De hunebedden zoals wij ze kennen zien er heel anders uit dan ze ooit gebouwd zijn. De stenen, soms wel 20.000 kilo zwaar, zijn vermoedelijk eerst op een zelfgebouwde heuvel getrokken.Zo lagen ze hoog boven de grond. Vervolgens werden de zijkanten van de heuvel uitgegraven om de draagstenen te plaatsen.
Tijdens een ijstijd (150.000 jaar geleden) schuiven enorme keien in gletsjers vanuit Scandinavië naar de Lage Landen. Het ijs smelt en de keien blijven achter. Daar worden later stenen grafkelders van gemaakt. Men denkt dat bij de bouw van de hunebedden boomstammetjes zijn gebruikt waar de keien overheen konden rollen.
Deze stenen werden door de hunebedbouwers verplaatst met rollers of een slede en touwen. In de winter was het gemakkelijk om de stenen over de bevroren grond te verplaatsen. De dekstenen werden op een ingegraven stapel van boomstammen of een heuvel van aarde gelegd.
De hunebedden werden afgewerkt door kleine stenen te stoppen tussen de grote stenen (stopstenen) en het maken van een aarden heuvel over de draagstenen en dekstenen. Deze muren waterdicht maken door een soort van irrigatie aan te leggen met berkenbast en verbrand vuursteen (verbrand vuursteen zou water opnemen).
Hunebedden zijn de restanten van stenen grafkelders waarin het boerenvolk dat het noorden van ons land circa 5400 jaar geleden bewoonde, zijn doden bijzette. Vrij algemeen wordt aangenomen dat het massagraven waren, waarin veel generaties een laatste rustplaats kregen.
In die tijd was er nog geen landsgrens zoals nu, laat staan een provinciegrens. Op de plekken waar stenen te vinden waren, bouwden ze hunebedden op hogere plaatsen in het landschap. In Drenthe liggen op de Hondsrug de meeste hunebedden, omdat dit gebied hoger ligt en stenen daardoor makkelijker te verzamelen waren.
De hunebedden zijn gebouwd door de mensen van de Trechterbekercultuur in de Nieuwe Steentijd (3400 – 2850 voor Chr.), het waren jagers-verzamelaars-boeren. Deze boeren in Noord-Nederland waren grotendeels afhankelijk van de jacht en het verzamelen. Verzamelen was heel belangrijk voor de hunebedbouwers.
Het Trechterbekervolk bouwden de hunebedden voor hun overledenen. Als er iemand was overleden, werd hij of zij begraven in een hunebed. Het was een gemeenschappelijk graf, want alle overledenen lagen hier bij elkaar. Soms lagen er wel honderden overledenen bij elkaar begraven in een hunebed.
In Drenthe vind je de oudste bouwwerken van Nederland: hunebedden. Het zijn graven, gemaakt van zwerfkeien door het Trechterbekervolk. In Drenthe vind je er maar liefst 52. Zo'n 5000 jaar geleden trekt een nieuwe groep mensen ons land in.
De Nederlandse en Noord-Duitse Hunebedden, 'megalietgraven' (uit Grieks megas, groot en lithos, steen), zijn gebouwd uit zwerfstenen, die door het landijs van het Saalien vanuit Scandinavië aangevoerd zijn. Bepaalde plekken lagen er vol mee toen de hunebedden gebouwd werden uit zwerfstenen tot ca.25.000 kg zwaar.
De grootste steen weegt meer dan 20 ton en dan te bedenken dat deze zo'n 150.000 jaar geleden met een ijstijd hierheen is geschoven, helemaal vanuit Zuid-Finland.
In de hunebedden lag een keienvloer oftewel een vloer gemaakt van keitjes.Bij opgravingen werden ook afscheidingen in de grafkamer gevonden. Dus mogelijk was de grafkamer in meerdere ruimtes verdeeld, zie hieronder. De overledenen lijken op de keivloer te zijn neergelegd met daar omheen grafgiften.
Een hunebed of dolmen is een megalithische (Oudgrieks: μέγας megas: groot, λίθος lithos: steen) grafkamer uit het neolithicum (4000-3000 v. Chr.)
D43 Emmen Schimmeres
Dit hunebed is uniek in Nederland, want deze formatie stenen is wat men een langgraf noemt. Uit de trechterbekercultuur komen ze o.a. in Duitsland voor, maar dit is het enige langgraf in Nederland. Onder de lokale bevolking staat het bekend onder de naam "Bruyn Stien".
Het schoof over Zweden, over Noorwegen, over Denemarken en toen ook over Nederland. Stenen die het ijs onderweg tegenkwam, zijn in het ijs mee naar Nederland gekomen.Toen het ijs weer smolt, zijn de stenen blijven liggen. Dat zijn de grote stenen waarmee de hunebedden zijn gebouwd.
Ouder dan Egyptische piramide
Hunebedden zijn de oudste, zichtbare, monumenten in Nederland. "Zij zijn ouder dan de piramiden van Egypte.
De hunebedden in Nederland zijn megalithische grafheuvels gebouwd in de nieuwe steentijd, het Neolithicum, van 3450 tot circa 3250 v. Chr., maar ze zijn gebruikt tot circa 2850 v. Chr.
Vlakbij de middeleeuwse kerk van Rolde en grenzend aan het kerkhof zijn deze twee beslist fotogenieke hunebedden te vinden. De grootste en bijna complete van de twee, D18, spreekt het meeste tot de verbeelding.
De hunebedden zijn grafkamers van stenen waarin meerdere mensen werden begraven. De overledenen kregen eten en drinken in potten mee, maar ook gereedschap, sieraden en wapens. Deze grafgiften bewijzen dat de hunebedbouwers geloofden in een tweede leven of leven na de dood.
Het grootste hunebed van Nederland, D27, ligt in Borger. Dit hunebed is bijna 23 meter lang. De enorme keien werden op hun plek gezet door boomstammen neer te leggen en de keien daar overheen te rollen.
Hunebedden zijn gemaakt van zware stenen. Sommige stenen wegen wel 30.000 kilo. Om een vergelijking te maken: 30 kleine autootjes of 10 olifanten. We denken dat een hunebed gebouwd kan worden door tien tot twintig man.
Hunebedden zijn het symbool van de provincie Drenthe. Ze werden 5000 jaar geleden door boerenstammen gebouwd. 54 van deze graven hebben de tand des tijds doorstaan. Ieder hunebed is een tombe gemaakt van enorme, massieve stenen.
Elsloo – De eerste boeren in Nederland.
✔️ Hunebedcentrum Borger
Dan is Hunebedcentrum Borger dé plek om te bezoeken. Naast het centrum ligt hier het grootste hunebed van heel Nederland. In dit hunebed is ook de grootste steen verwerkt, de steen weegt naar schatting zo'n 20.000 kilogram. Het Hunebedcentrum is meer dan alleen een museum.