Na ongeveer een week of twee is de ergste pijn meestal voorbij. Wat er vervolgens gebeurt, is dat het gebroken bot en het omliggende zachte weefsel beginnen te genezen. Dit duurt een aantal weken en de pijn die u tijdens deze fase kunt ervaren, wordt subacute pijn genoemd. De laatste fase van pijn is chronische pijn.
De klachten zijn vaak hetzelfde, onafhankelijk van welk bot je breekt. Je voelt pijn op de plaats waar de breuk zit, bewegingen zijn moeilijk en heel pijnlijk en rondom de pijnlijke plek ontstaat een zwelling. Deze zwelling is eigenlijk een diepe blauwe plek die ontstaat door de breuk.
U voelt pijn op de plaats van de breuk, simpele bewegingen worden opeens moeilijk uitvoerbaar en er ontwikkelt zich een zwelling. Deze zwelling is het gevolg van een bloeduitstorting, die ontstaat bij een breuk.
Duur van breukgenezing
Het proces van breukgenezing (herstel van een botbreuk) duurt over het algemeen, onder normale omstandigheden ongeveer 6 tot 8 weken. Dit kan langer duren als het om een bot gaat dat een zwaar gewicht moet dragen. Ook bij oudere mensen duurt dit proces langer.
Voldoende lichaamsbeweging bestaat normaal gesproken uit minimaal een half uur matig intensieve lichamelijke activiteit (zoals stevig wandelen of fietsen) op minimaal vijf, maar bij voorkeur alle dagen van de week. Roken heeft effect op de botgenezing.
Mocht u toch nog veel pijn hebben na de behandeling van de botbreuk, dan kunt u pijnstillers innemen. U kunt bijvoorbeeld paracetamol en/of ibuprofen volgens de bijsluiter innemen. Als u ondanks de pijnstillers nog steeds veel pijn heeft, is het verstandig om contact op te nemen met een arts.
Botpijn wordt vaak omschreven als een diepe, doffe pijn (zoals groeipijn) die je niet echt kunt 'aanraken'. Tumoren en uitzaaiingen scheiden ook chemische stoffen af die soms ook rechtstreeks pijnzenuwen prikkelen en dus pijn veroorzaken.
Wanneer een bot gebroken is, wordt dat ook wel fractuur genoemd Een fractuur kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. In alle gevallen zult u pijn hebben, er ontstaat een zwelling door de bloeduitstorting bij de breuk en normale bewegingen zijn vaak niet meer mogelijk.
Immobilisatie van de breuk, maar toch voldoende beweging toelaten ter hoogte van de botbreuk. Eerder een functionele brace dan een rigide gips dus. Voeding rijk aan calcium, vitamine D en Omega 3, maar opletten met melkproducten om de pH-balans van het lichaam niet te verzuren!
Een dijbeenbreuk (femurfractuur) is meestal het gevolg van een grote kracht of ongeval. Er is aanzienlijke kracht voor nodig om een normaal dijbeen te breken – het is het langste en sterkste bot in het lichaam. De gebruikelijke behandeling voor deze breuk is een operatie.
Bij een botaangroei (exostose), soms ook wel een bunion genoemd, ervaren mensen vaak een stekende pijn wanneer er druk op uitgeoefend wordt. De plek is vaak rood en gezwollen. Wanneer de botaangroei zich bevindt bij het grote teengewricht, kan deze voor een bewegingsbeperking zorgen.
Op het gips of kunststof mag u alleen lopen als het speciaal 'loopgips' is. Kort na het verwijderen van het gips kan uw lichaamsdeel opzwellen. De zwelling neemt toe in de loop van de dag en is 's avonds het ergst. Dit verdwijnt na verloop van tijd vanzelf.
Als uw been in het gips zit
Leg uw been op één of meerdere kussens. Het is belangrijk dat uw voet hoger ligt dan uw knie en uw knie weer wat hoger dan uw heup en dat uw hiel vrij ligt. 's Nachts kunt u een kussen onder het voeteneinde van uw matras leggen.
Wanneer er sprake is van een botbreuk, kan het ook zo zijn dat het botvlies is gescheurd. Wanneer je vervolgens gaat koelen, kan de kou rechtstreeks het bot intrekken. Dit heeft een averechts effect en kan in plaats van verlichting bij het slachtoffer zelfs zorgen voor extreem veel pijn.
We spreken van een fractuur wanneer een bot gebroken is. Dit kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. In alle gevallen zult u pijn hebben, er ontstaat een zwelling door de bloeduitstorting bij de breuk en normale bewegingen zijn vaak niet meer mogelijk.
Bij een botbreuk is het aanraken van het gebied rondom de botbreuk pijnlijk. Ook ontstaat er een zwelling. Deze zwelling wordt veroorzaakt door een bloeduitstorting rond de breuk. Een gebroken bot maakt het vaak moeilijk het lichaamsdeel bewegen.
Het duurt minimaal drie maanden voordat u uw enkel normaal en pijnvrij kunt gebruiken. Soms kan fysiotherapie nodig zijn. Pijn of een trekkend gevoel op de plaats van de breuk is meestal niet verontrustend. De spieren en de rest van het weefsel in het been is ook aangedaan en herstelt zich.
Wat is botpijn precies? Botpijn is een van de meest voorkomende symptomen van botkanker, dus we moeten het niet over het hoofd zien of veronachtzamen. In dat geval is snel uitzoeken van groot belang. Botpijn treedt meestal op in de lange botten van de bovenarmen of benen, maar kan ieder bot aantasten.
Zoledroninezuur bindt zich aan het calcium (kalk) in het bot. Dit remt de afbraak van de botten. De snelheid van afbraak en opbouw van de aangetaste botten neemt af. Hierdoor heeft u minder botpijn en minder kans op botbreuken.
Het kan een klein scheurtje in het bot zijn, maar botten kunnen ook compleet verschoven of verbrijzeld zijn. Een botbreuk kan ook door een gewricht heen lopen. Gipsverband wordt vooral aangelegd bij botbreuken waarbij de botdelen (bijna) niet zijn verschoven. Het gipsverband houdt de botdelen dan op hun plek.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Het kan worden veroorzaakt door een ongunstige mechanische werking, zoals een gebrek aan stabiliteit. Ook kan een gebrek aan biologische factoren een rol spelen, zoals bloedvoorziening, levende cellen of groeifactoren in de breukzone. Soms zorgt een infectie dat een botbreuk niet geneest.
Bij oraal gebruik van tramadol wordt 50-100 mg 2-4 x per dag voorgeschreven met een maximum van totaal 400 mg per dag. De hoeveelheid per gift en aantal toedieningen per dag hangt van de ernst van de pijn af. Voor kinderen geldt een dosering van 1-2 mg/kg tot 4 keer per dag met een maximum van totaal 400mg per dag.
Volwassenen. Een volwassene mag maximaal vier keer per dag twee tabletten paracetamol van 500 mg innemen. Als de pijn daarmee onvoldoende afneemt, kunt u voor een sterkere pijnstiller kiezen. U kiest dan voor naproxen, ibuprofen of diclofenac.