Hoe wordt een prikkel doorgegeven? Doordat axonen prikkels doorgeven, kunnen je zenuwcellen met elkaar en andere cellen in je lichaam communiceren, zo geven ze informatie door. Een axon geeft op zijn beurt de prikkel weer door aan een korte uitloper van een andere zenuwcel.
De prikkeloverdracht verloopt via een elektrochemisch proces. Een actieve cel geeft via een axon een signaal door in de vorm van een elektrisch stroompje. Als dit elektrische stroompje het einde van het axon bereikt, leidt dit tot afgifte van bepaalde stoffen: de neurotransmitters.
Sensorische informatieverwerking wordt ook wel prikkelverwerking genoemd. Bij sensorische informatieverwerking worden prikkels die je via je lichaam binnen krijgt verwerkt in je hersenen. Deze prikkels komen binnen via je zintuigen. Prikkels van buiten je lichaam komen binnen via geur, smaak, tast, je ogen en oren.
Gezonde hersenen laten alleen prikkels door die op dat moment belangrijk zijn. De rest van de prikkels wordt genegeerd en later verwerkt. Dat gebeurt onbewust. Door overprikkeling (veel te veel prikkels) kunnen de hersenen minder goed werken en daardoor ook minder goed alle prikkels verwerken.
Opgevangen prikkels worden in de zintuigcellen omgezet in een soort elektrische stroompjes.Impulsen.Via de zenuwen worden deze impulsen naar de hersenen vervoerd. In de hersenen wordt je je bewust van de opgevangen prikkel uit je omgeving.
Via zenuwbanen geven allerlei sensoren de prikkeling van onze zintuigen door aan de hersenen. Per seconde komen er zo miljoenen zintuig-prikkels binnen. Die kunnen we onmogelijk allemaal bewust verwerken. Onze hersenen filteren daarom welke prikkels onze bewuste aandacht verdienen en welke genegeerd mogen worden.
Receptoren zijn groepen gespecialiseerde cellen. Ze detecteren een verandering in de omgevingsstimulus. In het zenuwstelsel leidt dit tot een elektrische impuls die wordt gemaakt als reactie op de stimulus . Zintuigen bevatten groepen receptoren die reageren op specifieke stimuli.
Op het moment dat je brein overprikkeld raakt, kan het interne en externe prikkels niet goed meer verwerken. Met prikkels wordt iedere vorm van informatie die in je hersenen binnenkomt bedoeld. Dit kunnen zintuiglijke prikkels zijn, zoals geuren en geluiden, maar ook mentale prikkels, zoals emoties en gedachten.
De beschadigde hersencellen herstellen niet, maar andere delen van de hersenen nemen de rol over van beschadigde hersencellen. Er worden nieuwe netwerken in de hersenen gemaakt. Daardoor kunt u weer dingen doen die eerst niet meer lukten. Bij een groot deel van patiënten met hersenletsel gaan niet alle klachten over.
Als je prikkels niet goed kunt selecteren en/of prikkels langzamer dan gebruikelijk verwerkt dan ontvangen de hersenen teveel prikkels. Alles komt tegelijkertijd en/of even sterk binnen. Hierdoor raakt je brein overbelast en kun je geen nieuwe informatie meer opnemen of verwerken.
Detectie van een stimulus triggert de sensorische neuron om een bericht naar het centrale zenuwstelsel te sturen . Daar wordt het bericht doorgegeven aan interneuronen die de informatie integreren en instructies genereren over hoe te reageren.
Als het je hersenen niet lukt om al die prikkels te filteren en verwerken, raak je overprikkeld. Je hoofd voelt letterlijk 'vol'. In deze moderne maatschappij is iedereen wel eens overprikkeld, maar overprikkeling gebeurt vaker bij mensen met hersenletsel, AD(H)D, autisme en bij hoogsensitieve mensen (HSP's).
Welke behandelingen zijn er? Er zijn nog nauwelijks vastgestelde behandelingen voor overprikkeling. Behandeling kan zich wel bijvoorbeeld richten op: goede uitleg over prikkels, prikkelverwerking, hersenletsel aan de persoon met hersenletsel en de naasten, zodat ook uitleg naar de omgeving makkelijker wordt.
Receptoren ontvangen de signalen van dopamine en sturen dit weer door. Door te binden aan meerdere receptoren, kan het meerdere reeksen aan chemische reacties op gang zetten die de functie van de zenuwcel veranderen, inclusief de mogelijkheid om signalen naar andere zenuwcellen te versturen.
De witte stof zit aan de binnenkant van je hersenen en bestaat uit de verbindingen tussen de zenuwcellen. Om deze verbindingen heen zit een wit isolatielaagje (myeline), vandaar de naam witte stof. Dit laagje zorgt ervoor dat signalen tussen zenuwcellen razendsnel worden doorgegeven.
Als de zenuwen zijn aangetast kun je last krijgen van: extreem zweten. helemaal niet zweten. krachtverlies in armen of benen, moeilijk lopen.
Leer bijvoorbeeld een nieuwe taal, een instrument spelen, of probeer een nieuw recept. Als je steeds wat nieuws doet neemt het aantal verbindingen in je hersenen toe. Hierdoor kunnen je hersenen opvangen wat je aan functies verliest.
Direct merkbare symptomen na hersenletsel
Verwardheid. Geheugenverlies (posttraumatische amnesie: PTA)Hoofdpijn. Misselijkheid of braken.
Zorg voor voldoende slaap 's nachts en rust overdag . Vermijd activiteiten die fysiek belastend zijn (bijv. zwaar schoonmaken, gewichtheffen/trainen) of veel concentratie vereisen (bijv. uw chequeboek bijhouden). Ze kunnen uw symptomen verergeren en uw herstel vertragen.
Overprikkeling of een te vol werkgeheugen kan leiden tot een emotionele reactie, zoals boos of geagiteerd reageren, emotioneel worden of juist heel stil worden en zich terugtrekken. Ook kunnen mensen er lichamelijke klachten van krijgen of kunnen bestaande klachten tijdelijk verergeren.
Carbamazepine kalmeert overprikkelde zenuwen in de hersenen. Vermindert verder dorst en hoeveel u moet plassen. Bij epilepsie, zenuwpijn, manie (bipolaire stoornis) en ontwenningsverschijnselen bij alcoholverslaving.
Bij chronische overprikkeling is er meer dan alleen rust nodig om het op te lossen. Het is verstandig om professionele hulp te zoeken, bijvoorbeeld bij een psycholoog. Samen kijken jullie naar wat jij nodig hebt om te ontprikkelen en hoe jij in de toekomst overprikkeling voorkomt.
Je zintuigen sturen die prikkels die ze opvangen via zenuwbanen naar je hersenen. Je hersenen 'vertellen' je vervolgens wat voor prikkel het is en hoe je erop moet reageren. Dat gebeurt via hersenprikkels zoals gedachten, emoties en taal die je ervaart als je zintuig-prikkels verwerkt.
Wanneer je brein de prikkels niet meer kan verwerken, spreken we van overprikkeling. De een heeft hier sneller last van dan de ander. Je kunt bijvoorbeeld extra gevoelig worden voor prikkels als je overspannen bent, een burn-out hebt of gediagnosticeerd bent met autisme of adhd.
Prikkels vanuit het milieu vangt het lichaam op met de zintuigen. De belangrijkste zintuigen zijn de neus, ogen, oren, tong, en huid. In deze zintuigen zitten zintuigcellen die gevoelig zijn voor een specifieke prikkel.