Bij zenuwpijn voelt u een tintelende, prikkelende, branderige pijn. U kunt heftige pijnscheuten hebben. Mensen beschrijven dit ook wel als 'elektrische' of 'schietende' pijn. De pijn blijft vaak lang: weken of maanden.
Voorbeelden zijn amitriptyline, clomipramine en nortriptyline. Anti-epileptica worden van oorsprong toegepast tegen epilepsie. Ze worden echter ook gebruikt bij zenuwpijn die in aanvallen optreedt, zoals de trigeminusneuralgie (aangezichtspijn) en bij zenuwpijn als gevolg van diabetes mellitus.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Langdurige (chronische) pijn is het voornaamste symptoom van zenuwpijn. De pijn kan constant aanwezig zijn of in aanvallen optreden. Gewone pijnstillers helpen vaak niet tegen de pijn. Wrijven op de plek van de pijn maakt de pijn vaak erger.
Tussen de 250.000 en 300.000 Nederlanders lijden aan chronische polyneuropathie. Genezing is zelden mogelijk, maar de zenuwpijn verlichten en voorkomen dat de pijn erger wordt, kan soms wel. Neuroloog Marijke Eurelings geeft uitleg.
Soms zit de pijn aan 1 kant van uw lichaam, dus links of rechts. Zenuwpijn gaat vaak samen met 'gewone' pijn. De pijn is heel vervelend, maar niet gevaarlijk.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Het gebied van de pijn kan zich uitbreiden, waardoor er steeds meer pijn ontstaat. De diagnose zenuwpijn wordt meestal aan de hand van het verloop van de klachten gesteld. Er wordt dan gekeken naar wanneer je pijn hebt, hoe lang het duurt, waar de pijn zit en wanneer je meer of minder last hebt van de pijn.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Strek- en draaibewegingen verergeren vaak de klachten, net als lang zitten, staan en slenteren. Een andere oorzaak kan verkleving en/of littekenweefsel rondom een zenuwwortel zijn. Deze rugpijn zorgt voor uitstralende pijn naar het been.
Zenuwbeschadiging geneest vrijwel nooit vanzelf. Het is belangrijk dat je neuropathische pijn op tijd behandelt, dit vergroot de kans op goed resultaat. Je kunt neuropathische pijn op verschillende manieren behandelen, bijvoorbeeld met medicijnen en neuromodulatie.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
Na 6 weken is de hand meestal weer normaal belastbaar. Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
Een zenuw kan tijdelijk uitgeschakeld worden door een verkeerde houding zoals bij een 'slapende' hand of voet of bij een gekneusde zenuw na een harde klap of hoge druk van buitenaf. Deze vormen van zenuwbeschadiging gaan na enige tijd vanzelf weer over.
Doordat de spier overbelast is, kan deze de onderliggende zenuw irriteren en kan dit leiden tot klachten in het been. U ervaart dan pijnklachten in de bil met uitstraling naar het been. Bij lang zitten ervaart u klachten in het been, wat kan doortrekken naar de kuit.
In de meeste gevallen is de zenuwschade tijdelijk en geneest dit binnen drie maanden. Blijvende last is zeldzaam. Ernstige zenuwschade kan hevige pijn en verlamming geven.
Neuropathische pijn wordt veroorzaakt door schade aan een (huid)zenuw. Zenuwlichaampjes registreren de temperatuur, druk, pijn en trillingen in de huid en geven dit als een signaal door aan de hersenen. Op deze manier kunt u voelen of iets warm of koud, zwaar of licht, zacht of hard is.
Er bestaan verschillende soorten pijn. Uw arts maakt onderscheid tussen nociceptieve pijn en neuropathische pijn. Nociceptieve pijn is pijn door een ontsteking of beschadiging van weefsel, bijvoorbeeld huid, spieren en botten. Neuropathische pijn ontstaat door een beschadiging of veranderde werking van een zenuw.
“Het netwerk van zenuwbanen kunnen we in beeld brengen met behulp van verschillende MRI-scans. We zien dan in hoeverre de zenuwbanen intact zijn en kunnen in kaart brengen welke hersengebieden meer of minder met elkaar in verbinding staan.
In de meeste gevallen probeert een chiropractor de zenuwbeknelling te verhelpen door het uitoefenen van handmatige druk op de punten van het lichaam waar de beknelling zich bevindt. Op die plek vergroot de bewegelijkheid, waardoor er ruimte ontstaat voor de beknelde zenuw.
(Zenuw)pijn
brandende of stekende pijn in je benen, handen, voeten of vingers. Sommige mensen hebben het gevoel dat ze op prikkeldraad lopen. pijn op de plek van de beschadigde zenuwen, bijvoorbeeld je sokken voelen vervelend aan bij je voeten. pijn als je iets kouds of warms aanraakt.
Chronische pijn: geen symptoom, maar een ziekte
Pijnklachten die langer bestaan hebben invloed op het zenuwstelsel. Het reageert gevoeliger op prikkels, zoals licht, geluid en pijn. Omdat u sneller last heeft van deze prikkels, heeft u vaak ook meer moeite met uw werk, relatie of hobby's.
Als bovengenoemde pijnstillers niet tot het gewenste resultaat leiden, kan een anesthesioloog-pijnspecialist mogelijk opioïden in het ruggenmergvocht (epiduraal of spinaal) toedienen.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.