Marie Antoinette schonk het leven aan vier kinderen: Marie Thérèse (1778–1851)
Pas in 1778 – en nadat de kroonprins een kleine operatie had ondergaan – werd uit het koninklijk huwelijk een eerste kind geboren: Marie Thérèse Charlotte. In de jaren hierna zagen nog drie kinderen het levenslicht: Lodewijk Jozef Frans Xavier (1781), Lodewijk Karel (1785) en Sophie Beatrix Hélène (1786).
Marie-Thérèse stierf aan longontsteking op 19 oktober 1851, drie dagen na de 58e verjaardag van de executie van haar moeder. Ze werd begraven naast haar schoonvader en haar man, in de crypte van de Franciscaanse kloosterkerk van Castagnavizza in Görz, destijds in Oostenrijk, nu Kostanjevica in de Sloveense stad Nova Gorica.
Op de ochtend van 17 oktober 1793 werd ze naar het schavot geleid. Ondanks de situatie bleef Marie Antoinette tot het laatst beleefd. Toen ze de beul per ongeluk op zijn tenen trapte, stamelde ze: 'Neem me niet kwalijk, meneer, het was niet met opzet. '
In 1770 trouwde de Dauphin Lodewijk, de toekomstige Lodewijk XVI, met Marie Antoinette de Habsburg-Lotharingen, aartshertogin van Oostenrijk. Samen kregen ze vier kinderen . Alleen de oudste, Madame Royale, geboren in 1778, en de Tweede Dauphin, geboren in 1785, overleefden om het uitbreken van de Franse Revolutie mee te maken.
De barre omstandigheden van zijn opsluiting ondermijnden snel zijn gezondheid. Zijn dood was een zware klap voor de constitutionele monarchisten, die opnieuw een machtige politieke macht waren geworden. Een onderzoek stelde vast dat Lodewijk was bezweken aan scrofulose (tuberculose van de lymfeklieren) .
In totaal kreeg hij 18 kinderen, bij 4 verschillende vrouwen. De kinderen met zijn vrouw, María Teresa van Spanje, waren de enige wettige kinderen. Ze kregen er zes, waarvan er maar één volwassen werd: Lodewijk (1 november 1661 - 14 april 1711), beter bekend als le grand dauphin.
'Marie-Antoinette was, als we op de portretten van Vigée Le Brun mogen afgaan, ondanks haar prachtige teint lang niet zo knap als bijvoorbeeld de ravissante madame De Polignac, haar hartsvriendin. Ze was ook niet uitzonderlijk begaafd.
Marcus en Matteüs
In Matteüs zijn de laatste woorden van Jezus: “Eli, Eli, lema sabachtani?”, en in Marcus: “Eloï, Eloï, lema sabachtani?” Dit betekent “Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?” Jezus citeerde hier uit Psalm 22:2, waarschijnlijk uit de Targum (vertaling in het Aramees).
Onthoofding Lodewijk XVI
Op 21 januari 1793 werd het vonnis uitgevoerd. Lodewijk werd met een koets naar het Place de la Révolution gebracht, waar de guillotine al klaarstond. Hier werd hij, onder belangstelling van duizenden toeschouwers, onthoofd. Na de executie werd zijn hoofd aan het volk getoond.
De creatie van haar Hameau de la Reine, de intieme plaats waar ze vrij en in de natuur kon zijn, staat in schril contrast met haar rol van koningin van Frankrijk. Het kasteel van Versailles is tegenwoordig ook het symbool van het uiteindelijk zo tragische levenslot van Marie-Antoinette.
Élisabeth Vigée-Le Brun. Marie Louise Élisabeth Vigée-Le Brun, ook wel Vigée-Lebrun, née Vigée, (Parijs, 16 april 1755 - Louveciennes, 30 maart 1842) was een Franse schilderes. Ze is vooral bekend geworden dankzij haar portretten van koningin Marie-Antoinette en leden van de Europese adel.
Na de geboorte van hun dochter prinses Elisabeth in september 1533, hoopte de Engelse koning dat Anna Boleyn hem een zoon zou schenken. In de jaren die volgden kreeg Boleyn echter minimaal drie miskramen. Een zoon kwam er niet.
In september 1791 moest Lodewijk XVI uiteindelijk een nieuwe grondwet tekenen, waardoor de koning vrijwel geen macht meer had. Frankrijk werd een constitutionele monarchie. De buurlanden van Frankrijk waren niet blij met deze ontwikkelingen. Zij waren bang dat de revolutie zou overslaan naar hun landen.
Hoe de Franse koningin Marie Antoinette haar hoofd verloor. De uitspraak 'als ze geen brood hebben, laat ze dan cake eten deed het imago' van Marie Antoinette geen goed. Tal van vermeende misdrijven kostten de vorstin in 1793 uiteindelijk de kop. 'Arme prinses!
In elk geval viel Jezus' dood in de periode van het bewind van Pontius Pilatus, die van 26 tot 36 n. Chr. prefect was van Judea. Het jaar 30 is het meest waarschijnlijke sterfjaar.
Toen scheurde het voorhangsel van de tempel in het midden. Jezus riep met luide stem: “ Vader, in uw handen beveel ik mijn geest ”; en toen hij dit gezegd had, blies hij de laatste adem uit.
De Romeinse prefect ofwel gouverneur Pontius Pilatus is beroemd geworden als de man die Jezus ter dood veroordeelde. In de vier evangeliën van de Bijbel wordt hij afgeschilderd als een redelijk vreedzame man, die Jezus helemaal niet wil kruisigen.
De leraar vond Marie Antoinette “ intelligenter dan algemeen werd aangenomen ”, maar voegde eraan toe dat ze “vrij lui en uiterst frivool is en daarom moeilijk te onderwijzen.” Marie Antoinette was een kind van slechts 14 jaar, delicaat mooi, met grijsblauwe ogen en asblond haar.
De voormalige koningin wordt niet alleen beschuldigd van samenzwering tegen de Franse Republiek, maar ook van incest met haar zoontje. Ondanks het ontbreken van hard bewijs voor alle haar ten laste gelegde beschuldigingen, wordt Marie Antoinette ter dood veroordeeld.
De volledige video staat nu op YouTube: Royalty Now Studios. Er is daadwerkelijk een dodenmasker van Marie, dat kort na haar executie is gemaakt . Het is gemaakt door een wassenbeeldhouwer wiens naam u waarschijnlijk herkent: Marie Tussaud.
Zoals historicus Tracy Adams opmerkt, werden vrouwen in die tijd erkend als intellectuele gelijken van mannen, maar konden ze wettelijk niet concurreren met koningen om hun tronen . Vanwege deze minderwaardigheid waren ze de beste keuze voor politieke adviseurs, zegt Adams. De meeste Franse koningen van Karel VI namen advies in van hun geliefden.
Huwelijk en kinderen
Koningin Marie Antoinette, in 1787, door Élisabeth Vigée-Le Brun. Op 16 mei 1770 trouwde de vijftienjarige Lodewijk August met de veertienjarige Oostenrijkse aartshertogin Maria Antonia van Habsburg-Lotharingen, die na haar huwelijk bekend werd als Marie Antoinette.
Na de dood van kardinaal Mazarin in 1661 viel de macht volledig in handen van Lodewijk XIV. Mede door de ervaringen uit zijn jeugd was hij ervan overtuigd dat hij aangesteld was door God zelf, en dat hij dus regeerde op basis van het 'Droit Divin', het goddelijke recht.