Daarnaast zorgt kalium er samen met natrium voor dat zenuwprikkels goed geleid worden en spieren zich samentrekken. Kalium zit vooral in groente, fruit, aardappelen, vlees, vis, noten en ook in melkproducten en brood.
Natrium is een mineraal dat je lichaam niet zelf kan aanmaken en dat je via je voeding binnenkrijgt. De belangrijkste bron van natrium is keukenzout (natriumchloride). Daarnaast wordt natrium toegevoegd aan vrijwel alle bewerkte voedingsmiddelen om de smaak te verbeteren en de houdbaarheid te verlengen.
Vers en gedroogd fruit zoals vijgen, dadels, rozijnen, abrikozen en pruimen. Vlees, vis, kip, gevogelte, peulvruchten zoals zwarte bonen of linzen. Noten en pinda's, melk(producten), vruchtensap, tomaten- en groentesap, tomatenpuree, koffie, cacao en chocoladeproducten.
Een mild tekort aan kalium geeft weinig klachten. Bij een meer ernstig tekort kan je last hebben van vermoeidheid, spierzwakte, obstipatie, vaak plassen of verlies van eetlust. Ernstig kaliumtekort kan tot hartritmestoornissen leiden.
Bij een tekort aan kalium kun je last krijgen van vermoeidheid, zwakke spieren, of andere symptomen. Een kalium tekort kan ook echt gevaarlijk zijn wanneer het gehalte aan kalium te laag is - dan kunnen er zelfs hartritmestoornissen opspelen.
Hyponatriëmie is een elektrolytstoornis die veel voorkomt bij ouderen. De stoornis kan lang symptoomloos verlopen, maar heeft uiteindelijk ernstige gevolgen. De belangrijkste oorzaak voor het ontstaan van hyponatriëmie is het gebruik van een thiazidediureticum.
In bijna alle voedingsmiddelen zit van nature een beetje natrium. Keukenzout bestaat uit natrium (en chloor). Keukenzout zit in nagenoeg alle industrieel bereide producten, variërend van soep tot saus en van chips tot koekjes. Ook brood en vleeswaren bevatten keukenzout en dus natrium.
Nieraandoeningen en het gebruik van bepaalde geneesmiddelen kunnen leiden tot een te hoog serumkaliumgehalte (meer dan 5,0 mmol/liter). Dit wordt hyperkaliëmie genoemd, een veelvoorkomende elektrolytafwijking. Kalium speelt een rol bij zenuwgeleiding, spiersamentrekking en de nierfunctie.
Een lage natriumspiegel mag niet te snel gecorrigeerd worden, want dit kan leiden tot hersenschade. De behandeling hangt af van de ernst en de oorzaak van de hyponatriëmie. Lichte hyponatriëmie zonder uitdroging kan worden behandeld door een vochtbeperking voor te schrijven of medicijnen aan te passen.
Let er dan wel op dat je geen té grote hoeveelheden water drinkt. Wissel af met dranken waaraan zogenaamde elektrolyten of zouten toegevoegd zijn (ORS vloeistof, sportdranken). Contacteer je arts als je klachten hebt die je niet kunt duiden. Wees matig met alcohol.
De natrium concentratie mag maximaal 10 mmol/L stijgen in 24 uur en maximaal 18 mmol/L in 48 uur.
Natrium is een onderdeel van keukenzout. De scheikundige naam voor keukenzout is natriumchloride (NaCl). 1 gram natriumchloride bevat 400 mg natrium. Als u het advies krijgt minder zout te gebruiken, betekent dat eigenlijk dat uw voeding minder natrium moet bevatten.
Door cliënten aan te moedigen om een grotere verscheidenheid aan voedingsmiddelen te eten die van nature bronnen van kalium bevatten , zoals bananen, aardappelen en zoete aardappelen, magere en magere yoghurt, gedroogde abrikozen, spinazie en gedroogde of in blik gekochte bonen zonder toegevoegd zout/met weinig natrium (behalve sperziebonen), kan de natriuminname worden verlaagd.
Zo bevatten banaan, water en suikermeloen, kersen en rode bessen meer kalium dan bijvoorbeeld mandarijn, pruim of appel. Gebruik vaker vruchtensap, tomaten- of groentesap in plaats van frisdrank of limonade.
Patiënten ontwikkelen misselijkheid, hoofdpijn, vermoeidheid, spierzwakte, spasmen . Als het niet wordt behandeld, ontwikkelt het zich tot lethargie, desoriëntatie, verwarring en bewusteloosheid.” Lage natriumgehaltes worden vaak per ongeluk ontdekt tijdens normale bloedtesten.
Indien er bij u sprake is van een kaliumtekort, kunt u de kaliuminname dus eenvoudig verhogen door dagelijks ruime porties aardappelen, groente en fruit te eten. Als u producten kookt in ruim water, gaat er kalium verloren. Gebruik daarom bij het koken niet meer water dan nodig is.
Behalve vitamine B, bevatten bananen ook veel kalium, een mineraal dat nodig is voor een goede functie van hart, de nieren en vooral van de hersenen.
Neem plaspillen (diuretica) of kaliumbinders zoals voorgeschreven door uw zorgverlener : Plaspillen (diuretica) helpen uw lichaam van overtollig kalium af te komen. Ze werken door uw nieren meer urine te laten aanmaken. Kalium wordt normaal gesproken via de urine verwijderd.
Welke groenten en fruit bevatten veel natrium? A. Appels, guaves, avocado, papaja, mango, carambola, ananas, banaan, meloenen en peren bevatten natuurlijk natrium variërend van 1-8 mg per 100 gram. Selderij, spinazie, wortelen en bieten zijn groenten die rijk zijn aan natrium.
Vers fruit, gedroogd fruit en fruit uit blik bevatten weinig natrium. Er zijn veel producten waarmee u gerechten op smaak kunt brengen. Let op: een aantal van deze smaakmakers bevat natrium. Kant-en-klare kruidenmixen bestaan vaak voor een groot deel uit zout.
Voor natrium is er geen aanbevolen dagelijkse hoeveelheid opgesteld. Wel is er een adequate inname voor natrium van 1,5 gram per dag. Deze hoeveelheid is nodig om de verliezen met urine en zweet aan te vullen.
Feestelijke hapjes
Hartige hapjes bevatten doorgaans veel natrium. Maar in plaats van gezouten pinda's (noten, studentenhaver) kunt u ook de ongezouten soorten nemen. Neem bij een drankje bijvoorbeeld dadels, stukjes groente (komkommer, bleekselderij, kerstomaatjes, radijsjes, worteltjes).
Opvallend genoeg vertraagt zout de bloedstroom in het brein, wat kan leiden tot een te laag zuurstofgehalte en beschadiging van hersenweefsels. Het is bekend dat teveel zout schadelijk is voor je gezondheid. Zo leidt het bijvoorbeeld tot een hoge bloeddruk, waardoor de kans op hart- en vaatziekten toeneemt.
Je kan te veel kalium in het bloed hebben als je nieren niet goed werken of wanneer je bepaalde medicijnen inneemt. Het gebeurt zelden dat je te veel kalium in je lichaam krijgt door te veel kalium in te nemen door eten of drinken.