Ruimtevoedsel kan in blik zitten of in aluminiumfolie zijn gewikkeld. Het kan zijn gevriesdroogd, een laag vochtgehalte hebben, zijn voorgekookt of gedehydrateerd (dan is al het water verwijderd). Als het eten is gedehydrateerd kan het niet worden opgegeten totdat de astronauten er warm water bij doen.
De smaken van ruimte-eten zijn sterk, want zo ver van de grond proef je minder: het smaakverlies is er nog sterker dan in vliegtuigen. Extra smaakmakers als knoflookpasta, chilisaus en zwarte peper zijn dan ook onmisbaar.
Eten in de ruimte
De ruimtevaarders moeten natuurlijk eten op het ISS. Daarbij kiezen astronauten zelf 20 procent van hun voedsel en de rest komt van 'standaard' astronautenvoedsel. Via bevoorradingsraketten krijgen ze in de ruimte gewoon verse groente en fruit.
Ja. U kunt geen water in een glas schenken, maar u kunt met behulp van een rietje uit een zakje drinken. En het is heerlijk: per slot van rekening bestaat het uit zweet en urine van uzelf en uw collega's.
In de ruimte is er ooit een echte aardse maaltijd gegeten. De astronauten die op Eerste Kerstdag 1968 om de maan draaiden, aten kalkoen en appelmoes. Zelfs de meegegeven jus en de gewone lepel bleken geen moeilijkheden te geven.
Er is namelijk minder zwaartekracht, waardoor je niet aan de grond blijft 'plakken'. Het pak zorgt ervoor dat de astronauten niet wegvliegen. Bovendien is er op de maan geen zuurstof, dus de astronauten hebben een zuurstoftank in hun pak nodig om te ademen. Wat er wel is op de maan is ijs.
Als je op Aarde een appel laat vallen, valt hij. Als een astronaut aan boord van het ruimtestation een appel laat vallen, valt deze ook, het lijkt alleen niet zo. Dit komt omdat ze samen vallen; de appel, de astronaut en het station. Maar ze vallen niet naar de Aarde, ze vallen er rond.
Het antwoord is eenvoudig: astronauten en kosmonauten wassen zich met vochtige handdoeken en sponzen.
De ruimte buiten de aardse atmosfeer is uiterst vijandig. Er is geen luchtdruk en geen zuurstof om in te ademen. Meteorieten vormen een risico en de temperaturen kunnen extreem zijn.
Bent u op zoek naar astronautenvoeding? Neem dan een kijkje op onze drinkvoeding pagina. Bent u specifiek opzoek naar astronautenvoeding van Nutricia? Bekijk dan de Nutricia pagina voor een compleet overzicht.
Astronauten kunnen hun slaapzakken aan een muur of een plafond vastmaken en overal slapen, zolang ze niet rond zweven en ergens tegenaan botsen. Op het internationale ruimtestation ISS slapen de meeste bemanningsleden in hun eigen kleine cabines.
Om de astronauten gezond te houden, moeten ze niet alleen veel bewegen maar ook gezond eten. Het eten wordt niet alleen gebruikt om genoeg calorieën binnen te krijgen om te kunnen werken: de maaltijden zijn ook belangrijke sociale bijeenkomsten voor mensen die zo ver van hun familie en vrienden af zitten.
Omdat er geen zwaartekracht die inspanning vereist, worden botten en spieren zwakker. Om fit te blijven moeten astronauten daarom dagelijks een paar uur oefeningen doen. Zo zijn ze bij terugkeer op Aarde sneller hersteld. In een ruimteveer of ruimtestation is er geen boven en beneden.
Voordat de astronauten naar het internationale ruimtestation ISS mogen vliegen, moeten ze zich eerst goed voorbereiden. Meer dan een jaar lang volgen ze een uitgebreid en afwisselend trainingsprogramma.
De grote ruimtes tussen de sterren en planeten zijn gevuld met enorme hoeveelheden dun uitgespreid gas en stof. Zelfs de leegste delen van de ruimte bevatten nog ten minste een paar honderd atomen of moleculen per kubieke meter. De ruimte zit ook vol met allerlei straling die gevaarlijk is voor astronauten.
Een Astronaut is voornamelijk werkzaam in de ruimte waar hij diverse proeven neemt die van groot belang zijn voor de kennis en commercie op aarde. Ook op aarde werkt een Astronaut aan tests en proeven voordat de lancering kan en mag plaatsvinden. De Astronaut is een pionier die sinds 1961 zijn werk doet.
Een astronaut zonder pak zwelt op
Een mens die wordt blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte, zal niet meer dan een paar seconden leven, maar ontploft niet. De astronaut zwelt echter wel degelijk merkbaar op, en de ingewanden en organen worden door lichaamsopeningen naar buiten geperst.
Je lichaam zal, wegens het gebrek aan zuurstof, immers niet vergaan. Al naargelang de temperatuur waar je mee te maken krijgt zal je stoffelijk overschot bevriezen of mummificeren, en in nagenoeg perfecte staat duizenden jaren door de ruimte dwarrelen.
In zo'n situatie is het onmogelijk om te overleven. Maar wanneer medische hulp stand-by is en de luchtdruk geleidelijk afneemt, kan een mens het net een minuut in een vacuüm volhouden.
Water levert astronauten zuurstof
Het water is met name waardevol omdat er zuurstof uit wordt gemaakt, die de astronauten inademen. Met elektrolyse worden de watermoleculen gesplitst in zuurstof en waterstof. De zuurstof wordt naar de cabinelucht geleid, de waterstof is onbruikbaar en wordt afgevoerd, de ruimte in.
Hoe kun je het beste douchen? Met stip op één blijft toch wel de temperatuur van het water. Niemand is echt fan van een koude douche, maar als je te heet doucht, strip je de huid van de natuurlijke oliën. Een warme (maar dus niet hete) douche kun je het beste gebruiken om je huid zoveel mogelijk te beschermen.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
Volgens meteorologen begint de ruimte overigens pas op 10.000 kilometer: daar eindigt namelijk de atmosfeer. Volgens sommige natuurkundigen begint de ruimte op 20 miljoen kilometer afstand: vanaf daar heeft de zwaartekracht van de aarde niet meer de overhand.
De aarde heeft een sterke aantrekkingskracht op alles om zich heen... dat heet zwaartekracht... Daardoor vallen de dingen naar beneden en niet omhoog. Om los te komen van aarde gebruik je spierkracht. Dat doe je bijvoorbeeld als je loopt of springt, maar hoe goed je je best ook doet de aarde trekt je altijd weer terug.
Wellicht zouden er zonder de maan ook meer planetoïden op aarde inslaan. De kraters op de maan getuigen van flink wat inslagen van stenen die anders wellicht op aarde zouden neerkomen. Maar zonder de maan zouden ook de dagen op aarde er heel anders uit zien. Ze zouden nóg korter zijn.