De afstand tussen de C en de D noemen we groot, tussen de E en de F noemen we klein. Wanneer je alle afstanden van een majeur toonladder op een rijtje zet, krijg je: Groot, groot, klein, groot , groot, groot, klein. Wanneer je deze afstanden weet, kun je van alle toetsen “uitrekenen” hoe de toonladder is.
Het verschil tussen majeur en mineur verwijst naar de afstand tussen de eerste en derde toon van de toonladder. In majeur is dit verschil groot (4 halve tonen) en in mineur klein (3 halve tonen). Mineur klinkt meestal droeviger dan majeur.
Een toonladder is de basis van een muziekstuk. Simpel gezegd is het een ladder van meerdere noten van laag naar hoog of juist van hoog naar laag. De eerste noot van een toonladder wordt de grondtoon genoemd. Een toonladder is een reeks van toonhoogtes met tussen iedere toonhoogte een bepaalde toonafstand.
De toonsoort moet je zien als de verzameling tonen waar het muziekstuk mee gemaakt is. Dit is dus eigenlijk de basis van het stuk. Eenvoudig gezegd: Wanneer je alle tonen die in het muziekstuk voorkomen op volgorde zet van laag naar hoog, heb je de toonladder die bij het muziekstuk hoort.
Waarom zou je een toonladder willen leren? Omdat de toonladder het basismateriaal is waaruit een muziekstuk is opgebouwd, is het handig om de toonladder te studeren, die bij het stuk hoort wat je gaat studeren. Door met die toonladder bezig te zijn leer je o.a.: -Welke noten je tegen kan gaan komen in het muziekstuk.
Het is de noot waar alle andere noten als het ware naartoe verwijzen, of uit afgeleid zijn. Als een klassiek stuk de naam 'Prelude in D' heeft, dan is D ook de grondtoon van het hele muziekstuk. De bladmuziek is dan opgeschreven in de toonladder van D, en vaak bevat het slotakkoord van het muziekstuk ook de grondtoon.
Een 'toonladder' is een opeenvolging van een vast aantal verschillende tonen. Dat vaste aantal kan op de piano bestaan uit een reeks van 5 tot 12 tonen. Er is sprake van een majeur- of mineurtoonladder als je een reeks van 7 verschillende tonen hebt, met specifieke toonafstanden ertussen.
Akkoorden zijn eigenlijk niets meer dan groepjes van minstens 3 noten die je tegelijk laat klinken en dan een zuiver geheel vormen. Zo vormen de noten C-E-G samen het C-akkoord. Als je dit speelt op de gitaar of piano klinkt het geluid veel voller dan als je alleen de noot C zou aanslaan.
Het trainen van je muzikale gehoor op deze manier noemen we 'solfège'. Hiermee kun je eventueel de noten als je wil ook gaan benoemen zodat je bladmuziek makkelijk kunt lezen. Het zingen van toonladders is een goede manier om je stem goed op te warmen wat het zuiver zingen gaat ondersteunen.
In de toonsoort van Es hebben we 3 mollen, dit zijn de Bes, de Es en de As. Dat betekent dat de tonen B, E en A verlaagd worden naar Bes, Es en As. Dus staat er vooraan bij de muzieksleutel 3 mollen, dan weet je vanaf nu dat het muziekstuk in de toonsoort Es is geschreven.
Groot en klein
In een mineur (inderdaad, mineur betekent klein) toonladder ligt de terts anderhalve toon boven de grondtoon. Dan spreken we dus over een kleine terts. Door de iets lagere klank van de terts in een mineur toonladder of akkoord klinkt de muziek wat droeviger.
Om het aantal kruizen van de toonladders te onthouden kun je gebruik van maken van het volgende ezelsbruggetje. Elke eerste letter van het woord vormt de toonsoort. De G heeft 1 kruis tot en met de Fis die er 6 heeft. Het aantal mollen kun je met een zelfde soort ezelbruggetje onthouden.
Bovenstaande kun je ook gebruiken om te vertalen, want C = Do, D = Re enz.
Een toonladder is een opeenvolging van in toonhoogte stijgende of dalende tonen, meestal bestaande uit de diatonische tonen van een octaaf. Een toonladder vormt het basismateriaal van een muziekstuk. Sommige toonladders, bijvoorbeeld de melodische mineurladder, bestaan stijgend uit iets andere tonen dan dalend.
Voorbeelden van veel gegeten noten zijn: amandelen, cashewnoten, paranoten, hazelnoten, macadamianoten, pecannoten, pistachenoten en walnoten. Pinda's zijn eigenlijk geen noten, maar peulvruchten. Amandelen zijn officieel fruit. Toch worden pinda's en amandelen vanwege hun eigenschappen tot noten gerekend.
Bij een gitaarsnaar zijn aan beide uiteinden van de snaar altijd knopen te vinden. Dit komt omdat de snaren op deze punten vastzitten. De andere tonen die zijn afgebeeld noemen we boventonen. De zogenaamde eerste boventoon (n=2) heeft nog een extra knoop in het midden van de snaar.
Even in het kort. Het verschil tussen majeur en mineur verwijst naar de afstand tussen de eerste en derde toon van de toonladder.In majeur is dit verschil groot (4 halve tonen) en in mineur klein (3 halve tonen). Mineur klinkt meestal droeviger dan majeur.
Het majeur 7 akkoord, wordt genoteerd als de naam van de drieklank met maj7 erachter. Soms zul je ook de schrijfwijze ma7 of het symbool ∆ tegenkomen. Bijvoorbeeld: Cmaj7, Cma7 of C∆. Een majeur 7 akkoord is een majeur drieklank + een grote septiem.
Kun je dus piano leren spelen zonder noten te lezen? Ja, dat kan!Met akkoorden! Akkoorden zijn grofweg in te delen in twee soorten, namelijk de mineur en de majeur akkoorden.
De tijd die een persoon nodig heeft om de piano te leren, hangt af van de persoon zelf, omdat iedereen een andere leersnelheid of muzikale aanleg heeft. De gemiddelde tijd om basisprincipes te leren zal variëren van 4-6 maanden, terwijl voor het leren van speelvaardigheden jaren geoefend zal moeten worden.
Omdat er twaalf verschillende tonen zijn in de Westerse muziek, zijn er twaalf toonhoogtes waarop je kunt beginnen. De toon waarop je begint, heet de grondtoon. Hieronder vind je twee tabellen. In de eerste staat de majeur-toonladder, beginnend op de veel gebruikte grondtonen C, D, E, F, G en A.