en als het de kans krijgt jonge muizen. Ook fruit en zachte zaden worden graag gegeten. Egels leven vooral in struikgewas, in dichtbegroeide tuinen en parken, maar ook bij houtwallen en ongemaaide slootkanten.
Normaliter hebben zee-egels een doorsnede van 3 cm t/m 10 cm. De stekels zijn gemiddeld 1 cm t./m 3 cm lang. Het geslacht Diadema heeft met stekels van 10 cm t/m 30 cm de langste stekels. De stekels van een aantal soorten zee-egels bevatten een toxine wat voor mensen bijzonder gevaarlijk kan zijn.
Egels zijn beschermde dieren, het is dan ook verboden om egels zelf op te nemen. U geeft een egel de meeste kans door het dier zo spoedig mogelijk naar de dichtstbijzijnde opvang te brengen.
De egel is een heel leuk en bijzonder diertje waar geen kwaad in zit. De egel herken je aan zijn bruine wildkleur en zijn stekels.
Er bestaan meer dan 800 verschillende soorten zee-egels. Zee-egels hebben een bolle, hartvormige of schijfachtige vorm. Zee-egels hebben geen wervels en behoren dus tot de ongewervelde waterdieren. Zee-egels hebben een hard pantser dat is bedekt met stekels.
Skelet van kalkplaten
Zeesterren behoren, net als bijvoorbeeld de Zeekomkommer, de Zee-egel en Slangsterren, tot de stekelhuidigen. Hun skelet bestaat uit losse (soms vergroeide) kalkplaten die als stekels onder de huid naar buiten steken.
Bij de Barnsteen Specialist bieden we een wisselende selectie van fossielen aan. De selectie varieert van heel oude fossielen zoals de orthoceras die 400 miljoen jaar geleden leefde tot mammoet botten van zo'n 100.000 jaar oud.
De zeeotter
Maar zonder zeeotters neemt het aantal zee-egels toe. Ze verslinden dan de bruinwieren, vermenigvuldigden zich en eten uiteindelijk zelfs de kleinste scheutjes bruinwier op.
Let op: egels kunnen bijten. Plaats de egel in een hoge kartonnen doos, kist of kattenmandje.