De moderne staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk en Spanje op 2 maart 1956. De Frans-Spaanse bezetting van Marokko begon in 1912. De hoofdstad van Marokko is Rabat en de grootste stad is Casablanca.
Al 80.000 jaar voor Christus leefden er mensen in Marokko, of Mauretania, zoals het vroeger heette. De Romeinen waren een van de eerste volkeren die het gebied veroverden. Zij werden verdreven door de Arabieren die rond 700 er de islam kwamen verkondigen.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier. Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.
De Arabieren veroverden de regio in de 7e eeuw en brachten de islam, waartoe de meeste Berbers zich bekeerden. Hoewel het een deel was van het grotere Arabische Rijk werden vazalstaten zoals het koninkrijk van Nekor gevormd.
De berbers, die zich Amazigh (betekent 'vrije man') noemen, zijn de oorspronkelijke bewoners van Marokko. De Marokkaanse Arabieren stammen af van de Arabische veroveraars die in de zevende eeuw voor het eerst Marokko binnenkwamen en van de Arabische moslims die in de vijftiende eeuw uit Spanje werden verdreven.
Volgens voorspellingen en projecties van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zal Marokko in 2025, met een BBP van 154 miljard dollar, rijker zijn dan buurland Algerije.
Tegenwoordig is Marokko de zesde economie van Afrika met een bruto binnenlands product (bbp) van bijna honderd miljard euro. De totale omvang van de buitenlandse handel bedroeg in 2018 bijna zeventig miljard euro, terwijl de buitenlandse investeringen in Marokko bijna drie miljard euro bedroegen.
Gas is in Marokko bijna beter verkrijgbaar dan water, er is altijd wel ergens iemand die gasflessen verkoopt. In verschillende formaten. Nu schijnt er een kwaliteitsverschil in gas te kunnen zitten, en zeker in Marokko.
Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten. En de Marokkaanse keuken zou de Marokkaanse keuken niet zijn zonder kruiden.
In het dagelijks leven staat het geloof centraal. Zo bidden veel moslims vijf keer per dag, de mannen doen dit vaak in een moskee, wordt er geen varkensvlees gegeten en heeft de jaarlijkse Ramadan een grote invloed op het dagelijkse leven van de Marokkanen.
Buurten met geen of nauwelijks Marokkanen zijn Molenlaankwartier, Hillegersberg-Zuid en Strand en Duin. De Turkse Rotterdammers wonen het vaakst in de buurt Afrikaanderwijk: een derde van de inwoners is van Turkse herkomst. Verder wonen er ook veel Turken in Hillesluis (30 procent) en Feijenoord (27 procent).
Zowel de term Marokkaanse Nederlander als Nederlandse Marokkaan wordt gebruikt, soms zelfs door elkaar. Grofweg kunnen we dus stellen dat de term 'Marokkaanse Nederlander' zeker twee keer zo vaak wordt gebruikt als de term 'Nederlandse Marokkaan'.
De officiële taal in Marokko is het Modern Standaard Arabisch. Toch wordt op straat een heel andere taal gesproken. Het Darija, Arabisch voor 'dialect', is een mix van talen: Arabische, Berberse, maar ook Franse en Spaanse woorden geven blijk van een rijke contactgeschiedenis.
Op 22 oktober 1859 verklaart Spanje de oorlog aan Marokko, wat het begin vormde voor de Spaans-Marokkaanse Oorlog (1859-1860). Spanje was voor de uitbraak van de oorlog al in het bezit van twee stadskolonies in Marokko: Ceuta en Melilla.
De wapenstilstand in de Westelijke Sahara is dit weekend na bijna dertig jaar beëindigd. Het Marokkaanse leger en de onafhankelijkheidsbeweging Polisario beschieten elkaar in het gebied. Het sluimerende conflict in de Westelijke Sahara is afgelopen weekend na bijna dertig jaar weer opgelaaid.
Vanwege het moslimgeloof wordt er geen varkensvlees gegeten, maar wel veel lam, kip, vis, fruit en vruchten. Bekende Marokkaanse gerechten zijn couscous (geplette tarwe met groenten en vlees), harira (soep op basis van vlees, kikkererwten en linzen) en tanjia (gekruid en gestoomd lamsvlees).
Leidingwater in Marokko is niet veilig om te drinken.
Drinken in Marokko: Nana of muntthee is de traditionele drank van Marokko. Het wordt gezet van groene Chinese thee samen met verse muntbladeren en veel suiker.
De arganboom groeit uitsluitend in het zuidwesten van Marokko. Hierdoor wordt de olie beschouwd als een van de zeldzaamste kostbaarste olie van de wereld. Arganolie wordt gebruikt voor consumptie en cosmetica doeleinden. Arganolie is een plantaardige olie en wordt ook wel Het Vloeibare Marokkaans Goud genoemd.
Algerije leverde sinds 1996 via de Maghreb-Europa-pijpleiding (GME) zo'n 10 miljard kuub gas per jaar aan Spanje. In ruil voor de doorvoer kreeg Marokko 7 procent van het gas, de ene helft als betaling in natura, de andere helft tegen een relatief lage prijs.
Volgens het Internationaal Monetair Fonds is Equatoriaal-Guinea vanaf 2019 het rijkste land van Afrika.
Volgens het adviesbureau telt Marokko momenteel 5000 zeer rijke mensen met een privé-vermogen van meer dan een miljoen dollar. Daarvan hebben er 220 een fortuin van meer dan 10 miljoen dollar, zijn 22 mensen meer dan 100 miljoen dollar waard en hebben 3 personen een fortuin van meer dan 1 miljard dollar.
Loon van 1.200 euro
Naar Marokkaanse normen is dat zeer veel geld. Een rechter bijvoorbeeld verdient maar 900 euro.