Probeer zo lang mogelijk en zo hard mogelijk te drukken in de richting van je onderbuik en anus. Als je de lucht niet meer kan vasthouden, blaas je zachtjes uit en neem je vervolgens weer een hap lucht en herhaal je het hele proces. Tijdens een wee probeer je drie keer te persen.
Dat persen probeer je zo'n 3 keer per wee te doen. Dit is de 'klassieke' manier van persen, maar eigenlijk zijn de eerste twee beter. Bij deze is namelijk de kans op uitputting veel groter, wat een negatief effect kan hebben op de hartslag van de baby.
Persen (de uitdrijving)
Dit kan liggend (op je zij of rug) op bed, maar ook op een baarkruk, handen en kniën, staand of in een bevallingsbad. Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur en mag maximaal 2 uur duren. Bij een volgend kindje gaat dit meestal een stuk sneller en mag dit maximaal 1 uur duren.
Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur. Ben je al eens bevallen dan duurt het gemiddeld 15 minuten, maar soms is ook 1 perswee al genoeg.
Gemiddeld duurt deze fase een kwartier per centimeter ontsluiting, maar kan ook wel twee uur duren. Je kan al persdrang hebben, maar het is belangrijk om nog even te blijven doorademen totdat je volledige ontsluiting hebt.
Persen tijdens uitdrijvingsfase
Pas wanneer je 10 centimeter ontsluiting hebt is de baarmoedermond volledig open en klaar voor de geboorte van je baby. Dit wordt ook wel de uitdrijvingsfase genoemd.
Poepen tijdens de bevalling is misschien iets waar je liever niet over praat, maar toch overkomt het 9 van de 10 vrouwen! Eigenlijk is het dus een heel normaal verschijnsel, en het is niet gek als het jou ook gebeurt.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
De meeste vrouwen ervaren pijn in de onderbuik, onderrug en in de bovenbenen. Tijdens het persen kan ook je vagina pijn doen.
Veel barenden moeten even wennen aan het persen, ze hebben zolang moeten puffen en zuchten, dat het omschakelen naar actief meedoen soms wat moeite kost. Dat geeft niks, neem je tijd. Als je er nog niet aan toe bent mag je best nog een poosje de weeën weg zuchten en alleen op het hoogtepunt van een wee mee persen.
Tijdens de laatste centimeters van de ontsluiting krijg je persweeën en neemt een oergevoel het van je over. Je krijgt echt het gevoel dat je móet persen. Persen mag pas als je 10 centimeter ontsluiting hebt. Als het nog niet zover is en jij wel persdrang hebt, moet je deze persweeën wegpuffen.
Neem tijdens het persen een hap lucht en houd deze vast in je middenrif. Duw vervolgens zachtjes met je middenrif en je buikspieren naar beneden. Per wee kan je dit 3 tot 4 keer herhalen. Adem in door je neus tot diep in je buik.
Het zogenaamde puffen is een bekende ademhalingstechniek voor bij de bevalling die vooral wordt gebruikt aan het einde van de ontsluitingsfase. Bij het puffen is je inademing korter dan je uitademing, waardoor je lichaam een teken krijgt om de hartslag en de bloeddruk te laten dalen.
Je voelt weeën die op den duur overgaan in krachtigere (pers)weeën. Net als met poepen zal je tijdens je bevalling merken, dat wanneer je ontspannen bent, je nauwelijks / tot niet hoeft mee te persen. Je kunt dan dus bevallen zonder persen.
Persen op eigen kracht, dus zonder de oerdrang om te persen, is lastig. Je voelt gewoon niet zo goed wat je moet doen als je nog geen persweeën hebt. Bovendien moet je dan alleen op eigen kracht je baby naar beneden duwen, terwijl je, als je wel persweeën hebt, je lichaam meehelpt om je baby dieper te krijgen.
Heb je echt een razendsnelle bevalling, dan wordt dat een stortbevalling genoemd. Het hele baringsproces duurt dan vier uur of korter. Dat klinkt als een droom, maar er zitten ook wat mogelijke nadelen aan.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel. Komt de placenta niet binnen een uur naar buiten, dan moet deze onder narcose verwijderd worden in het ziekenhuis.
Je kunt een trap in de ballen niet vergelijken met een bevalling. Toen bloggers van Asapscience het besloten uit te zoeken, kwamen ze er al snel achter dat er helemaal niet zoiets als een standaardmaat voor pijn bestaat.
Staand bevallen
Tijdens het persen heb je in een staande houding veel bewegingsvrijheid. Zorg ervoor dat je je wel aan iets of iemand vast kunt houden om ergens aan te kunnen hangen of op te leunen wanneer dit nodig is.
Epidurale ruggenprik
Je hebt dan wel nog controle over de spieren in je onderlichaam. Na ongeveer een kwartier begint de ruggenprik te werken. Wanneer het tijd is om te persen, wordt er minder van de verdovende vloeistof toegediend zodat je beter kunt aanvoelen wanneer het tijd is om te persen.
"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
Probeer zo min mogelijk te gaan zitten wachten en zorg voor een beetje afleiding. Ga eens lekker bij een vriendin koffie drinken of maak nog een mooi fotoboek. Misschien ben je wel bang dat wanneer je net van huis weg bent de bevalling begint. Het is echt niet nodig om daarvoor thuis te blijven.
Tips voor poepen en plassen na de bevalling
Lauw water en een kiwi in de ochtend: door je dag hiermee te starten zou je toiletbezoek soepeler moeten verlopen. Warm washandje: een warm washandje tussen je vagina en anus kan de pijn verlichten wanneer je naar het toilet gaat.