Bij een crisisopname wordt iemand opgenomen vanwege ernstige psychische klachten. Dat gebeurt bijvoorbeeld als iemand ernstige psychotische klachten heeft, als iemand zichzelf wil beschadigen, of net een poging tot zelfbeschadiging of zelfdoding heeft gedaan.
Wie opgenomen wordt, verblijft dag en nacht op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis (PAAZ) of in een kliniek. Dat kan een universiteitskliniek zijn of een ggz-instelling. De duur van een opname kan verschillen, variërend van enkele weken tot een jaar, met veel variaties daar tussenin.
Gedwongen opname of verplichte zorg
Iemand die een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt door een geestelijke stoornis kan tegen zijn of haar zin in worden behandeld. De verplichte behandeling kan een gedwongen opname zijn, maar dat hoeft niet.
Over een gedwongen opname beslist de burgemeester of de rechter. Zij nemen een maatregel: de burgemeester geeft een inbewaringstelling (ibs) af en de rechter een rechterlijke machtiging (rm). Bent u gedwongen opgenomen, dan mag u het ziekenhuis niet meer zonder toestemming verlaten.
Wanneer mensen opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis of op een PAAZ (psychiatrisch afdeling algemeen ziekenhuis), gebeurt dat meestal vrijwillig. Vrijwillige opname gebeurt met toestemming van de persoon zelf; met de betrokkenen en in overleg met hulpverleners of huisarts.
Een crisisopname duurt maximaal 14 aaneengesloten dagen. Tijdens uw verblijf bekijken we samen met u of en welke vervolgzorg er nodig en mogelijk is.
Een crisisopname kan een aantal uren tot een paar weken duren. Crisisopname kan zowel gedwongen als vrijwillig zijn.
Hoe regelt u crisisopvang? Vanaf 1 januari 2015 zijn zorgkantoren verantwoordelijk voor het regelen van crisiszorg voor cliënten met een Wlz-indicatie. Bijvoorbeeld voor mensen die ondanks hun verpleeghuis / 24 uurszorg indicatie thuis wonen met een PGB.
Wanneer kan je de crisisdienst bellen? Je kan de ggz crisisdienst bellen als iemand acuut gevaarlijk is voor zichzelf en/of de omgeving. Denk bijvoorbeeld aan agressie of verwardheid. Je kan zelf de crisisdienst bellen, maar ook je naasten of je huisarts kunnen aan de bel trekken.
Bij een crisisdienst werkt een team van psychiaters, psychologen en psychiatrisch verpleegkundigen. U krijgt er direct hulp en behandeling. Daarna gaat u weer naar huis en krijgt u zo nodig behandeling op afspraak. Soms is een verblijf met behandeling in de GGZ-instelling de beste keuze.
De crisismaatregel duurt maximaal drie dagen, maar kan aansluitend verlengd worden.
Hulp is 24 uur per dag mogelijk. De huisarts belt zo nodig de crisisdienst die u komt helpen. U kunt ook een telefonische hulplijn bellen, bijvoorbeeld 113 of gratis 0800 0113 als u aan zelfdoding denkt.
Als uw familielid of zijn vertegenwoordiger duidelijk geen opname wil, is er verzet. Het CIZ kan dan geen besluit tot opname en verblijf geven. Wij vragen in dat geval aan de rechter om een beslissing te nemen. We hebben dan een medische verklaring nodig van een onafhankelijke arts.
Opname in de ggz kan nodig zijn wanneer je psychische problemen zodanig groot zijn dat het je leven ontwricht en ambulante behandeling niet effectief genoeg is. Klinische opname kan vrijwillig zijn of gedwongen. Als je zelf de keuze maakt om opgenomen te worden, noemen we dat vrijwillige opname.
Wanneer het in de thuissituatie echt niet meer gaat en er sprake is van een crisissituatie, kan worden besloten om iemand vrijwillig of gedwongen te laten opnemen. Maakt iemand zelf de keuze voor een opname, dan noemen we dat een vrijwillige opname.
Crisisopvang duurt gemiddeld 4 weken, daarna kan het 2 keer met 2 weken verlengd worden. Echter, dit is per situatie verschillend, het kan ook korter of langer zijn. Het kan zijn dat de crisisopvang wordt omgezet naar regulier verblijf in de vorm van beschermd wonen, begeleid wonen of ambulant begeleid wonen.
Een crisissituatie kan door verschillende factoren uitgelokt worden: verlies van werk, eenzaamheid, dreigende uithuiszetting, schulden, scheiding, overlijden, ziekte, aanhoudende stress, afhankelijk zijn van anderen, pessimistische verwachtingen naar de toekomst toe, afhankelijk van alcohol, medicatie of drugs, ….
Er is sprake van een psychische crisis, wanneer iemand in een situatie van ernstige psychische nood verkeert en de omgeving (nog) geen passende ondersteuning heeft weten te bieden. In de crisis gaan er ongewild veel dingen mis, of ze dreigen mis te gaan.
Een opname voor de behandeling van een ernstige depressie duurt gemiddeld 16 weken.
Hier wordt u onderzocht, er wordt met u gesproken over de behandeling, en zo mogelijk worden er afspraken gemaakt. De eerste dag stelt een verpleegkundige u voor aan de andere cliënten en aan het personeel, en krijgt u de afdeling te zien. U hebt ook een gesprek met uw arts. Daarna begint het onderzoek.
Als iemand een gevaar vormt voor zichzelf of zijn omgeving, kan de rechter of burgemeester deze persoon gedwongen laten opnemen. Dit is een ingrijpende maatregel die om die reden alleen in uiterste gevallen wordt toegepast.
Een psychiatrisch ziekenhuis biedt behandeling en verzorging aan patiënten met ernstige psychische problemen. De ziekenhuizen beschikken daarvoor over gespecialiseerde afdelingen. Een multidisciplinair team zoekt naar de meest geschikte therapie om de patiënt te helpen.
De burgemeester legt onder de Wvggz een crisismaatregel op. Dit houdt in dat je per direct gedwongen kan worden om psychiatrische zorg te ondergaan. Dit heet nu nog een IBS. De rechter legt onder de Wvggz een zorgmachtiging op, waarmee je in je vrijheid kan worden beperkt en je verplicht psychiatrische zorg ondergaat.