Een hersenbloeding treedt plots op: in enkele seconden tot minuten krijgt u last van onderstaande symptomen. Belangrijk is om heel snel vast te stellen dat het inderdaad om een hersenbloeding gaat. De doeltreffendheid van de behandeling vermindert immers naarmate de tijd vordert.
Bij een hersenbloeding kan er plotseling zeer ernstige hoofdpijn ontstaan. De pijn is zo heftig dat duidelijk is dat medische hulp dringend nodig is. Je kunt ook een epileptische aanval (toeval) krijgen. Verder kun je misselijk zijn of niet goed aanspreekbaar.
Een hersenbloeding kan ontstaan door een door een zwakke plek in de bloedvaten (aneurysma) of misvorming in de bloedvaten (arterioveneuze malformatie, AVM) of door hoge bloeddruk. Maar een bloeding kan ook komen door een ongeval of door een zeldzame bloedziekte.
verminderd gevoel, verlammingsverschijnselen langs één kant, verlies van spierkracht, scheefstand van de mond, epileptische aanvallen, bewusteloosheid, vergrote pupillen.
Hoe kun je het herkennen? Kenmerkend voor een hersenbloeding is de plotse, zeer hevige en ondraaglijke hoofdpijn. Deze hoofdpijn gaat gepaard met tekenen zoals misselijkheid, braken, lichtschuw en nekstijfheid.
Het bloedpropje sluit het bloedvat even helemaal af. Een deel van de hersenen krijgt even te weinig bloed en daardoor te weinig zuurstof. U krijgt hierdoor klachten, zoals een verlamde arm, een verlamd been, een scheve mond, problemen met praten, niet goed zien of minder gevoel in uw gezicht, arm of been.
De belangrijkste klacht is hevige hoofdpijn. Daarnaast kunnen klachten optreden die ook voorkomen bij een herseninfarct of -bloeding. Zoals een scheve mond, verwarde spraak, lamme arm, evenwichtsstoornissen, dubbelzien, epileptische aanvallen, buiten bewustzijn raken en in coma raken (zeldzaam).
Symptomen van een bloeding
Het belangrijkste symptoom van een uitwendige bloeding is bloedverlies. Daarnaast is er ook vaak sprake van pijn. Bij een inwendige bloeding is er geen bloed zichtbaar, maar je kunt het wel herkennen aan de volgende symptomen: Pijn.
Behandelen bloeding ín de hersenen
Aan een bloeding in het hersenweefsel (ICH) is vaak weinig te doen. Het is afwachten tot de bloeding stopt. Wel is het direct nodig om te stoppen met gebruik van bloedverdunners, om de bloeding gemakkelijker te laten stoppen. Je krijgt bloeddrukverlagers als je bloeddruk te hoog is.
Meestal merkt de patiënt op het moment van bloeding acute hoofdpijn en nekpijn, waarbij bovendien bewusteloosheid kan optreden. Vaak is er ook misselijkheid en moet men overgeven. Soms treden er ook epileptische trekkingen van de ledematen op of zijn er acute verlammingsverschijnselen.
Uit een onderzoek onder inwoners van Copenhagen blijkt dat stress ook een oorzaak kan zijn van een hersenbloeding. Mensen die aangaven veel stress te ervaren, hadden daardoor bijna een twee keer zo hoge kans op een hersenbloeding. Enkele oorzaken van een hersenbloeding: roken.
De aandoening komt niet vaak voor. Er zijn ongeveer duizend patiënten per jaar in Nederland. Dit type hersenbloeding treedt vooral op tussen het veertigste en vijftigste levensjaar. In principe is deze aandoening niet erfelijk, maar in sommige families kan de kans op een aneurysma verhoogd zijn.
De overlevingskans na een herseninfarct is hoger dan na een hersenbloeding. Herseninfarct: 80% kans op overleving na 1 maand. Hersenbloeding: 60% kans op overleving na 1 maand. Van de overlevenden met een hersenbloeding heeft ongeveer 50% nog last van een ernstige invaliditeit.
Duidelijk voorbeelden zijn een beroerte (herseninfarct) door een plotse afsluiting van een bloedvat of een hersenbloeding doordat een bloedvat knapt. Vaatschade kan echter ook sluipend en ongemerkt ontstaan, bijvoorbeeld door mini-herseninfacten, en dan voor de patiënt zomaar 'ineens' cognitieve klachten geven.
U kunt bijvoorbeeld 1 of meer van de volgende klachten houden: minder of ander gevoel in 1 arm. minder of ander gevoel in 1 been. verlamming van 1 arm.
Bij een beroerte is een bloedvat in de hersenen afgesloten of kapot. Hierdoor werkt een deel van uw hersencellen opeens niet meer. U krijgt hierdoor klachten. Bijvoorbeeld een verlamde arm of een verlamd been, een scheve mond, moeite met praten, niet goed zien, of minder of ander gevoel in gezicht, arm of been.
De signalen van een TIA, herseninfarct en hersenbloeding zijn gelijk. De 3 belangrijkste signalen zijn: een scheve mond, verwarde spraak en een verlamde arm. Als de klachten snel volledig verdwijnen of als je achteraf denkt dat je uitvalsverschijnselen had, is het belangrijk om dezelfde dag naar de huisarts te gaan.
Kun je een hersenbloeding voorkomen? De allerbelangrijkste risicofactor voor hersenbloedingen is een hoge bloeddruk. Aan die risicofactor kan je vaak zelf wel wat doen, met name door niet te veel zout gebruiken en soms ook door medicijnen.
Bij een hersenbloeding gaat een bloedvat in de hersenen kapot, waardoor bloed zich in de hersenweefsels ophoopt met directe schade tot gevolg. Een hersenbloeding kan optreden als gevolg van een klap op het hoofd (trauma) of doordat een misvorming van de bloedvaten gaat bloeden.
Shock: don'ts
Het geven van eten of drinken kan er voor zorgen dat de spijsvertering weer op gang komt. Ook kan het slachtoffer gaan braken. Braken zorgt weer voor vochtverlies waardoor de shock verergert.
Subdurale bloedingen ontstaan in korte tijd (vandaar de naam acuut) door vaak ernstige ongevallen aan het hoofd, zoals ongelukken in het verkeer of een val van hoogtes. Door de hevige klap op het hoofd gaan er bloedvaatjes kapot die deze bloeding kunnen geven.
Wat is CAA? Cerebrale amyloïd angiopathie (CAA) is een aandoening waarbij de kleine en middelgrote bloedvaten in de hersenen beschadigd raken. Dit komt door samenklontering van het eiwit “amyloïd-bèta” in de bloedvaten. Hierdoor worden de bloedvaten zwak en kunnen ze makkelijker breken of scheuren.
Ruim 80% van een beroerte is een herseninfarct en 20% een hersenbloeding.
Bij een hersenbloeding knapt een bloedvat en loopt er bloed in de hersenen die daardoor onder druk komen te staan. Bij een herseninfarct is sprake van een verstopping van een van de bloedvaten door een bloedpropje.
Uw lichaam lost dit deeltje vanzelf weer op. Als het niet vanzelf over gaat, blijft het bloedpropje meestromen in de bloedbaan. Zolang het een klein propje is, hoeft ook dit geen klachten te geven. De symptomen van een bloedpropje ontstaan pas zodra het bloedpropje ergens de doorgang van het vloeibare bloed verhinderd.