Veel voorkomende symptomen zijn gedragsveranderingen, agressie, speekselen, moeite met slikken en verlammingsverschijnselen beginnend aan de achterhand. Als eenmaal de symptomen zich voordoen is het verloop erg progressief en volgt de dood meestal binnen 7 dagen.
Rabiës is een dodelijke ziekte. In de internationale literatuur wordt bij hoge uitzondering melding gemaakt van patiënten met symptomen van rabiës die de ziekte overleefd hebben.
Buitenland. Het risico voor reizigers (toeristen en expats) op een beet door een dier bedraagt in het algemeen gemiddeld 0,4% per maand bij verblijf in een land waar het rabiësvirus endemische is [Gautret 2012]. Via de website van de WAHIS is informatie beschikbaar over het vóórkomen van rabiës in een land.
Klachten treden meestal 20 tot 90 dagen na de infectie op. Je krijgt rillingen, koorts, hoofdpijn en last van braken. Vervolgens treden ziekteverschijnselen op zoals hyperactiviteit, nekstijfheid, spierkrampen en verlamming. Patiënten met ziekteverschijnselen, overlijden in veel gevallen.
Door het bijten of likken van een dier dat het virus draagt, kan het dier het hondsdolheid-, of rabiësvirus doorgeven. Vaak is dit een hond, maar soms ook een vleermuis of een aap. Zonder de juiste inentingen of medicijnen is de ziekte dodelijk. Jaarlijks sterven meer dan 55.000 mensen aan rabiës.
Rabiës is uiterst gevaarlijk voor mensen en wanneer er niet op een adequate manier gehandeld wordt, leidt een infectie tot de dood. Jaarlijks overlijden er bijna 60.000 mensen aan dit virus.
De ziekte van Weil geeft veelal wel ernstige verschijnselen, die tot in 20% van de gevallen een dodelijke afloop kunnen hebben, indien behandeling niet tijdig wordt gestart.
Aanbeveling. Spoel de krabwonde uitgebreid met water. Dep de wonde droog. Ontsmet de wonde.
Hoe? Het virus wordt overgebracht door een beet, krab of lik van een besmet dier. Via wondjes in de huid of de slijmvliezen (ogen, mond) dringt het virus het lichaam binnen. Eenmaal in het zenuwstelsel doorgedrongen, zal het virus rabiës veroorzaken en is geen genezing meer mogelijk.
Rabiës komt in de meeste delen van de wereld voor en met name veel in Afrika, India, Zuidoost-Azië, China, en Zuid- en Centraal-Amerika (vooral Brazilië, Peru en Mexico). In enkele landen komt het rabiësvirus niet voor (bijvoorbeeld Engeland, Ierland, Australië, Noorwegen, Zweden en Japan).
De diagnose van de ziekte van Weil kan worden gesteld aan de hand van de ziekteverschijnselen. De klassieke tekenen zijn geelzucht, nierfalen en bloedingen. Daarnaast kan bloed of urine afgenomen worden om de leptospiren aan te tonen met behulp van laboratoriumonderzoek.
Wie kan de ziekte van Weil krijgen? Iedereen die in contact komt met vochtige aarde en water waar ratten zitten, kan de ziekte krijgen. Mensen die werken met riool, grond of oppervlaktewater hebben een grotere kans. Iemand die de ziekte van Weil heeft gehad, kan opnieuw ziek worden door deze bacterie.
De ziekte van Lyme komt door een tekenbeet. Het eerste verschijnsel (dagen tot 3 maanden na de tekenbeet) is meestal een rode of roodblauwe vlek die groter wordt. Bij een donkere huid kan de vlek gelig of blauwig zijn. Bij zo'n vlek is het vrijwel zeker dat u Lyme heeft.
Vaccinaties. Sommige mensen lopen extra kans op een infectie met rabiës. Zij kunnen na 5 jaar een nieuwe vaccinatie (herhaling vaccinatie) nodig hebben.
Je kunt ziek worden van een rattenbeet, want ratten dragen meestal zeer schadelijke bacteriën en virussen met zich mee. De meest bekende ziekte door rattenbeten is misschien wel de rattenbeetziekte. Die wordt veroorzaakt door de bacterie Streptobacillus moniliformis en die komt vrijwel bij alle knaagdieren voor.
Bij sommige pups zal uw dierenarts adviseren een extra inenting te geven op 16 weken leeftijd. Volwassen honden worden ieder jaar gevaccineerd tegen de ziekte van Weil en elke drie jaar tegen parvovirus, hondenziekte en besmettelijke leverziekte.
Leptospiren treden via wondjes of slijmvliezen van mond, neus of ogen, mogelijk door water verweekte huid, actief het lichaam binnen. Daar verspreiden ze zich onmiddellijk in het bloed en de organen.
Er bestaat geen behandeling, maar wel een vaccin. De rabiësvaccinatie is vrij complex. Ze bestaat uit twee delen: een eerste set van 2 injecties, en, pas na een verdachte beet of krab, een tweede reeks injecties. Dit vaccin is niet breed beschikbaar en wordt enkel aanbevolen aan bepaalde risicogroepen.
Symptomen van kattenkrabziekte. De ziekte begint meestal met blaasjes in de buurt van de krab/beet, die vanzelf weer verdwijnen. Na ongeveer twee tot zes weken kunnen je lymfeklieren groot en pijnlijk worden door een ontsteking, en zelfs een abces vormen.
Een kattenbeet geeft meer risico op een ontsteking dan een hondenbeet. Een kattenbeet in hand, pols en voet geeft een nog grotere kans op infectie. En mensen met een verminderde afweer hebben de grootste kans op een bijtwondinfectie.
Kattenkrabziekte, ook wel Bartonella henselae-infectie genoemd, wordt veroorzaakt door een bacterie: Bartonella henselae. Mensen kunnen besmet worden met B. henselae via een krab of een beet van een kat.