Van nature heeft de slak een vrij neutrale 'aardse' smaak. Deze smaak is het beste te vergelijken met de smaak van een paddenstoel. Niet met de smaak van een witte, steriel gekweekte champignon, maar de vergelijking met een mooie, langzaam gegroeide bospaddenstoel is zeker op zijn plaats.
De slak zelf heeft niet superveel smaak, en de smaak van de kruiden en knoflook in de boter is dan ook overheersend. De textuur is zacht maar toch een beetje chewy en helemaal niet slijmerig zoals je misschien zou verwachten. Voor het klaarmaken wordt de slak namelijk schoongemaakt en ontslijmd.
Vervolgens zuigt de slak het afgeraspte eten met zijn slokdarm (vergelijkbaar met een stofzuigerslang) de darmen in. Hierin zitten kauwplaatjes, vergelijkbaar met kiezen. De slak 'kauwt' zijn eten dus nog fijner in zijn darmen. Zo kan het eten goed verteerd worden.
De eetbare slakken zijn de wijngaardslakken. Deze zijn vooral in Frankrijk erg populair. Tegenwoordig kweken ze ook in landen als Servië, Bosnië, Montenegro, Roemenië, Bulgarije, Macedonië en Kroatië deze slakken.
Kook de slakken in een grote pan met gezouten water. Na tien minuten kun je de slak met een scherp mesje uit zijn huisje halen en weer terug in de pan gooien. Kook ze nog zo'n 45 minuten tot een uur. Je kunt er na het koken nog een sausje aan toevoegen om ze smakelijker te maken.
Naaktslakken kunnen ook gegeten worden, maar ze schijnen erg vies te zijn. En je moet slakken zeker nooit rauw eten, er kunnen levensgevaarlijke parasieten in zitten. Uit de oven of de pan, met bijvoorbeeld boter en kruiden (hier een smakelijk recept), zijn ze ook een stuk lekkerder.
Van nature heeft de slak een vrij neutrale 'aardse' smaak. Deze smaak is het beste te vergelijken met de smaak van een paddenstoel. Niet met de smaak van een witte, steriel gekweekte champignon, maar de vergelijking met een mooie, langzaam gegroeide bospaddenstoel is zeker op zijn plaats.
Nee. Sommige slakken hebben wel een huisje, maar ze kunnen niet zoals mensen via het slakkenhuis horen. Ongewervelde dieren (wat slakken zijn) hebben namelijk geen zintuigen om te kunnen horen. Wel kunnen ze bepaalde trillingen in de bodem waarnemen, zoals van regen of van naderende voetstappen.
Ze bijten niet, maar raspen gaten. Langs de gemaakt gaten krijgen ook schimmels en bacteriën vrije ingang tot de planten. Wat eten slakken het liefst? Slakken hebben een duidelijke voorkeur voor zachte plantendelen.
Het beestje heeft een lange tong met daarop honderden kleine tandjes waarmee hij over de rotsen schraapt om aan zijn maaltje te komen.
Op de kop zijn de twee gesteelde ogen zichtbaar, de steeltjes worden tentakels genoemd. Lang niet alle slakken hebben echter ogen, de soorten die ze wel hebben kunnen alleen lichtverschuivingen waarnemen.
Naaktslakken leven 9 tot 12 maanden. Eén slakje kan tot 500 eitjes leggen. Bij vochtig zomerweer en in afwezigheid van natuurlijke vijanden kan dat tot spectaculaire aangroei leiden.
Grazen Voor sommige soorten slakken is het zeker dat ze hoog boven de grond op planten, bomen of oude muren rondkruipen omdat ze daar algen, schimmels (epifyten) of andere organismen van bladeren, schors of stenen grazen.
Huisjesslakken zijn iets “aangenamer” te vangen dan naaktslakken… Je kan ze doodtrappen of je kan ze ook “verdrinken” in heet water. Giet het op tijd weg want het begint al snel te stinken. Een plank op de grond leggen in de (moes)tuin zorgt er voor dat ze hieronder kruipen om overdag te schuilen.
Uit archeologische opgravingen is gebleken dat de slak al in de prehistorie als voedsel diende voor de mens. Het was toen een eenvoudige en rijke bron van proteïnen en vitaminen dat verorberd werd na op het vuur gegrild te zijn. In het Oude Rome werden escargots gezien als voedsel voor de elite.
“Het gewone pintje bleek het meest efficiënt om slakken te vangen.” “Het is vooral de gisting die substanties vrijgeeft waar slakken op afkomen. De slakken kruipen naar dat glas bier, vallen erin, en komen zo aan hun einde” zegt Backeljau.
Aaltjes tegen slakken zijn specifieke nematoden, die instaan voor een snelle biologische bestrijding van naaktslakken. Deze aaltjes zoeken in de grond naaktslakken op en dringen deze binnen via de ademhalingsopening onder de mantel.
Deze soort komt voor in koraalriffen en nabij mangroven in alle warmere wateren van de wereld.
Anus op de kop
De achterkant van het dier zit feitelijk boven zijn kop. Het voordeel daarvan is dat de buik van de slak, met alle ingewanden en de geslachtsorganen, teruggetrokken kan worden in de schelp. Als een slak poept komen de uitwerpselen eigenlijk op zijn kop.
In geval van nood/extreme kou of iets anders, kan een slak 3 jaar zonder te eten slapen.
Sterk ruikende planten zijn ouderwetse planten als salie, tijm, Oost-Indische kers, goudsbloem, geranium, lavendel, vingerhoedskruid, viooltjes, varens en klimop. Slakken hebben hier een hekel aan. Daarbij is het verstandig om de planten vroeg in de ochtend water te geven.
Het eten van de slak
De tuinslak is, net als de slak op het menu van je lokale Franse restaurant, goed te eten. De Segrijnslak, die vaak in de tuin te vinden is, is volgens velen erg lekker, terwijl de naaktslak als erg taai wordt beschreven.
De meeste slakken leggen eitjes waar dan babyslakjes uitkruipen (een beetje zoals een kuikentje uit een vogelei komt). Die babyslakjes hebben op dat moment al een huisje! Nu zijn er ook slakken die hun eitjes in een soort broedzak bijhouden en die dus hun eitjes als het ware inwendig uitbroeden.
Een huisjesslak kan niet zonder zijn huisje. Het beschermt de slak tegen roofdieren. En tegen uitdroging. Wanneer het erg droog en heet is, kan de slak de opening afsluiten met een speciaal soort slijm dat hard wordt.
Gewassen en kruiden. Hoe dol slakken ook zijn op sla, de rucola in jouw tuin vermijden ze zeker. Hetzelfde geldt voor tomatenplanten. Ook met sterk geurende kruiden zoals munt, lavendel, salie, tijm en knoflook zorg je ervoor dat jouw tuin onaantrekkelijk wordt voor slakken.