Het in slaap brengen gebeurt door middel van een slaapmiddel (Midazolam), veelal in combinatie met een pijnstillend middel (Morfine) omdat pijn vrijwel altijd een rol speelt. De verpleegkundige/verzorgende plaatst een infuusnaaldje, meestal onder de huid.
Bij euthanasie wordt actief een einde aan het leven gemaakt. Je wordt door medicijnen in (diepe) slaap gebracht om te zorgen dat je niet meer lijdt. Jouw leven wordt beëindigd, omdat jij uitzichtloos en ondraaglijk lijdt en zelf om euthanasie hebt gevraagd. Mag alleen als je maximaal nog twee weken te leven hebt.
Meestal is de patiënt gewoon thuis. Gemiddeld duurt het een tot drie dagen voor de patiënt overlijdt. Hoe langer het duurt, hoe minder positief mensen zijn. Patiëntenfederatie Nederland onderstreept het belang van duidelijke informatie voor patiënten en hun naasten.
Palliatieve sedatie gebeurt door een arts. Door medicijnen wordt de cliënt 'soezerig' of valt in een diepe slaap. Het doel van palliatieve sedatie is het verlichten van de klachten en zo min mogelijk lijden van de cliënt. De sedatie kan tijdelijk of blijvend (in de laatste levensfase) worden ingezet.
pijn, zware vermoeidheid, benauwdheid, de ademhaling stopt af en toe, in de war zijn, angst, onmacht, somberheid, boosheid en verdriet, de hik, jeuk, vocht in de buik, geen zin in eten, misselijkheid, overgeven, diarree of verstopping.
Sedatie is een vorm van anesthesie waarbij je bewustzijn wordt verlaagd. Hiertoe krijg je een slaapmiddel (een zogenaamde sedativum) toegediend. Propofol is een voorbeeld van middelen die gebruikt worden. Bij sedatie raak je in slaap, maar de slaap is minder diep dan bij narcose.
Mensen hoeven niet bang te zijn dat hun naaste pijn lijdt. Er kan soms een korte pijnsensatie optreden bij het inspuiten van de thiopental, dat valt ondanks een verdovend middel niet geheel uit te sluiten.
2.1.
Ernstige complicaties komen rondom sedatie bijna niet voor. Het kan gebeuren dat een allergische reactie optreedt op bepaalde medicijnen. Ernstige complicaties door sedatie hangen in de meeste gevallen samen met uw gezondheidstoestand. Dit wordt met u besproken tijdens het pre sedatie spreekuur.
Wakker worden na sedatie
Na het stoppen verschilt het per patiënt wanneer hij wakker is. Dit varieert van minuten tot dagen. Het hangt af van het type medicijn en de werking van de organen. De patiënten die in coma liggen zonder sedativa worden pas wakker als hun lijf weer een beetje hersteld is.
De euthanasie bestaat uit 2 injecties. De eeste is een injectie met een slaapmiddel, de 2e met een spierverslapper. De patiënt verliest heel snel het bewustzijn (binnen 30 seconden is niet ongebruikelijk) door het slaapmiddel en houdt soms zelfs al op met ademen.
Mensen die sterven, hebben vaak weinig of geen behoefte meer aan voedsel en vocht. Ze kunnen snel in gewicht afnemen. Het lichaam verandert: de wangen vallen in, de neus wordt spits en de ogen komen dieper in hun kassen te liggen.
Palliatieve sedatie is geen euthanasie. Bij palliatieve sedatie wordt een terminale patiënt in slaap gebracht en krijgt deze een sedativum (het middel van eerste voorkeur is Midazolam, aangevuld met bijvoorbeeld morfine tegen pijn en benauwdheid), met als doel lijdensverlichting.
Het lichaam laat methaanthiol vrij gedurende het ontbindingsproces. Methaanthiol ruikt naar zweetvoeten en rotte witte kool. Dimethyldisulfide is een stinkend gas dat voortkomt via vele bronnen, zoals bacteriën, schimmels, planten, en dieren.
De tijd tussen de ademteugen wordt steeds langer, soms wel tot een halve minuut en tenslotte is er de laatste adem, in veel gevallen niet meer dan een zuchtje na een (heel) lange stilte. Het gezicht ziet er ook bij deze stokkende ademhaling vaak heel rustig uit. Dit wordt Cheyne-Stokes ademhaling genoemd.
De overige 13 procent overlijdt tijdens de behandeling, bijvoorbeeld door een acute hartstilstand, of door een bloeding. De gemiddelde leeftijd van de onderzochte IC-patiëntenpopulatie is 70 jaar. Gemiddeld liggen zij 6,95 dagen op de IC. Vaak hebben zij drie tot vier organen die falen.
In de stervensfase hebben mensen vaak weinig tot geen behoefte aan eten en of drinken. Mensen verliezen snel gewicht en hun lijf en gezicht veranderen. Zo vallen de wangen in, wordt de neus spits en komen de ogen dieper in de kassen te liggen.
Sedatie wordt ook wel een roesje genoemd. Sedatie is alleen geschikt voor ingrepen die niet heel pijnlijk zijn. Zoals maag- en darmonderzoeken en hartkatheterisaties. Bij sedatie krijgt u dezelfde medicijnen als bij narcose, maar veel minder.
Door een roesje (sedatie) verloopt een onaangenaam onderzoek prettiger voor u. U bent dan minder bang, u voelt zich gemakkelijker en heeft minder pijn. Als u ontspannen bent, verloopt het onderzoek in het algemeen ook gemakkelijker.
Als u een roesje heeft gehad, duurt het nog enige tijd voordat de medicijnen zijn uitgewerkt. Daarom blijft u na het onderzoek nog 1 tot 2 uur uur in uw bed op de uitslaapkamer totdat u weer goed wakker bent. Gedurende deze tijd worden uw hartslag en zuurstofgehalte bewaakt.
Minder goed kunnen horen of zien
Gehoor en zicht nemen af. Toch kunnen veel stervenden nog heel lang horen dat er iets tegen hen gezegd wordt. Iets terugzeggen is moeilijker. Een kleine handbeweging of een beweging in het gezicht lukt vaak nog wel.
De mond kan je na overlijden dichtdoen en met een handdoek-rolletje onder de kin dichthouden. Maar de mond is de sterkste spier van je lichaam en als de spierstijfheid afneemt, gaat de mond weer open staan. Overigens moet je als iemand een kunstgebit heeft, dit weer indoen voor het sluiten.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Een zachte dood: euthanasie bij ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijden.