Voor het vaststellen van een ernstige infectie wordt aanbevolen om de afkapwaarden > 80 mg/L voor CRP en > 2,0 ng/mL voor PCT aan te houden ('rood' alarmsymptoom). Voor het uitsluiten van ernstige infecties wordt aanbevolen om < 20 mg/L voor CRP en < 0,5 ng/mL voor PCT aan te houden ('groen' alarmsymptoom).
Als u het dan wel nodig heeft is de kans groter dat het ook echt werkt. Soms kan het nodig zijn om bij u een vingerprik te doen met de ontstekingswaarde, het CRP. Als deze flink verhoogd is dan kan het zijn dat u niet alleen griep heeft, maar ook een andere infectie met een bacterie. Dan kunnen antibiotica wel helpen.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Bij patiënten met een geregistreerde diagnose pneumonie is de uitslag van de CRP test in bijna een derde van de gevallen meer dan 100 mg/l. Voor alle aandoeningen geldt dat antibiotica het meest wordt voorgeschreven bij patiënten met een CRP van meer dan 100 mg/l.
De twee belangrijkste bloedonderzoeken om vast te stellen of er ontstekingen zijn en hoe hevig de ontstekingen zijn, zijn het onderzoek op de snelheid van de bloedbezinking en het onderzoek op de aanwezigheid van het zogeheten C-reactieve proteïne (CRP).
De CRP waarde in je bloed stijgt snel als reactie op een ontsteking. CRP heeft namelijk als taak het opruimen van bacteriën. Bij ernstige verwondingen of operaties kan CRP om die reden ook verhoogd zijn. Wanneer een infectie weer onder controle is, daalt het CRP gehalte ook weer snel.
CRP is een eiwit dat na een stimulans (trauma, infectie, ontsteking) verhoogd is. Het CRP kent een breed bereik van 0-500 mg/l. De CRP reageert snel: de waarde kan binnen 6 tot 8 uur verdubbelen. De halfwaardetijd van de CRP is ook 6 tot 8 uur.
Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l.
Het grootste verschil met een bacterie is dat een virus geen organisme is. Dat betekent dat een virus geen eigen cellen heeft. Het komt uw lichaam binnen via lichaamssappen zoals speeksel en bloed, en nestelt zich vervolgens in een bestaande lichaamscel.
Het gehalte CRP geeft een aanwijzing over de aanwezigheid van een ontstekingsproces of infectie in het lichaam. De CRP test is een algemene bepaling, deze test toont niet specifiek een ziekte of aandoening aan. CRP is een eiwit dat bij infecties door de lever wordt aangemaakt (acuut fase eiwit).
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel. Soms is een infectie klein, met slechts een klein gebied dat is gekwetst. Het lichaam geneest dan vanzelf.
Ontstekingen: stress kan het lichaam ertoe aanzetten om een overdaad aan eiwitten (cytokines) te produceren die tot zware ontstekingen kunnen leiden.
De normale bezinkingssnelheid is afhankelijk van de leeftijd. Ze neemt in de loop van de jaren geleidelijk toe, van 1 mm bij de geboorte tot maximaal 35 mm bij ouderen.
Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.
Wat is het verschil tussen griep en corona (COVID-19)?
De ziekteverschijnselen bij COVID-19 ('corona') lijken vaak op die van griep: verkoudheidsklachten, hoesten, benauwdheid, koorts. Maar COVID-19 wordt veroorzaakt door het coronavirus SARS-CoV-2, terwijl griep wordt veroorzaakt door een influenzavirus.
Het bloedonderzoek naar ontstekingen bekijkt verschillende markers in het bloed die te maken hebben met ontstekingswaarde in het bloed. Dit zijn onder andere het CRP, de bezinkingssnelheid, het grote bloedbeeld en een leukocyten differentiatie (witte bloedcellen).
Bij een bacteriële oorzaak is iets vaker sprake van koorts en keelpijn en bij een virale verwekker frequenter van rinoroe en hoestklachten. Echter, bij een minderheid van de patiënten met koorts en keelpijn in afwezigheid van rinorroe en hoestklachten bleek de oorzaak bacterieel.
Een ontsteking wordt nogal eens verward met een infectie. Een infectie is echter een besmetting met bacteriën of virussen die kan leiden tot een ziekte of ontsteking. Ontstekingen kunnen ook van binnenuit ontstaan, zoals een slijmbeursontsteking.
Een luchtweginfectie van de bovenste luchtwegen verdwijnt vanzelf na 1 of 2 weken. Behandeling is meestal niet nodig. U kunt de klachten verminderen door pijnstillers, hoestdrank en neusspray. Het is beter om te stoppen met roken.
Ultra-sensitief CRP wordt aangevraagd bij gezonde personen om te voorspellen of er sprake is van een verhoogde kans op het ontwikkelen van hart- en/of vaatziekte. De test wordt tevens aangevraagd bij patiënten die een hartaanval hebben doorgemaakt om de ernst in te kunnen schatten.
Bloedsuikerwaarde - niet nuchter geprikt (zo'n anderhalf tot twee uur na een maaltijd, op het moment dat er het meeste bloedsuiker in het bloed zit): Onder de 7,8 mmol/l - geen diabetes. Tussen de 7,8 en 11 mmol/l - geen oordeel mogelijk. Boven de 11 mmol/l - diabetes.
Als u een sepsis heeft, wordt u zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht voor een behandeling. U moet snel vocht via een infuus krijgen. In het ziekenhuis krijgt u verschillende onderzoeken om erachter te komen wat de oorzaak is van de sepsis. Zoals bloedonderzoek en een longfoto.
CRP stijgt en daalt snel na een ontsteking, terwijl de BSE trager reageert. De BSE kan beïnvloed worden door fysiologische factoren, de CRP in mindere mate. In 4 van de 10 publicaties wordt de CRP genoemd als accuraatste bepaling bij vermoeden van infecties en/of inflammatoire ziekten.
Fors gestegen inflammatieparameters zoals een toename in leukocyten, eventueel met linksverschuiving, en een verhoogd CRP wijzen op een parenchymateuze uitbreiding van de urineweginfectie en duiden dus op een infectie met weefselinvasie.
Het bloedonderzoek voor vermoeidheid kijkt naar de suikerhuishouding, ontstekingen, vitaminen en mineralen, ijzergehaltes, maar ook virussen zoals het Epstein Barr virus (ziekte van Pfeifer) en het Cytomegalovirus.