Walvissen maken geluid en niet zomaar een geluid. Het is een indrukwekkend scala aan klanken dat 'zingen van de walvis' genoemd wordt. Een koor van gezang vult de oceanen en de verschillende soorten geluiden vormen een symfonie onder water.
De zeezoogdieren maken een klikkend geluid. Elke potvis heeft een eigen klikreeks. Wil hij zijn soortgenoten roepen dan klikt hij deze reeks en dan herkennen zijn soortgenoten hem of haar aan dat geluid. Een beetje alsof hij zijn eigen naam roept.
Walvisgezang is het geluid dat door walvissen wordt voortgebracht om te communiceren. Het woord "gezang" wordt in het bijzonder gebruikt om het patroon van voorspelbare en herhaalde geluiden te beschrijven die door bepaalde soorten walvissen (in het bijzonder de bultrug) worden geproduceerd.
Het is niet mogelijk om het zingen in een levende walvis te onderzoeken, maar wetenschappers denken dat de walvissen zingen door intern geluid produceren door lucht van de longen naar een luchtzak meer naar voren te persen. De lucht passeert dan een soort stembanden die het gezang produceren.
Toch kunnen alle walvissen veel beter horen dan mensen. Mensen kunnen tussen de 20 Hz en 20 kHz horen. Om wel walvissen te kunnen horen, is een speciale hydrofoon nodig. De hele lage opgenomen geluiden worden dan omgezet naar een hoorbare frequentie voor mensen.
Dat is de blauwe vinvis, die kan geluiden maken tot wel 180 decibel. De geluiden kunnen zelfs 800 kilometer verder nog worden waargenomen. De blauwe vinvis is niet alleen de winnaar van de hardste geluidencompetitie, het is ook nog eens het grootste dier ter wereld.
Walvissen spuiten geen water, maar lucht
Als de vochtige en warme lucht uit de longen van het dier wordt uitgestoten en plotseling in contact komt met de koude zeelucht, condenseert de waterdamp in de uitgeademde lucht tot een wolk, net zoals je op een koude dag zelf wolkjes blaast.
Blauwe vinvissen produceren een van de luidste vocalisatie van alle walvissoorten, waarbij hun geluidsgolven honderden kilometers onder water kunnen afleggen om door een andere walvis te worden gehoord. Sommige baleinwalvissen, waaronder de blauwe vinvis en de bultrug, zingen complexe liederen om te communiceren.
Dolfijnen: niet zien maar horen
Ze gebruiken het om elkaar te roepen. Om eten te kunnen vinden gebruiken dolfijnen hun oren in plaats van hun ogen. Vanuit hun kop kunnen dolfijnen hoge pieptonen uitzenden die weerkaatsen tegen bijvoorbeeld een vis. De weerkaatsing wordt weer opgevangen in de onderkaak van de dolfijn.
Bultruggen, een soort van vinvissen, staan bekend om hun gezang, dat de mannetjes in het paarseizoen soms wel dagenlang voortbrengen.
Ze slapen rechtop. Voor het eerst hebben wetenschappers slapende walvissen gezien. Tot nu toe dacht iedereen dat walvissen nooit echt sliepen. De ene helft van hun hersenen zou wakker zijn, terwijl de andere rustte.
Een pasgeboren blauwe vinvis is al 7,5 meter lang. Een volwassen mannetje groeit uit tot een exemplaar van soms wel 30 meter.
1. Blauwe vinvis. Een verrassende nummer 1: de blauwe vinvis is zowel het grootste als het luidste dier op aarde. Hun lage frequentie tonen, waarmee ze communiceren onder water, zijn met zo'n 188 dB kilometers verderop nog te horen.
De potvis is het luidste dier op de planeet. Zij maken klikgeluiden van 236 decibel. Om je een idee te geven, dat is ongeveer tweemaal zo hard als een donderslag (120 decibel). Het geluid van een opstijgende straaljager is, op een afstand van 25 meter 150 decibel, luid genoeg om je trommelvliezen te scheuren.
De grootste vis is de walvishaai. De reuzenhaai weegt ongeveer 5000 tot 7000 kilogram. De nakomelingen van de reuzenhaai zijn flinke baby's: ze kunnen al anderhalve meter tot twee meter groot zijn bij geboorte.
Ze herkenden dus welke plas van familie was. Dolfijnen plassen en poepen zelf natuurlijk ook gewoon in het water waar ze zwemmen. Het is dus niet zielig voor de dieren.
Ja, dolfijnen kunnen mensen heel goed horen praten. Zelfs met een glaswand ertussen! Dolfijnen in het Dolfinarium bijvoorbeeld reageren op handgebaren van mensen en hun stemgeluid. 's Morgens horen ze al wanneer de verzorgers eraan komen om hen wakker te maken.
Dolfijnen leven in groepen, omdat de vijanden van de dolfijnen de orka en de haai zijn. Om de haaien en de orka`s weg te jagen leven ze dus in groepen.
In de zeldzame gevallen dat een mens in de bek van een walvis terechtkomt, gaat dat bijna zeker per ongeluk. Walvissen eten namelijk geen mensen. Tandwalvissen, zoals potvissen, hebben tanden en eten onder meer inktvis en vis.
Van exemplaren die geharpoeneerd waren is bekend dat ze tot 500 meter diep kunnen duiken om te ontkomen. De blauwe vinvis duikt meestal 10 minuten onder water bij het jagen op krill, maar duiken van 20 minuten zijn niet zeldzaam. De maximale geregistreerde duiktijd is 36 minuten.
Om te ademen hebben walvisachtigen een spuitgat. Dolfijnen en potvissen hebben één spuitgat waardoor ze in- en uitademen. Veel walvissen hebben er twee. Als ze boven komen stoten sommige soorten, zoals de bultrug, een fontein van waterdamp uit die naar olie kan ruiken.
Baleinen en tanden
Ook zijn walvissen gewerveld. Ze hebben dus botten en geen graten, zoals de vissen. Daarnaast hebben ze longen en moeten dus af en toe boven water komen om te ademen. Baleinwalvissen eten kleine zeedieren, zoals garnalen.
Eten met tanden of zeven
Ze hebben een enorme bek zonder tanden, maar met baleinen. Dat zijn hoornplaten die in rijen aan het gehemelte van de bovenkaak hangen. Met die baleinen zeven de walvissen hun voedsel uit het water.