Het voorarrest kan dus in totaal uiterlijk 110 dagen duren: maximaal 2 keer 3 dagen inverzekeringstelling; maximaal 14 dagen bewaring; maximaal 90 dagen gevangenhouding.
Bewaring duurt maximaal 14 dagen. Verlenging is niet mogelijk. Wil de officier van justitie u langer vasthouden? Dan moet hij de rechtbank om een bevel tot gevangenhouding vragen.
Inverzekeringstelling. Na de eerste 9 uur kan het zijn dat de verdachte langer op het politiebureau moet blijven in belang van het onderzoek. De inverzekeringstelling duurt maximaal 3 dagen, maar kan in geval van 'dringende noodzakelijkheid' 1 keer met 3 dagen worden verlengd.
Wanneer ook de 90 dagen gevangenhouding zijn verstreken, moet u opnieuw bij de rechtbank verschijnen. Het voorarrest kan telkens met 90 dagen worden verlengd, mits er nog steeds sprake is van ernstige bezwaren, waaraan inmiddels zware eisen aan gesteld moeten worden.
Dat wil zeggen dat een gedetineerde gedurende een bepaalde periode, bij aanvang van zijn 'vestiging' in een huis van bewaring, geen televisie op zijn cel mag hebben, geen kranten mag lezen, geen brieven mag ontvangen of versturen, niet mag bellen en geen contact mag hebben met zijn medegedetineerden.
Hoe vaak mag je bellen? Een gevangene mag minimaal eenmaal per week 10 minuten bellen met iemand buiten de gevangenis. Dit vindt plaats op initiatief van de gevangene. Bellen kan alleen op afspraak en conform de regels van de gevangenis.
Hieronder vallen recreatie, luchten, bezoek, sport, arbeid, onderwijs, gebruik van bibliotheek en het recht op geestelijke en medische verzorging. De tijden buiten het dagprogramma brengt een gedetineerde door op cel.
Een verdachte vier jaar laten wachten op de behandeling van zijn zaak is in strijd met artikel 6 van het Europese verdrag voor de rechten van de mens. Daarin wordt iedere burger een eerlijk proces gegarandeerd.
Dit kan als er sprake is van: een samenloop van strafbare feiten. terroristische misdrijven. recidive (herhaling van strafbare feiten)
De wet stelt geen maximum aan het aantal verlengingen. Wel eist de wet dat het alleen kan “indien het belang van het onderzoek dit vordert” en dat er nog steeds gronden aanwezig zijn om het voorarrest te verlengen.
De rechter-commissaris kan bepalen dat een verdachte voor een periode van maximaal veertien dagen vast komt te zitten in een huis van bewaring/penitentiaire inrichting (in de volksmond vaak gevangenis genoemd).
De voorlopige hechtenis is het tweede deel van het voorarrest en volgt na de inverzekeringstelling bij de politie. De voorlopige hechtenis bestaat uit bewaring en gevangenhouding of -neming.
Hoe lang kunnen beperkingen duren? De duur van de beperkingen is niet wettelijk vastgelegd. Het is dus mogelijk een verdachte verschillende weken of maanden in beperkingen te houden. Dergelijk lange beperkingen komen we meestal tegen in de grotere zaken.
Het verschil tussen een gevangenis en het huis van bewaring is dat iemand in de gevangenis volgens de rechter schuldig is. In het huis van bewaring zitten mensen die verdacht worden van een misdrijf, maar waarvan de rechter nog niet heeft gezegd dat ze schuldig zijn.
Mag u een politieverhoor weigeren? Ja, natuurlijk! Veel mensen denken dat het verplicht is om op uitnodiging van de politie te verschijnen, maar dat is het zeker niet! U mag gewoon weigeren om naar het politieverhoor te komen.
Gaat u zonder geldige reden niet naar het verhoor? Dan bent u strafbaar. De rechter-commissaris kan u door de politie laten ophalen en u toch verhoren. Tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris heeft u rechten en plichten als getuige.
Zolang u een strafblad heeft, mag u sommige beroepen niet uitoefenen. Zoals advocaat, leraar of deurwaarder. Voor sommige beroepen heeft u een VOG (Verklaring omtrent gedrag) nodig. Een strafblad kan betekenen dat u geen VOG krijgt.
Kun je je straf afkopen? In bepaalde gevallen kunnen de politie en de officier van justitie de zaak zelf afhandelen. De officier van justitie kan bijvoorbeeld iemand een transactie aanbieden. Gaat de verdachte hierop in, dan betaalt hij een bepaald geldbedrag en is hij van de zaak af.
Een gevangenisstraf kan tijdelijk (maximaal 30 jaar), of levenslang zijn. De levenslange gevangenisstraf is de zwaarste straf die Nederland kent. Alleen mensen die de meest ernstige misdrijven hebben gepleegd krijgen deze straf.
Hoe lang het duurt voordat u een dagvaarding ontvangt, is afhankelijk van de omvang van uw zaak. Bij eenvoudige zaken ontvangt u bij voorkeur binnen 1,5 jaar na constatering van het strafbare feit een dagvaarding.
Bij overtredingen blijven de gegevens 5 jaar bewaard (als er een taakstraf of vrijheidsstrafvoor is opgelegd blijven ze 10 jaar bewaard). Voor misdrijven blijft het 20 jaar; of 30 jaar bewaard (als de maximale straf van het strafbare feit 6 jaar of meer is) en. Bij zedenmisdrijven blijft het 80 jaar bewaard.
Bewijsregels. In hoofdlijnen en vrij vertaald gelden de volgende bewijsregels binnen het strafrecht; Voor een bewezenverklaring zijn slechts twee bewijsmiddelen nodig. Dit noemen we ook wel het strafrechtelijk bewijsminimum.
Arbeid vormt een belangrijk onderdeel van het dagprogramma van gedetineerden. Gevangenen werken ongeveer 20 uur per week. Of gevangenen mogen werken is afhankelijk van hun achtergrond, delict en betrouwbaarheid. Veel gevangenissen hebben een in-house productiebedrijf, waarbinnen de gedetineerden werkzaam zijn.
De gedetineerde, ingeslotene, jeugdige en verpleegde (patiënt) hebben het recht om gedurende ten minste één uur per dag in de buitenlucht te verblijven. Dit wordt in de praktijk vaak 'luchten' genoemd.
76 cent per uur
Gevangenen verdienen met hun werkzaamheden een basisloon van 76 eurocent per uur en krijgen wekelijks uitbetaald. Ze zijn 'in dienst' van In-Made (van het Engelse woord inmate dat gedetineerde betekent).