Het ziet eruit als een troebel wit blaasje, maar het vocht erin is vaak helder. Blaren ontstaan door wrijving en fungeren als natuurlijke pleisters. De vochtophoping ontstaat om het onderliggende weefsel van uw voet of hiel te beschermen. Blaren zijn vervelend en pijnlijk, maar over het algemeen onschuldig.
Reinig de blaar en de huid rondom met stromend water of een waterig, niet-verkleurend ontsmettingsmiddel. Houd een naald evenwijdig met de huid en prik een paar keer aan de basis van de blaar. Druk met een steriel kompres het vocht uit de blaar. Reinig de wonde en de huid rondom opnieuw.
Wat gebeurt er als je een blaar niet doorprikt? Als u een blaar niet doorprikt, zal deze meestal vanzelf genezen. Het vocht binnenin de blaar helpt de huid eronder te beschermen terwijl het geneest. Door de blaar niet door te prikken, minimaliseert u het risico op infectie en wordt het genezingsproces versneld.
Er wordt vaak geadviseerd om de blaar intact te houden. Het vocht onder de huid helpt namelijk om het weefsel sneller te laten genezen. Maar in veel gevallen, waarbij het een onschuldige blaar is, kan het juist vervelend aanvoelen als het vocht er nog in zit. En dan kan deze als behandeling best doorgeprikt worden.
Blaren ontstaan doordat de diepere huidlaag beschadigd raakt. Er hoopt zich vocht (plasma) op in of onder de opperhuid. Het beschadigen van de huid komt meestal door druk of wrijving (een drukblaar), bijvoorbeeld door te krappe schoenen. Een drukblaar is vaak klein en niet gevaarlijk.
Er bestaan huidziekten waarbij er zomaar opeens blaren kunnen ontstaan. Deze ziekten zijn zeldzaam. Het is niet bekend waarom ze ontstaan. De twee meest bekende vormen van blaarziekten zijn bulleus pemphigoïd (ook wel parapemphigus genoemd) en pemphigus.
De uitdrukking 'Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten' betekent dat als je iets doms doet, je ook de gevolgen moet dragen. En het liefst zonder klagen.
Bij een gesloten blaar is niets doen vaak de beste oplossing. Vermijd verdere druk of wrijving en laat de blaar volledig dicht: zo komt hij niet in contact met vuil of stof. Vervolgens zal hij spontaan genezen. Bescherm de blein eventueel met een pleister, maar hier is ook een risico aan verbonden.
Prik de blaar op verschillende plekken in de buurt van de rand door met de naald. Laat de vloeistof weglopen, maar laat de huid boven de blaar zitten. Breng een antibiotische zalf of vaseline aan op de blaar en bedek deze met een niet-klevend verband of gaasje.Snijd na enkele dagen de dode huid weg .
Kan je met blaren doorlopen? Je kunt met een blaar prima kilometers maken, mits je 'm goed behandelt. De pijn kan het wandelplezier wegnemen, maar door de blaar goed af te plakken, moet de pijn afnemen. Blarenpleisters zorgen namelijk voor een soort tweede huid die de blaar beschermt.
Blaren (bulla) zijn een ophoping van vocht onder de bovenste huidlaag. De opperhuid is niet beschadigd, maar de ondergelegen huidlagen wel.Hierdoor ontstaat een blaas, welke zeer pijnlijk kan zijn.
Vaseline helpt ook goed om op de blaar en de omliggende huid te smeren omdat de wrijving dan minder wordt en de kans op nieuwe blaren wordt kleiner.
Bij een open blaar is het verstandig om gewone pleisters te gebruiken, omdat blarenpleisters soms akelig aan je wond of korstje kunnen gaan plakken. Soms blijven blarenpleisters ook aan sokken plakken. Voor goede bescherming kun je dan het beste tape of gewone pleisters over de blarenpleister heen gebruiken.
Duw een blaar altijd voorzichtig uit. Gebruik hiervoor een steriele naald (verwarmd boven een vuur of gedrenkt in alcohol) en maak een kleine opening aan de rand van de blaar. Laat de vloeistof voorzichtig naar buiten lopen en raak de huid niet aan.
Mag ik Compeed® Blarenpleisters gebruiken op een open wond? Compeed® Blarenpleister kan worden gebruikt in het stadium dat de wond/blaar open is. Compeed® beschermt tegen infectie, vuil en water en creëert een wondomgeving die de genezing bevordert. Compeed® moet worden toegepast na het ontsmetten van de wond.
Gaat de brandblaar vanzelf open? Behandel de wond steriel, er is dan een grotere kans op infectie. Verband wisselen: Verwissel je verband dagelijks, of als het nat of vies wordt. Zorg dat je altijd schone handen hebt voordat je de brandblaar opnieuw behandelt.
Maak de blaar en omgeving schoon met stromend water of ontsmettingsmiddel. Gebruik een steriele blaarprikker (bloedlancet) of een naald (uit de naaidoos) die ontsmet is met ontsmettingsalcohol. Prik de huid op twee plaatsen door aan de basis van de blaar. Druk met een gaasje de blaar voorzichtig leeg.
Voor kleine, ongebroken blaren kunt u beginnen met het schoonmaken van het gebied met milde zeep en water, het aanbrengen van een antibiotische zalf en het bedekken met een steriel verband. Maar als de blaar groot, pijnlijk is of tekenen van infectie vertoont, is het tijd om de expertise van een podotherapeut in Londen in te schakelen .
Spoel je blaar met schoon water. Dep de blaar voorzichtig droog met een steriel gaasje. Ontsmet je huid met een ontsmettingsmiddel. Verzorg de blaar 1 à 2 keer per dag totdat je merkt dat de huid weer dichtgroeit.
Een gesloten blaar mag je nooit openprikken, omdat deze zichzelf beschermt tegen vuil van buitenaf; Een open blaar mag je niet doorprikken als de plek droog en schoon is, omdat er dan weinig kans is op infectie; Een open blaar mag je doorprikken als het blaasje vies is, omdat er dan een grotere kans is op infectie.
Waarom krijg je blaren van nieuwe schoenen? Blaren ontstaan meestal door wrijving tussen je huid en het materiaal van de schoenen. Als je nieuwe schoenen koopt kan het zijn dat het materiaal zich nog moet vormen naar de vorm van je voeten.
Een blaar ontstaat door langdurige wrijving op de huid. Dit kan veroorzaakt worden door intensief sporten (denk aan de langeafstand-wandelaars tijdens de vierdaagse), maar ook door het dragen van verkeerde schoenen of sokken. Zo kunnen te ruime of te krappe schoenen gaan schuren rondom de voet.
Wie z'n billen brandt, moet op de blaren zitten. Het spreekwoord wil zoveel zeggen als: 'Als je iets doms doet, moet je de gevolgen dragen.
Wie lange tenen heeft, is snel beledigd en wie op iemands tenen gaat staan, is daar de veroorzaker van. Wie zijn moedertaal beheerst, kent dat idioom. Lange tenen hebben en op iemands tenen gaan staan zijn dan ook als courante uitdrukkingen opgenomen in het woordenboek.