De mate van zelfcompassie heeft invloed op hoe authentiek mensen zich voelen. Wanneer we onszelf vriendelijk bejegenen, begripvol zijn en geen oordeel vellen, dan verlicht dat angst voor sociale afwijzing en maakt het de weg vrij voor authenticiteit, in de zin van leven vanuit je eigen waarden.
Zelfcompassie betekent dat je op precies dezelfde manier naar jezelf kijkt als je het moeilijk hebt, als je faalt, of als iets je niet bevalt aan jezelf. In plaats van je leed te negeren, zeg je tegen jezelf: “Dit is iets waar ik het moeilijk mee heb.
Empathie werkt verbindend. Soms raak je zo betrokken dat het kan leiden tot emotionele uitputting. Compassie is gericht op actie en gaat nog een stap verder dan empathie; als je medeleven voelt en vervolgens de pijn van de ander wilt verlichten, omarmen.
Compassie of mededogen is het natuurlijke vermogen om je betrokken te voelen bij pijn en lijden, met de wens om deze pijn en dit lijden in jezelf en anderen te verlichten en daarin verantwoordelijkheid te nemen.
Wil je dus graag minder hard zijn voor jezelf. Dan is belangrijk om weer waar te nemen wie jij bent, in plaats van wat ervan jou wordt verwacht. En wat dus ook vooral voor jouw werkt. Want zolang je leeft vanuit wat voor jouw goed voelt zal je hier niet een te hard oordeel over hebben.
Aspecten zijn delen van jezelf wat te herkennen is aan je gedrag en voortkomt uit bepaalde overtuigingen. Een aspect is bijvoorbeeld het moeder- of vaderschap en de overtuigingen die je hebt om je kind op te voeden. Hoe gedraag je je als collega, vriend of partner.
Mensen zijn empathisch, dat zit in hun aard. Het zorgt voor verbinding en vriendelijkheid. Maar sommige mensen wordt het teveel; empathie kost dan teveel energie en ze lopen helemaal leeg. Dit wordt wel compassiemoeheid genoemd, maar eigenlijk kun je het beter hulpverlenersmoeheid of empathiemoeheid noemen.
Je toont vanuit jouw hart gevoel en medeleven naar de ander toe. Compassie is een gevoel van medelijden, mededogen met de ander, met de ander meevoelen, de ander aanvoelen en begrijpen.
De compassietraining is een vervolgtraining voor mensen met psychische klachten en/of lichamelijke ziektes die al eerder een Mindfulness Based Cognitieve Therapie (MBCT) training hebben gevolgd. De oefeningen en gesprekken zijn tijdens de compassietraining meer gericht op een vriendelijke grondhouding naar jezelf.
Compassie is niet: je verdrietig voelen over het verdriet van de ander, maar beseffen wat het betekent om zoiets te voelen. Compassie is wat anders dan medelijden. Het is echt naast de ander gaan staan. Compassie is meer dan medelijden, het is mededogen.
De compassie meditatie is erop gericht om tot een liefdevolle verbinding te komen met alle mensen die pijn ervaren of het anderzijds moeilijk hebben, terwijl we ook liefdevol omgaan met onze eigen vormen van pijn zoals angst, verdriet en somberheid.
Best een bijzonder fenomeen waar de meeste mensen last van hebben. Hoe komt dit? Het gaat erom dat we denken dat wij ons spiegelbeeld zijn. Je ziet namelijk je spiegelbeeld in de spiegel (ja, ok dat wist je wel) en dan is alles omgedraaid: je linkerkant wordt je rechterkant en je rechterkant wordt je linkerkant.
Waarom ben ik zo streng voor mezelf? is een gedachte die ontstaat op het moment dat we het erg zwaar voor onszelf maken. We kunnen ons dan gevangen voelen in de regels waar we van onszelf aan moeten voldoen. Wanneer deze regels eigenlijk niet goed voelen, bedenken we hoe we hiervan af kunnen komen.
Onder medelijden wordt verstaan het voelen van droefheid, pijn en ellende van anderen alsof men het zelf heeft meegemaakt. Medelijden is een natuurlijk, menselijk gevoel, dat behalve op mensen ook op andere wezens betrekking kan hebben.
Medelijden (ook compassie, mededogen, medeleven, erbarmen, misericordia of deernis) is een vorm van empathie, waarbij iemand meevoelt met het lijden van een ander. Medeleven wordt vaak beschouwd als een deel van het begrip liefde.
Hoe ontwikkelt een kind inlevingsvermogen ? Inlevingsvermogen is iets dat zich gedeeltelijk vanzelf ontwikkelt bij een kind, maar dat voor een groot deel ook aangeleerd en vooral ook voorgeleefd moet worden. Een kind van twee is in zijn ontwikkeling nog niet zo ver dat hij of zij zich echt in een ander kan verplaatsen.
Als je een persoon empatisch noemt, ben je van mening dat hij of zij van de vaardigheid gebruikmaakt om zich te verplaatsen in de ander. Dat betekent dat die persoon begrijpt hoe de ander zich voelt en wat voor impact dat heeft op de ander – voor zo ver dat kan. Er is in ieder geval oog voor de ander.
Empathie staat voor het vermogen je in te leven in mensen, te voelen wat ze voelen, vanuit dat gevoel te reageren en op die manier verbinding te maken. Heb je sympathie voor iemand, dan voel je compassie. Dan wil je de ander gelukkig zien en reageer je zonder veel inleving.