De oester creëert een parel als er een extern element binnendringt. Dit kan bijvoorbeeld zand, een stukje schelp of een diertje zijn. Om zichzelf te beschermen maakt de oester kleine laagjes parelmoer aan. Al die laagjes vormen uiteindelijk een glanzend bolletje.
Ze ontstaan als reactie op binnengedrongen vreemde delen tussen de schelp en weekdier. De buitenhuid van het weekdier, het mantelepitheel, die gewoonlijk parelmoer vormt aan de binnenzijde van de schelp, omsluit echter ook binnengedrongen vreemde voorwerpen. En uit deze insluitingen ontstaat de parel.
Een nagenoeg perfecte parel krijgt het predicaat AAA en is het meeste waard. De waarde kan in exceptionele gevallen oplopen tot zo'n 30.000 euro. Een kleine parel met veel imperfecties kan echter ook een waarde hebben van niet meer dan 10 euro.
De kans is namelijk 1 op 35 duizend dat u een parel in een oester ontdekt! Jaarlijks gebeurt het ongeveer vijf keer dat een oesterliefhebber zo'n hard glanzend bolletje in de schelp aantreft. Op een veiling in Zwitserland werd eind 2018 een natuurlijk gevormde, druppelvormige parel geveild voor 32 miljoen euro.
Het schelpdier reageert er op door het ongewenste deeltje te bedekken met dezelfde stof als waaruit de binnenkant van de schelp bestaat: parelmoer. Zo ontstaat een ronde parel, waardoor het dier geen hinder meer ondervindt van de ongewenste gast. Het is dus een verdedigingsmiddel tegen de 'pijn'.
Vroeger kwamen ze al voor, maar toen uitsluitend in de platte variant. Overal langs de Europese kust lagen de langzaamgroeiende oesters. Doordat deze oesters langzaam groeien, en eigenlijk pas na een jaar of vijf geraapt mogen worden, zijn ze duur en exclusief.
We kennen twee soorten parels, namelijk de natuurlijke parels en de cultivé of gekweekte parels. De meest bekende gebieden waar parels opgevist en gekweekt worden zijn: Japan, China, Korea, Tahiti, Australië, Indonesië, Filipijnen, Thailand en Burma.
Dit duurt ongeveer 3 jaar. Daarna moeten de ingebrachte stukjes worden ingepakt met parelmoer. Dit duurt minimaal 3 jaar en kan het kan wel tot 7 jaar duren voordat er een voldoende dikke laag parelmoer is aangemaakt en er een prachtige ronde parel van hoge kwaliteit is ontstaan.
De enige natuurlijke zwarte parels zijn zogenaamde Tahiti parels. Deze parels worden gekweekt in Frans Polynesië en zijn vernoemd naar, u raadt het al, het eiland Tahiti. De zwarte Tahiti parel wordt geproduceerd door de 'Pinctada Margeritafera' een zeer grote oester die ook wel de 'Zwart lippige oester' wordt genoemd.
De grootste parel ter wereld is 30 x 60 cm groot, weegt 34 kg en is 88 miljoen euro waard. Hij is in 2006 gevonden door een visser in de Filipijnen. Echter dit bijzondere nieuws werd pas 23 augustus 2016, per toeval, wereldkundig en is sindsdien tentoongesteld op de Filipijnen.
Majorica parels en andere nep parels
De laag op het glas is meestal dun en kan slijten na verloop van tijd. Op het eiland Mallorca worden veel van deze parels als echte parels verkocht terwijl ze dat niet zijn.
In Nederland maak je de meeste kans om parels te vinden in zoetwatermosselen. Deze schelpdieren maken ze vaker aan. Af en toe worden ook parels gevonden in mosselen en oesters uit de Waddenzee of Zeeland. Mosselparels zijn erg klein, maar die in oesters kunnen best groot worden.
De pareloester komt niet in Nederland voor omdat het water hier te koud is. Vanaf de 20e eeuw worden pareloesters gekweekt. Hierbij worden stukjes schelp geïnjecteerd in de oesters. Door deze parelbedrijven is de parel minder zeldzaam geworden.
De waarde van een parel ligt tussen de € 1,= en € 100.000, afhankelijk van een aantal factoren.
Parels worden gevormd in oesters en mosselen. Het vormen van een parel begint als de oester of mossel een indringer in zijn schelp voelt. Bij natuurlijke parels zijn deze indringers kleine deeltjes of diertjes die in de schelp komen en in contact komen met het lichaam van het dier.
Parels vormen zich in oesterachtige zeemossels, enkele soorten zoetwatermossels en soms ook in slakken. Geschat wordt dat in 1 op de 15 000 wilde oesters een parel zit. Ze ontstaan als reactie op binnengedrongen vreemde delen tussen de schelp en de mantel of zelfs in het inwendige van de mantel.
De "Grote Roze Parel" is een exclusieve natuurlijke Abalone parel en een van de grootste en mooiste in zijn soort. Met een gewicht van liefst 470 karaat is het een zeer zeldzame parel.
De traditionele parelkweek gebeurde in zoutwater oesters. Het bleek echter ook mogelijk om in vijvers, meren of rivieren in zoetwater mosselen parels te kweken. China oogst al sinds de 13e eeuw parels in de vorm van de Mabe. Zij zijn inmiddels de onbetwiste leiders in de productie van zoetwater parels.
Natuurlijk blijven de klassieke ronde parels altijd het meest in trek bij veel parelliefhebbers De zoetwaterparels benaderen het beste de 'natuurlijk gevormde' parel, dit omdat zij geen kern hebben. Hierdoor bestaat de hele parel uit parelmoer.
Er worden oesterlarfjes, ook wel oesterbroed, in het water verspreid. Als de schelp gaat groeien zakken de larfjes na een aantal weken naar de bodem. Dit noemen we broedval. Liggend op de bodem groeit dit broedval uit tot oesters en voeden ze zich met de natuurlijke voeding van de zee.
Taxatie met certificaat
Naast het gratis taxeren van uw parelsieraden heeft u bij Pure & Timeless ook de mogelijkheid om een uitgebreide taxatie van uw parels te laten doen door een erkend edelsteenkundige. Hiervoor brengen wij € 49.95 in rekening.
Parels zijn echte wondertjes der natuur en, net als barnsteen, niet je typische edelsteen. Parels worden voortgebracht door weekdieren, zoals oesters en mosselen. Net als alle andere edelstenen die worden gemaakt van of ontstaan uit levende organismen, worden parels daarom geclassificeerd als organische edelstenen.
Parels worden geweekt in voedingsrijke baaien en meren afhankelijk van de parelsoort. Parels in manden op de parelkwekerij, hier kunnen ze enkele jaren groeien. Gedurende de kweek moeten de schelpen regelmatig worden schoongemaakt om ze te ontdoen van algen, parasieten en andere aanslag.
Een oester openen gaat het beste met een oestermes. Je steekt deze in het scharnier, vervolgens snijd je de sluitspier los door met het mes langs de vlakke kant te schrapen. Voor een mooie presentatie snijd je de oester aan de onderkant van de schelp los en draai je hem om.
"Het kan dat een oester nog wat beweegt als je die opendoet, maar eenmaal als de spier is doorgesneden is het diertje dood", vertelt ze. "Er zijn mensen die er wel citroen opdoen om te zien of die nog leeft, maar dat is geen sluitende methode want het vlees van de oester reageert gewoon op het zuur."