Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten.
Baby's huilen de eerste drie maanden van hun leven het meest. De eerste 6 weken gemiddeld 2 tot 2,5 uur per dag. Daarna neemt het aantal uren dat baby's per dag huilen weer af. Rond de 3 maanden is de huiltijd weer 1 tot 1,5 uur per dag.
Dat is de welbekende '5-10 minuten regel', ook wel de gradual extinction of de gecontroleerde uitdoving genoemd.. Hierbij ga je elke 5 minuten terug om je baby of kind te troosten en het aantal minuten voer je stapsgewijs op. `Je laat je baby gecontroleerd huilen.
Om in slaap te komen hebben sommige baby's het soms nodig om 5-20 minuten te huilen/ jengelen om vervolgens van het ene op het andere moment in slaap te vallen. Zet eventueel een kookwekker om het jezelf gemakkelijker te maken om deze huiltijd door te komen. Spreek met jezelf af hoe lang je kind mag huilen.
Gecontroleerd laten huilen van je baby is helaas gebruikelijk. Nu we weten dat 'het laten huilen' schadelijk kan zijn, ben je vast verbaasd dat het gecontroleerd laten huilen nog steeds gebruikelijk is. Denk aan de veel toegepaste '5-10 minuten' regel wat je bij consultatiebureau vaak geadviseerd krijgt.
Het is een beladen onderwerp onder ouders en deskundigen. De een zegt dat laten huilen tot stress en onveilige hechting leidt, de ander dat het kinderen weerbaar maakt en betere slapers. Schadelijk of niet? Een baby laten uithuilen tot hij of zij zelf in slaap valt lijkt geen schadelijke effecten te hebben.
Vaak herken je of je baby overprikkeld is: hij valt moeilijk in slaap of wordt juist van elk geluid wakker. Is schrikachtig, extreem alert of huilerig. Je baby wil gedragen worden, of juist niet: elke aanraking is een prikkel teveel en veroorzaakt een ontroostbare huilbui.
Eindeloos doorgaan met huilen
Meestal is er geen sprake van een medische reden maar het is wel belangrijk om dit even na te gaan bij de Jeugdgezondheidszorg. Je baby kan bijvoorbeeld oorpijn hebben. Als je vragen hebt over het huilgedrag van je baby, neem dan contact op met de huisarts of de Jeugdgezondheidszorg.
Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten.
De meest opvallende symptomen van het KISS-syndroom bij baby's zijn duidelijke voorkeurshoudingen en een scheve stand van het hoofd. Andere symptomen zijn: Scheef ruggetje. Asymmetrisch bewegen van armen en benen.
Spreek met jezelf (en je partner) af, hoe lang jullie het kind laten huilen. Een richtlijn is minimaal 3 tot maximaal 10/15 minuten.
Al vanaf 6 maanden kan je baby de eerste tekenen van verlatingsangst en eenkennigheid laten zien. Sommige baby's laten het al wat eerder zien. Je kindje heeft er vaak het meest last van als hij tussen de 8 en 18 maanden is. Meestal zijn de ergste klachten verdwenen als je kind 3 jaar is.
Bij het gecontroleerd huilen blijf jij in de buurt van je baby. Je begint met jouw kindje eerst 3 minuten te laten huilen. Daarna kom je de slaapkamer weer in en stel je jouw kindje gerust door te aaien over rug of buikje en een sussend geluid te maken.
Doorgaans duiken de huiluurtjes op als een kindje ongeveer 3 à 4 weken oud is, met een piek op 6 à 8 weken. Rond de leeftijd van 3 maand zouden de huiluurtjes verdwenen moeten zijn. Houdt het excessief huilen toch nog aan? Praat er dan zeker over met je vroedvrouw of kinderarts.
Het is eerder andersom, goede longen maken 'goed' huilen mogelijk. Longvolume en elasticiteit hangen samen met hoe hard en lang je kunt huilen. Zo meet men via Crying Vital Capacity (CVC) de longfunctie bij pasgeborenen. CVC is het maximale volume lucht dat verbruikt wordt in één ademhaling tijdens een huilbui.
Het idee is dat je de baby oppakt en zijn armpjes rond de borst vouwt. Vervolgens moet je de armpjes zacht tegen de borst drukken terwijl je de kin ondersteunt. Met je ander hand kan je de baby ondersteunen. Ten slotte houd je de baby in een hoek van 45 graden en wieg je de baby langzaam heen en weer.
Kinderen die gaan huilen als ze in bed worden gelegd zijn meestal kinderen die niet gewend zijn om uit zichzelf in slaap te vallen. Het kortdurende huilen hoort voor hen bij het gewennen aan het zelf in slaap vallen.
Als je dreumes niet zelf in slaap kan vallen, heeft hij altijd jouw hulp nodig om in slaap te komen. Voor een dutje, bij de bedtijd en als hij midden in de nacht wakker wordt. Dit kan het doorslapen van je dreumes (en van jezelf) negatief beïnvloeden.
Men spreekt volgens de definitie van Wessel van excessief huilen, wanneer een gezond en goed gevoed maar prikkelbaar kind perioden van irritatie, jengelen of huilen laat zien van tenminste 3 uur per dag en gedurende minimaal 3 dagen per week voor een periode van ten minste 3 weken achtereen (Wessel and others 1954).
Als er geen aanwijsbare reden is waarom je baby huilt en het onverstoorbaar door kan gaan, kan er sprake zijn van een huilbaby. Eén op de tien en volgens sommige deskundigen zelfs één op de vijf baby's, huilen meer dan drie uur per dag.
Baby's hebben nog niet de vaardigheid om prikkels te reguleren. Hier hebben ze jou als ouder nog voor nodig. Gaandeweg leert een kind wel om te reguleren, maar tot zeker de leeftijd van 10 jaar heeft je kind jou nog nodig om hiermee te helpen. Pas daarna zijn ze enigszins in staat tot zelfregulatie.
Baby's en kinderen worden in het algemeen te weinig gestimuleerd. Voor een ontwikkelende baby, peuter of kleuter is het essentieel dat er veel en zinvolle prikkels binnenkomen. Elk kind is in aanleg een nieuwsgierig kind.
De gevolgen van een teveel aan prikkels
Dat is een gevolg van de drukke levensstijl van de ouders. Maar in tegenstelling tot volwassenen, hebben baby's nog geen filter. Je baby vangt alle prikkels op. En om hem gerust te stellen, praat je tegen hem, geef je hem een rammelaar, haal je hem uit zijn bedje…