Een eeltpit kan namelijk soms zacht aanvoelen, maar meestal voelt deze ietwat hard aan en vaak is de grens tussen de eksteroog en de 'gewone' huid goed te zien.
Bij een likdoorn (ook vaak eksteroog genoemd) ontstaat onder of op de voet een eeltplek die naar binnen groeit en daar verhardt tot een hoornachtig stukje, meestal vaalgeel van kleur. Deze harde eeltplek prikt als het ware in het omringende weefsel.
Bij harde likdoorns is er sprake van een eeltplekje dat naar binnen groeit. Eenmaal in de voet kan de eeltplek verharden, waardoor het eelt in het omliggende weefsel prikt. Harde likdoorns kun je herkennen aan zijn afwijkende, vaak gele, kleur. Zachte likdoorns lijken op open en vochtige wondjes.
Het is zeer pijnlijk, het voelt aan alsof er een spijker in de voet zit. Een likdoorn is gevoelig voor druk op de plek. Wat te doen bij een likdoorn? Likdoorns kunnen behandeld worden door de hoornlaag los te weken met salicylzuur.
Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Een likdoorn is een eeltknobbel op de voet. Likdoorns ontstaan door te hoge druk, zoals bij knellende schoenen. Likdoorns kunnen heel pijnlijk zijn, maar kunnen geen kwaad.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft aanzienlijke pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Meestal merk je door pijnverschijnselen dat je een likdoorn hebt.
Je kunt de likdoorn verweken (zacht maken) met warme voetbaden, eventueel met soda. Na het voetbad haal je voorzichtig de bovenste laag eelt eraf met een scherp mesje. Het dieper wegsnijden van het eelt kun je het beste aan een arts overlaten. Gebruik pleisters, zalf of tinctuur.
Zolang de druk en wrijving wegblijven blijft die likdoorn ook weg. Maar dat hangt ook af van hoe lang die likdoorn er al zit. Het lichaam is ook gewend aan eelt aanmaken op een bepaalde plek. Daardoor kan hij soms nog terugkomen.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan.
Wat is het verschil tussen een eeltpit, likdoorn of eksteroog? Simpel antwoord: er is geen verschil, het wordt in de volksmond alleen anders genoemd. Uiteraard moeten we deze groep niet verwarren met een wrat, dit is iets anders.
Daarnaast kennen we nog de 'vasculaire' likdoorn bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en bloeden snel bij het verwijderen ervan, de 'neuro-vasculaire' likdoorn deze likdoorn zit verweven met zenuwen en is het pijnlijkst van alle en de 'zaad' likdoorn doet geen pijn en lijkt op een klein graankorreltje, ...
Een eeltpit die is ingegroeid kennen we ook onder de namen likdoorn en eksteroog. Voor een redelijk diep ingegroeide eeltpit kan een behandeling via een podotherapeut aan te raden zijn. Bij Podotherapie Hermanns hebben we veel ervaring met de behandeling van eeltpitten en werken we ook aan de preventie er van.
Door druk/wrijving ontstaat vaak eelt, een beschermingsmechanisme van het lichaam om die plek met een dun laagje eelt te beschermen tegen deze druk/wrijving. Gaat dat door tegendruk van het onderliggende bot het lichaam in groeien, dan spreken we van een eeltpit onder de voet.
Last van je likdoorn en je wil deze zelf verhelpen? Ga dan niet aan de slag met likdoornpleisters met salicylzuur of te wel: mierenzuur! Dit etst de huid en kan voor nare wonden zorgen bij ondoordacht gebruik! Zoals de foto al aangeeft ontstaat er een weke plek in de huid.
U moet naar de huisarts als: U erge pijn heeft. De huisarts kan u een middel voorschrijven tegen de likdoorn(s) of de likdoorn(s) wegsnijden.
Een likdoorn is een hard, hinderlijk en pijnlijk puntje op de voet. Deze is meestal ringvorming met een klein, diep centrum. Het voelt aan als een scherp steentje in uw schoen.
Oorzaak/symptomen
Wanneer u te lang wacht met het in normale proporties terugbrengen van het eelt, kunnen er verhoogde drukpunten ontstaan. Hierdoor voelt het lichaam zich genoodzaakt om extra eelt aan te maken om deze plek te beschermen, tot er een pijnlijke likdoorn ontstaat.
Maak het eelt eerst zachter door een voetenbad te nemen (eventueel met baking soda) of het door het aanbrengen van een eeltverweker. Dit zorgt ervoor dat de huid makkelijker te verwijderen is met een puimsteen, vijl of rasp. Zorg er wel voor dat de huid weer droog is als je gaat beginnen.
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.