Hoeveel cellen telt ons lichaam? Het menselijk leven begint met één bevruchte eicel, maar daarna gaat het aantal cellen razendsnel omhoog. We tellen er tegen dat we volwassen zijn zo'n 30 tot 37,2 biljoen — of dus meer dan 30.000 miljard. Ter vergelijking: onze melkweg telt 'maar' 100 miljard sterren.
Het menselijk lichaam bestaat uit meer dan 400 verschillende celtypes.
Gemiddeld genomen verliest een volwassen mens elke dag tussen de 50 en 70 miljard cellen door middel van apoptose.
Eicellen zijn de grootste cellen in het menselijk lichaam. Ze zijn zo groot, dat ze zelfs met het blote oog te zien zijn. In contrast: een spermacel is de kleinste cel. Het kopje van een spermacel heeft een grootte van 5 micrometer bij 3 micrometer.
Botcellen: deze zorgen voor stevigheid. Dwarsgestreepte spiercellen: deze cellen zorgen voor de beweging in de skeletspieren. Darmepitheel: zorgen voor de opname van voedingsstoffen. Bloedcellen: de bloedcellen zorgen voor het zuurstoftransport.
Sommige cellen blijven enkele uren in leven, zoals sommige witte bloedcellen of maar 2 tot 3 dagen, zoals de epitheelcellen van onze maag. Andere cellen blijven ongeveer 4 maanden in leven (zoals rode bloedcellen) of zelfs 8 tot 10 jaar (zoals de cellen van ons skelet).
Hoeveel cellen telt ons lichaam? Het menselijk leven begint met één bevruchte eicel, maar daarna gaat het aantal cellen razendsnel omhoog. We tellen er tegen dat we volwassen zijn zo'n 30 tot 37,2 biljoen — of dus meer dan 30.000 miljard.
De cellen van bacteriën, schimmels, planten en dieren zijn verschillend. Bacteriën zijn de kleinste levende wezens. Ze hebben dan ook de kleinste cellen. Het erfelijk materiaal zit niet in een kern.
'Elke zeven jaar ben je qua cellen eigenlijk een totaal nieuw mens.
Eenmaal in de bloedbaan hebben bloedcellen een beperkte levensduur. Rode bloedcellen leven 120 dagen. Witte bloedcellen leven gemiddeld twee dagen en bloedplaatjes leven maar tien dagen. In je lichaam worden voortdurend enorme aantallen oude cellen afgebroken en vervangen door nieuwe.
Cellen van eukaryoten bestaan uit een celmembraan dat het cytoplasma omgeeft. Het cytoplasma bestaat uit cytosol waarin zich de celorganellen (bijvoorbeeld de celkern) bevinden. In de cellen van bacteriën, schimmels en planten wordt de celmembraan nog omgeven door een extra, relatief dikke, celwand.
Een cel heeft een membraan, een soort schil die de cel omsluit. In deze schil liggen verschillende onderdelen van de cel, deze onderdelen worden ook wel organellen genoemd. De celkern, maar ook de mitochondria zijn voorbeelden van deze organellen. Organellen zijn essentieel voor de overleving en reproductie van de cel.
Bij apoptose lossen de onderdelen aan de binnenkant van de cel op tot brokjes die het lichaam kan recyclen. Vervolgens wordt de cel opgeslokt door zogenaamde macrofaag-cellen in de omgeving – zij ruimen de restjes op. Mensen met syndactylie hebben vergroeide vingers of tenen, een beetje als kikkers.
Als het eitje zich na ongeveer een week in de baarmoederwand nestelt, is het al een klompje van zestien cellen. In dat vrijwel onzichtbare klompje ligt al oneindig veel vast, zoals de bouw van je kind, de kleur haren en ogen, de intelligentie, het karakter en zelfs de geur van de huid!
80.000 euro voor een gezond levensjaar
Daarnaast bestaat er zoiets als de waarde van een gemiddeld mensenleven (value of a statistical life of VSL, is de technische term) en die komt afhankelijk van hoe je het berekent, en in welk land, gemiddeld uit ergens tussen de 3 en 7 miljoen dollar.
Als organismen groeien, dan is dit niet omdat cellen groter worden. Organismen groeien omdat cellen delen en zo meer en meer cellen maken. In het menselijk lichaam deelt er dagelijks bijna twee biljoen keer een cel. This opens in a new window.
Beschadigde longcellen worden bij volwassenen niet meer vervangen. Zo ontstaat er vooral longschade door roken. Bij kinderen bestaat er het vermogen tot regeneratie van de longcellen. Beschadigde longcellen worden vervangen doordat de longcellen zich nog delen.
Het lichaam herstelt de meeste schade, maar een klein deel ervan kan het niet repareren. Die 'roest' neemt elk jaar toe. “Onherstelbaar beschadigde cellen kunnen in senescence gaan: een soort winterslaap”, vertelt Peter.
Helaas hebben niet alle typen cellen het vermogen om zichzelf te herstellen. Zo kunnen de spiercellen in het hart zich nauwelijks herstellen. Schade aan de hartspier na bijvoorbeeld een hartinfarct is dan ook vaak voor het leven (zonder medisch ingrijpen).
De celkern is een rond of ovaal lichaampje, dat meestal middenin de cel ligt. De celkern blijkt bij vele levensprocessen een onmisbaar onderdeel van de cel te zijn. Lichaamscellen zonder celkern (de rode bloedlichaampjes) hebben maar een zeer beperkte stofwisseling en zijn niet in staat tot groei of deling.
Een bacterie is een cel zonder celkern en wordt ook wel een micro-organisme genoemd. Ze zijn zo klein, dat ze nog net met de lichtmicroscoop te zien zijn. Bacteriën zien er onder de microscoop uit als bolletjes, staafjes of spiraaltjes.
Alle cellen in je lichaam zijn ontstaan uit stamcellen. Als een stamcel zich deelt, ontstaan voorlopercellen, dat noemen we ook wel onrijpe cellen. Voorlopercellen ontwikkelen zich tot gespecialiseerde cellen die zichzelf weer kunnen delen.
Weefsel = Groep cellen met dezelfde vorm en functie. Organen = Deel van een organisme met een specifieke bouw en functie. Orgaanstelsel = Groep van samenwerkende organen die samen een functie uitvoeren. Organisme = Een levend wezen.
In het lichaam zijn vier soorten weefsels te onderscheiden: het epitheelweefsel (dekweefsel), het bindweefsel, het spierweefsel en het zenuwweefsel. Van deze vier verschillende weefseltypen bestaan vele subtypen. Alle weefsels bestaan uit cellen en matrix. De matrix bestaat uit grondsubstantie en eiwitten.
Globaal bekeken zijn er drie soorten cellen op aarde. Cellen zonder kernen, cellen met kernen en cellen met celwanden. De cellen zonder kernen behoren toe aan organismen uit het rijk der bacterien. De cellen van alle andere organismen hebben wel een kern.