Tijdens een slaapregressie zal je meestal een aantal veranderingen zien in het gedrag en de gewoontes van je baby, zoals: Meer honger en frequenter eten. Regelmatig wakker worden 's nachts. Korte dutjes of zelfs weigeren om te slapen overdag.
Hoelang duurt de slaapregressie? Slaapregressies kunnen 2 tot 6 weken duren. De meeste baby's gaan niet door iedere slaapregressie tussen hun geboorte en de leeftijd van 3 jaar. De ene baby heeft er weinig last van en de andere baby is er heel gevoelig voor.
De bekendste (of de meest beruchte) is de slaapregressie rond vier maanden. De slaapregressies vinden plaats op momenten dat kinderen aanwijsbaar grote stappen zetten in de ontwikkeling. In een periode van een slaapregressie bereikt je kind nieuwe mijlpalen als leren omrollen, leren zitten of leren lopen.
Vaak ligt stress, angst of aangeleerd 'onhandig' slaapgedrag ten grondslag of bijvoorbeeld wakker worden door bedplassen. Het kind heeft overdag nauwelijks of geen klachten door het slaapprobleem. Slapen, eten, drinken, poepen en plassen zijn basisbehoeften in een mensenleven.
Baby's zullen in de eerste maanden regelmatig huilend wakker worden 's nachts, omdat ze willen drinken, omdat ze een volle luier hebben of omdat ze gewoon jouw nabijheid willen voelen. Maar het kan ook dat je baby huilt in zijn slaap, zonder wakker te worden. Dat kan keihard huilen zijn of een beetje jammeren.
Dat is de welbekende '5-10 minuten regel', ook wel de gradual extinction of de gecontroleerde uitdoving genoemd.. Hierbij ga je elke 5 minuten terug om je baby of kind te troosten en het aantal minuten voer je stapsgewijs op. `Je laat je baby gecontroleerd huilen.
Kenmerken. De belangrijkste kenmerken van de 4 maanden slaapregressie zijn het vaker wakker worden tijdens de nacht en plots kortere dutjes, vaak van max 45 minuten. Rond deze leeftijd verandert de manier van slapen van een newbornslaap naar een slaapcyclus zoals wij die kennen.
Wanneer je baby of kind in een periode ineens minder goed slaapt net nu je dacht een fijn slaapritme te hebben, kan er sprake zijn van slaapregressie. Dat kan komen doordat je kindje bepaalde mijlpalen bereikt in zijn of haar leven: een soort van mentale sprongetjes. Eigenlijk is het dus een progressie!
Deze slaapregressie kan zich iets vroeger of juist iets later voordoen, afhankelijk van de ontwikkeling van je baby. De oorzaak van deze regressie is de grove motoriek die vooruitgaat: kruipen en optrekken om te gaan staan. De fysieke mogelijkheden van je kleintje exploderen op het moment, echt alles staat op zijn kop.
De meeste mensen hebben gemiddeld tussen de 7 en 8 uur nodig. Dit kan wisselen per persoon. Sommige mensen hebben genoeg aan 6 uur en anderen hebben 9 uur slaap nodig. Wanneer u `s avonds naar bed gaat daalt uw alertheid en komt u via de lichte slaap in de diepe slaap.
's Nachts weer wakker worden, kan verschillende oorzaken hebben: Je baby heeft een regeldag. Je baby voelt zich niet zo lekker, bijvoorbeeld omdat er een tandje doorkomt of omdat er een griepje op de loer ligt. Dan kun je niet veel meer dan je baby troosten.
Zorg voor een rustige omgeving en laat hem niet naar beeldschermen kijken vlak voor bedtijd. Misschien wil je peuter nog even spelen, of kan je hem een boekje voorlezen. Zeg op tijd dat het bijna bedtijd is, zodat je peuter weet dat het einde van de dag eraan komt.
Als je kindje oververmoeid is, is het erg onrustig. De eerste stap is dus om je baby te kalmeren. Baker je kindje bijvoorbeeld in, schommel het zachtjes heen en weer of gebruik je zangtalent door een slaapliedje te zingen. Dat biedt de basis om je kindje uiteindelijk weer te kunnen laten slapen.
Kinderen die gaan huilen als ze in bed worden gelegd zijn meestal kinderen die niet gewend zijn om uit zichzelf in slaap te vallen. Het kortdurende huilen hoort voor hen bij het gewennen aan het zelf in slaap vallen.
Ria Blom beschrijft twee methodes in haar boek Regelmaat en Inbakeren. In beide methoden komt dus het aanbrengen van regelmaat naar voren. Regelmaat wil zeggen dat je dingen iedere keer in dezelfde volgorde goed. Daarnaast is eenduidigheid belangrijk: zorg dat je dingen iedere keer op dezelfde plek doet.
De meest opvallende symptomen van het KISS-syndroom bij baby's zijn duidelijke voorkeurshoudingen en een scheve stand van het hoofd. Andere symptomen zijn: Scheef ruggetje. Asymmetrisch bewegen van armen en benen.
De kiekeboe-methode. Het idee is dat je je baby wakker in zijn bed legt, een kus geeft en wegloopt. Dan zet je een wekker op twee minuten (of vijf, ligt eraan welk boek je leest) en ga je zitten wachten voor de deur. Of beneden, met een koptelefoon op, zodat je niet hoort dat je baby in paniek raakt.
Het kan zijn dat je baby een langer slaapje nodig heeft, maar het kan ook goed zijn dat korte slaapjes voor jouw baby voldoende zijn. Hoe weet je dat? Puur door naar je baby te kijken. Als je baby na 30 minuten vrolijk wakker wordt en verder gedurende de dag actief en vrolijk is, dan is er echt niets aan de hand.
Hoewel je kindje 's nachts heel hard gilt, is hij niet wakker. Je hoeft hem ook niet wakker te maken. Je kan hem het beste met rust laten tot hij weer in een goede 'slaapstand' komt. Of op kalme toon praten om te laten weten dat je in de buurt bent.
Spanningen in huis: ook al is je baby nog zo klein, hij of zij voelt feilloos aan als er veel spanningen in huis zijn. Zoals veel ruzie. Ook dit kan ervoor zorgen dat je baby onrustig slaapt. Veel prikkels: veel mensen onderschatten hoeveel impact prikkels op baby's kunnen hebben.