Het kan een opluchting zijn om met anderen over je dwangstoornis te praten. Praten kan met je partner, maar ook met andere familieleden, vrienden, hulpverleners of lotgenoten. Zorg voor structuur in je dagen. Behandeling kan structuur brengen, maar ook het uitoefenen van een hobby of sport.
Het goede nieuws is dat OCD wel degelijk te genezen valt: bij tachtig procent van de mensen zorgt een goede therapie voor genezing. De behandeling met het beste resultaat is een combinatie van medicatie en gedragstherapie.
Meestal worden OCS patiënten ingesteld op antidepressiva (SSRI's). Voor de behandeling van OCS zijn hoge/maximale doseringen noodzakelijk. Pas na 10- 12 weken wordt het optimale effect bereikt. Indien er geen verbetering van de klachten optreedt kan de medicatie aangepast worden naar ander antidepressivum.
Vaak gaan dwangklachten samen met depressieve klachten en slaapproblemen. Door negatieve emoties kunnen de dwangklachten verergeren en een vicieuze cirkel worden.
OCD is een psychiatrische stoornis die wordt gekenmerkt door obsessieve gedachten en compulsieve handelingen zoals schoonmaken, controleren, tellen of hamsteren. Deze handelingen zijn irrationeel, beangstigend en het is moeilijk om er vanaf te komen.
Hoe ontstaat een dwangstoornis? Er is niet één oorzaak aan te wijzen waardoor een dwangstoornis ontstaat; wel zijn er verschillende risicofactoren. Een dwangstoornis ontstaat meestal door een combinatie van erfelijkheid, lichamelijke oorzaken, wat iemand meemaakt in het leven en persoonlijke eigenschappen.
Symptomen dwangstoornis
alles in het leven perfect willen regelen, controledwang. nergens onbekommerd van kunnen genieten, veel stress. een verstoorde dagelijkse routine hebben door voortdurende dwanghandelingen. last hebben van verstoorde sociale activiteiten door voortdurende dwanghandelingen.
Afgelopen jaren zijn verschillende onderzoeken van dit laatste type uitgevoerd binnen het Nederlands Tweelingen Register. Het blijkt dat bij kinderen obsessieve compulsieve symptomen voor 55% door erfelijke factoren worden bepaald en voor 45% door unieke gebeurtenissen.
Heeft iemand in jouw familie een dwangstoornis, dan is de kans groter dat jij dit ook ontwikkelt.
De vijf SSRI's citalopram, fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine en sertraline zijn voor de behandeling van de obessieve compulsieve stoornis (OCS) effectiever bevonden dan placebo. Met een behandeling met SSRI's verbetert 50% van de patiënten klinisch relevant. Het effect is te evalueren na 12 weken behandeling.
De hersenscananalyses suggereren dat de hersenen van OCD-patiënten en hun familieleden minder efficiënt werken dan die van gezonde deelnemers. ”Tijdens het uitvoeren van verschillende taken die betrekking hebben op controle over emotie en gedrag werkten in OCD-patiënten én in niet-aangedane familieleden verschillende ...
Je voelt veel spanning als je die dingen niet doet. Of je bent bang dat er dan iets ergs gebeurt. Als je die dingen wel doet, voel je minder spanning of angst. Maar daardoor leer je niet op een gezonde manier met die gevoelens om te gaan.
Dwangstoornis of Obsessieve Compulsieve stoornis (OCS) OCS werd vroeger 'dwangneurose' genoemd. We spreken vandaag van een dwangstoornis. Zoals het woord 'dwang' al aangeeft uit zich dit angstprobleem meestal in twee klachten: dwanggedachten(= obsessies) en dwanghandeling (= compulsies).
Gevolgen van een dwangstoornis
OCS heeft vaak een grote impact op je leven. Bezig zijn met dwangmatige gedachten en handelingen is tijdrovend en vermoeiend. Je komt minder goed toe aan je dagelijkse bezigheden of sociale activiteiten. Daardoor kan je je eenzaam of minderwaardig gaan voelen.
OCD is een vorm van een angststoornis. Er wordt ook wel eens een vergelijking gemaakt met een Autisme Spectrum Stoornis. Echter is OCD niet een vorm van autisme. Wel kan het zo zijn dat mensen met autisme bepaalde dwanggedachten/handelingen ervaren vanuit hun problematiek.
Mensen met een dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis, ook wel een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis genoemd (OCPS), ervaren een sterke drang om alles onder controle te hebben. Ze zijn voortdurend bezig om hun taken ordelijk en foutloos te uit te voeren, vaak zonder enige emotie.
Een dwangstoornis kan worden behandeld met cognitieve gedragstherapie. Er wordt samen met je toegewerkt naar het verminderen van de dwanghandelingen en dwanggedachten. Dit gebeurt door het doen van oefeningen. Ook word je geleerd je eigen bezorgde, angstige gedachten te onderzoeken en bij te stellen.
Wat gebeurt er bij een dwangstoornis in de hersenen? Bij mensen met een dwangstoornis is veel onderzoek gedaan naar de functie van de hersenen. Daaruit blijkt dat bij een dwangstoornis bepaalde delen van de hersenen actiever en andere delen minder actief zijn dan zou moeten.
De dwangstoornis is in de meeste gevallen goed te behandelen. Afhankelijk van de klachten en de ernst ervan krijgt u een behandeling met cognitieve gedragstherapie, medicijnen of een combinatie van beide. Door de behandeling nemen de dwanggedachten en de dwanghandelingen af.
Of heb je een dwangstoornis en een depressie? Dan kun je erover denken om medicijnen tegen angst te gaan slikken. Voorbeelden zijn citalopram, paroxetine, sertraline en clomipramine. Je huisarts stuurt je hiervoor door naar een psychiater.
Meestal ontstaat de stoornis rond het 20e jaar, maar het kan op alle leeftijden voorkomen. In een kleiner deel van de gevallen ontstaan de klachten van de stoornis al in de kindertijd. In de kindertijd zijn er meer jongetjes die last hebben van de dwangstoornis dan meisjes.
Samenvatting. - De obsessieve-compulsieve stoornis is een chronische psychiatrische aandoening, gekenmerkt door dwanggedachten (obsessies) en/of dwanghandelingen (compulsies).