Een bidsprinkhaan kan 2 weken zonder voedsel.
Deze sprinkhanen eten allerlei bladgroen, hooi en soms ook wel fruit. Meestal wordt vers, droog gras, hooi, tarwe, rogge of gerst gevoerd. Voer daarnaast tarwezemelen, In de winter kunnen tarwekiemen, riet, andijvie of paksoi gevoerd worden.
Daarna wordt hij niet meer groter, maar neemt wel toe in gewicht. Hij eet dan per dag zijn eigen gewicht van circa twee gram aan voedsel.
Volwassen sprinkhanen en krekels hebben een levensverwachting van enkele weken tot maanden.
Ze kunnen flink bijten, indien vastnemen niet noodzakelijk is moet het vermeden worden. Neem ze eventueel bij het halsschild terwijl de beide achterpoten tegelijkertijd tegen lichaam worden gedrukt.
De Sprinkhaan staat voor astraal reizen, stapt over obstakels heen en maakt nieuwe stappen vooruit. Ook bezit de sprinkhaan het vermogen om snel van carrière te veranderen.
Soms springen ze wel eens een woning binnen. Ze zijn zo groot als je duim, dus maken best indruk. Ze bijten alleen als je ze oppakt, maar niet tot bloedens toe", weet De Baerdemaeker.
Het eten zal namelijk traag verteerd worden en in de maag gaan rotten. Bewaar ze dan donker en droog. (kelder of zelfs koelkast!) Als er geen gras is kunnen de sprinkhanen ook prima op hooi en krekelgel.
De meeste soorten sprinkhanen overwinteren als ei. De vrouwtjes sterven nadat ze in de zomer eitjes gelegd hebben. De eieren gaan in rust en kunnen, afhankelijk van de soort en de omstandigheden, tot enkele jaren in de bodem verblijven.
Krekels zijn koudbloedig en nemen de temperatuur aan van de omgeving. Als de temperatuur stijgt, dan tjirpen ze dus sneller en ze tjirpen langzamer als de temperatuur daalt.
Ze hebben wel bloed, maar gebruiken dit niet om zuurstof te transporteren zoals zoogdieren en reptielen. Het bloed bevat dan ook geen hemoglobine en is kleurloos. Ook is de ademhaling niet gekoppeld aan de monddelen, maar verloopt via vele openingen in het uitwendige skelet.
Veel soorten bidsprinkhanen kunnen als huisdier worden gehouden, maar Sphodromantis-soorten (Afrikaanse bidsprinkhaan) worden het meest gehouden. Deze dieren zijn groen of bruin van kleur en worden zes tot acht centimeter lang, met uitzondering van S. viridis die acht tot tien centimeter lang wordt.
Krekels maken geluid door de vleugels snel over elkaar te wrijven. Ze gebruiken de geluiden om andere krekels te vertellen wie ze zijn en wat ze willen. Geluid is een communicatiemiddel. De vleugels zijn zo gebouwd, dat ze als muziekinstrument kunnen werken.
Kunnen krekels bijten? De overeenkomst tussen sprinkhanen en krekels is dat de meeste soorten ongevaarlijk zijn. Toch kunnen sommige krekels bijten en gif in de wond spugen. Vooral de grote krekels kunnen best wel eens aanvallen.
De volwassen insecten zijn eetbaar, maar ook de larven of de poppen. De insecten die in ons land worden aangeboden zijn meestal sprinkhanen, meelwormen en kevers. Ze zijn veilig om te eten mits je poten en vleugels verwijdert en ze niet rauw eet.
Alle insecten die in Nederland als voeding worden verkocht – meestal sprinkhanen, meelwormen of kevers - zijn veilig om te eten, zolang je ze maar vooraf verhit. Eerst koken, frituren, wokken of blancheren is het advies, ook als de insecten gevriesdroogd zijn. "Het smaakt een beetje naar nootjes.
Die krijgen ze van warmte en voedsel. Insecten zijn koudbloedige dieren die zichzelf niet warm houden. Hun lichaam heeft dezelfde temperatuur als de omgeving. Insecten warmen zich lekker op aan de zomerzon, met die energie verzetten ze veel werk.
Gemiddeld kan een sprinkhaan namelijk zo'n 25 centimeter hoog en makkelijk een meter ver springen. Dat lijkt misschien niet zo indrukwekkend, maar als je zijn lichaamsomvang in acht neemt, kan je dit vergelijken met een mens van gemiddelde grootte die over een voetbalveld heen springt. Aha!
Bij het mannetje zijn de vleugels langer, maar deze heeft geen legbuis. Deze iets gekromde en zijdelings afgeplatte legbuis, vandaar de naam sabelsprinkhaan, wordt onterecht nog weleens aangezien voor een angel, maar geen enkele sabelsprinkhaan kan ermee steken.
De vrouwtjes steken hun hele achterlijf tot 12 cm diep in de grond en leggen een roze-wit, schuimig eipakket met daarin 40 tot 140 eitjes.
Op het menu staan voornamelijk andere insecten, planten zoals grassen, en dode insecten.
De grote groene sabelsprinkhaan is één van de grootste Nederlandse insekten. Met de lange vleugels kunnen de dieren goed vliegen, hoewel dit weinig wordt waargenomen. Ze eten zowel plantaardig als dierlijk voedsel.