Volgens Wikipedia consumeert ongeveer 80% van de Nederlandse bevolking wel eens drop, waarvan 14% regelmatig.
In Nederland eten we gemiddeld zo'n 2 kilo drop per jaar.
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt. In Nederland eten we er dus het meeste van, maar de productie komt uit een ander land.
In landen als Noorwegen, Finland, Zweden en Denemarken houden ze van drop zoals wij van drop houden: met een beetje zilte nasmaak. Je hoort wel eens dat dit komt doordat al die landen aan zee liggen, zoals Nederland aan zee ligt. Maar Frankrijk, Kroatië en Brazilië liggen ook aan zee.
Waarom drop juist in Nederland zo populair is, is niet geheel duidelijk. Volgens sommigen komt het doordat we in Nederland (net als in Engeland en Scandinavië) aan de zee wonen en dat we daarom zo van de zilte smaak van drop houden. Maar er zijn wel meer landen die aan de zee liggen. Japan bijvoorbeeld.
Het is iets typisch Nederlands. Drop wordt gemaakt van wortelsap uit de zoethoutplant. Het is vrijwel nergens ter wereld te krijgen. Nederlanders die naar het buitenland verhuizen, zeggen vaak dat ze drop het meest missen.
Drop komt uit Engeland
Rond 1760 verkocht George Dunhill, een apotheker, voor het eerst drop in zijn apotheek als medicijn. Hij verzon het om suiker aan het product toe te voegen en maakte daarmee de dropjes zoals wij die kennen: lekker zacht en zoet.
Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie.
Er zijn verschillende smaken. En daar zijn suiker, zout, zoet, salmiak, pepermunt, honing en drop een paar van.
De Engelse apotheker George Dunhill maakte in 1760 de eerste dropartikelen. Eerst als medicijn tegen hoest en verkoudheid, maar later voegde hij suiker toe en werd het een echte lekkernij. Door de zeevaarders kwam drop ook in Nederland terecht. De Nederlanders lustten de dropjes wel.
Een volwassen man of vrouw kan veilig op een dag ongeveer 120 gram drop of een halve liter zoethoutthee gebruiken. Dit komt neer op ongeveer 20 tot 25 dropjes of 3 tot 4 glazen zoethoutthee. Als iemand zowel drop als zoethoutthee neemt, is dit natuurlijk minder. Bijvoorbeeld 10 dropjes en 1 tot 2 glazen thee.
Drop is een snoepgoed dat wordt gemaakt van het wortelsap van de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra (vlinderbloemfamilie). De zuivere vorm heet blokdrop. De blokdrop wordt dan gebruikt als ingrediënt voor de snoepjes.
Drop wordt gemaakt van zoethout, een plant met een zoet smakende wortel. Samen met andere ingrediënten wordt het gemengd met onder andere zout, suiker en honing en tot een snoepje gevormd. In Nederland eten we de meeste drop van de hele wereld.
Wist je dat in zoete muntdrop meer zout zit dan in zoute haringdrop? Hoe gek het ook klinkt: zoete drop is zouter dan zoute drop. En dat is niet al te best voor je bloeddruk.
Er zitten 13 kilocalorieën in 1 stuk (4 gram) zoete drop. Wil je weten hoe het zit met de andere voedingswaarden in 'zoete drop'? In onze caloriechecker hieronder kom je te weten hoeveel vet, verzadigd vet, eiwit, koolhydraten, suikers en vezels erin zit.
Drop is namelijk relatief lang houdbaar. Volgens Voedingscentrum is drop langer dan 1 jaar houdbaar, zélfs als de verpakking geopend is.
Engelse drop is een soort snoepgoed dat bestaat uit een mix van verschillende soorten veelkleurige dropjes. De voornaamste ingrediënten zijn drop, suiker, kokos en anijs. Verder wordt veelal gelatine gebruikt bij de productie.
De veelkleurige dropjes worden in Europa en Amerika gegeten en werden voor het eerst gemaakt in de stad Sheffield in Engeland, anno 1899. Dus ja: Engelse drop is écht Engels. Daar noemen ze het 'liquorice allsorts'.
Glycyrrhizine. De boosdoener is een overdosis glycyrrhizine, de zoetstof die in drop zit. Ondanks dat zij de drop twaalf jaar geleden heeft afgezworen, werden twee jaar geleden weer lage kaliumwaarden geconstateerd.
Een dropje met zoetstof bevat gemiddeld zes calorieën, eentje met suiker heeft er rond de dertien. Dus zolang je geen hele zak drop in één keer op eet, word je ook van suikerhoudende drop niet heel dik.'' Bovendien kan het eten van drop effect hebben op de bloeddruk.
Dit komt door het glycyrrhizinezuur dat in drop zit, een zoetstof afkomstig uit zoethout. Deze stof zorgt ervoor dat u vocht vasthoudt en de bloeddruk omhoog gaat. Daarnaast kan het voor een versnelde hartslag, gezwollen ledematen en zelfs hartfalen zorgen.
De blokdrop vormt het belangrijkste bestanddeel voor onze dropjes. Italiaanse boeren leggen tussen de stukken blokdrop dikwijls laurierbladen. Dat doen ze zodat de stukken niet aan elkaar plakken en omdat het aroma een lekkere smaak en geur aan de blokdrop toevoegt.
Aardappelzetmeel maakt je hem zachter, tarwezetmeel juist harder. Het is dus zaak om een goede balans te vinden. Let wel: In De Beste Drop Ooit zit géén tarwezetmeel.
Alle producten die glyccyrrhizine bevatten hebben een bloeddrukverhogend effect, dus ben je gevoelig, houdt dan ook maat met zoethoutthee, ouzo, keelpastilles en andere producten waar deze stof in zit. Per dropsoort verschilt het percentage glyccyrrhizine.