Iemand die ziekte van Pfeiffer heeft, kan anderen besmetten door knuffelen en zoenen. Ook door het samen gebruiken van bekers, glazen en bestek kan iemand besmet raken. Iemand kan het virus aan anderen doorgeven vanaf 1 week nadat hij besmet is tot wel 18 maanden daarna.
Incubatietijd: Meestal rond de 42 dagen, met een spreiding van 32-49 dagen. Besmettelijke periode: Gedurende de ziekteperiode tot soms 18 maanden na actieve infectie. Symptomen: Meestal geen. Algemene malaise, moeheid, koorts, faryngitis met matig tot sterk vergrote tonsillen en lymfadenopathie.
Het virus zit in het speeksel. Het is niet precies bekend hoe het virus wordt overgedragen. Omdat het virus misschien ook door zoenen wordt overgebracht, wordt de ziekte van Pfeiffer ook wel 'kissing disease' genoemd.
De ziekte van Pfeiffer is besmettelijk
Je kunt de ziekte van Pfeiffer krijgen door uit het glas te drinken of met het bestek te eten van iemand die besmet is. Of door te zoenen. Je kunt niet besmet raken door te niezen of te hoesten: het virus kan namelijk niet overleven in de lucht.
Methode: serologie voor bepaling IgM en IgG antistoffen tegen Viral Capsid antigeen (VCA) en IgG antistoffen tegen Epstein Barr Nuclear Antigeen (EBNA). Materiaal: serum. Doorlooptijd/uitslag: 2 dagen.
Het virus bevindt zich in het speeksel van geïnfecteerde personen. Overdracht kan plaatsvinden via speekselcontact, bijvoorbeeld door zoenen. Daarnaast kan het virus overgedragen worden via handen of voorwerpen (zoals bestek of een drinkflesje van de patiënt) of via bloedtransfusie.
Tips en adviezen bij de ziekte van Pfeiffer
Het is het beste om zoveel mogelijk je normale dagelijkse activiteiten te doen, zoals naar school gaan, werken en sporten. Het is niet nodig om thuis te blijven. Veel rust nemen of veel slapen heeft weinig zin bij lichte klachten.
De ziekte van Pfeiffer veroorzaakt vooral bij jongeren een zware langdurige vermoeidheid. Bij de minste inspanning ben je al hevig vermoeid.Het lijkt veel op griep doordat je last hebt van koorts, keelpijn, hoofdpijn, lusteloosheid en algehele malaise.
Vanaf één week na de Pfeiffer besmetting gedurende lange tijd (tot 18 maanden) kan het virus uitgescheiden worden en anderen besmetten. Wie eenmaal besmet is, blijft het virus bij zich dragen en kan besmettelijk zijn voor anderen wanneer het virus weer de kop opsteekt en tot ziekte leidt.
Apart bestek, kopjes, handdoeken of wc-gebruik zijn dus niet noodzakelijk. Wel is het verstandig om je hand voor je mond te houden bij hoesten en niezen. Aangezien het virus misschien door zoenen wordt overgebracht, kun je beter niet zoenen met mensen die Pfeiffer nog niet gehad hebben.
12 seconden was volgens de meerheid de perfecte lengte voor een goede kus. Natuurlijk is dat direct keihard wetenschappelijk bewijs, maar laat dat de pret vanavond niet drukken en ga vanavond bij thuiskomst nog eens voor zo'n lekkere, lange zoen.
AMSTERDAM - Mannen laten bij een tongzoen een detecteerbare hoeveelheid DNA achter in vrouwelijk speeksel, zo blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek. Het DNA-profiel van een man is tot minstens een uur na een zoen waarneembaar in vrouwelijk speeksel.
Vijftien tot twintig procent van de bevolking is drager van het virus, zonder dat dit klachten veroorzaakt. De ziekte is niet erg besmettelijk. De ziekte van Pfeiffer kan zich op verschillende manier verspreiden: Via het speeksel bij mond-op-mondcontact.
Bij sommige patiënten worden de symptomen van klierkoorts chronisch. Bij andere personen flakkert de ziekte regelmatig op, terwijl ze tussendoor geen symptomen hebben.
Als andere mensen die druppeltjes inademen, of bijvoorbeeld via de handen in de mond, neus of ogen krijgen, kunnen zij besmet raken met het virus. Mocht je iemand besmet hebben dan duurt het 1 tot 14 dagen voordat diegene mogelijk klachten krijgt. Dit noemen we de incubatietijd.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Medicijnen. Er bestaan geen medicijnen tegen de ziekte van Pfeiffer. Omdat de ziekte door een virus wordt veroorzaakt, hebben antibiotica geen zin.
Meestal gaat de ziekte vanzelf over. Dit kan een paar dagen tot een week duren. Op de website van Thuisarts staat wat je kunt doen als je kind benauwd is en wanneer het nodig is meteen contact op te nemen met de huisarts of de huisartsenpost.
Klierkoorts ofwel mononucleosis infectiosa, in Nederland bekender onder de naam ziekte van Pfeiffer, is een virale infectie door het epstein-barrvirus (EBV), een herpesvirus (Humaan Herpesvirus 4, HHV-4). De ziekte is in 1889 ontdekt door Emil Pfeiffer.
Keelpijn gaat meestal vanzelf over binnen 10 dagen. Een verkoudheidsvirus is vaak de oorzaak. Regelmatig koud water drinken of op een snoepje zuigen, kan helpen tegen de pijn.
Wanneer de pijn zich louter aan één kant van de keel situeert, is de kans groot dat je op deze plaats met een aft kampt.
Klierkoorts is een virale infectie en dus werken antibiotica niet. Je kunt wel de pijn verlichten met paracetamol, door te rusten en veel te drinken. De herstelperiode van klierkoorts kan tot enkele weken duren.
Klierkoorts is een besmettelijke ziekte die veroorzaakt wordt door het Epstein-Barrvirus. De ziekte wordt ook wel kusjesziekte, mononucleose of de ziekte van Pfeiffer genoemd. Het virus kan worden overgedragen door contact met speeksel van een zieke of van een drager van het virus.
Het virus kan de werking van die cellen verstoren, waardoor ze onbeheersbaar worden en beginnen te groeien. Wellicht spelen ook andere factoren (cofactoren) een rol. Wie ook een andere aandoening heeft die het immuunsysteem treft, loopt een hoger risico om kanker als gevolg van EBV te ontwikkelen.