IJsberen leven niet in groepen, maar zijn liever alleen. Alleen de moeder ijsbeer en haar jongen blijven bij elkaar. Vader en moeder ijsbeer zijn alleen bij elkaar tijdens het paren, in april of mei. Als het winter wordt graven de vrouwtjes ijsberen een diep hol.
De kleintjes van de ijsbeer worden welpen genoemd. Ze worden naakt, blind en doof geboren. Meestal worden ze als tweeling geboren. Bij de geboorte zijn ze ongeveer zo groot als een rat en wegen slechts 450 tot 900 gram.
In het begin blijft de moeder met haar jongen in de buurt van het hol. Ze leert de jongen alles wat een ijsbeer moet weten. Na twee jaar verlaten de jongen hun moeder en gaan ze in hun eentje verder.
Ze hebben behaarde zolen, zodat ze niet uitglijden op het ijs. De meeste ijsberen wegen 400 tot 680 kilo, maar er zijn uitzonderingen van bijna 1000 kilo! De ijsbeer wordt tussen de 20 en 25 jaar oud en kan zo'n 2,5 meter worden. Doordat de aarde steeds warmer wordt, smelt het zee-ijs van de Noordpool.
De welpen (gemiddeld 2) worden tussen november en februari geboren. IJsbeer welpen wegen tussen de 450 en 600 gram bij hun geboorte. Ze zullen vanaf de geboorte tot ongeveer midden april in het sneeuwhol blijven en van de moedermelk leven.
Geen winterslaap
Zwangere ijsberen gaan wel hun hol in. Zij slapen tot maart. Dan worden de jonkies geboren. Lekker warm onder de grond.
Eten of gegeten worden
Van oudsher worden in het Noordpoolgebied ijsberen gegeten. Niet alleen zou het ijsberenvlees gezond zijn voor het lichaam, ook onze geest zou er beter van worden. Zo is de ijsbeer dus eeuwenlang op het bord van de Noordpoolbewoners te vinden geweest.
Kosten: 35.000 euro. 'We hebben de ijsbeer nu ongeveer anderhalve week', zegt medewerker Mike. Hij gelooft dat het dier uit een dierentuin komt. 'De persoon die er alles van weet, is er vandaag niet.
IJsberen kunnen onder water ook hun neusgaten dicht houden, waardoor zij zelfs 100 kilometer ver kunnen zwemmen zonder te stoppen. IJsberen hebben het nooit echt koud. Zelfs niet onder een deken van sneeuw. Dat gebruiken ze juist om warm te blijven tegen koude temperatuur en harde wind.
Soms eten ze vogels, vissen en eieren, maar het meest eten ze robben en zeehonden. Ze vangen deze dieren door hen bij de gaten in het ijs op te wachten. Hier komen de robben en zeehonden na een duik ademhalen. Ook als ze 's middags liggen te zonnen, lukt het ijsberen hen te vangen.
De ijsbeer kent een verlengde draagtijd, en het embryo komt waarschijnlijk pas in oktober of november in ontwikkeling. De dracht duurt daardoor 200 tot 250 dagen (7 tot 8 maanden). Er zijn meestal 2 jongen, die in december of januari in een sneeuwhol worden geboren. Een enkele keer worden één tot vier welpen geboren.
Ijsberen hebben in totaal 42 zeer scherpe tanden die ze gebruiken om mee te jagen en te eten. Het reukzintuig van een ijsbeer is fenomenaal. Zo kan deze goed ontwikkelde reus op maar liefst 1,6 kilometer geuren waarnemen. Sommige bronnen vermelden zelfs dat ijsberen zeehonden vanaf 32 kilometer kunnen waarnemen.
Waar we de Noordpool kunnen zien als een bevroren oceaan, is de Zuidpool juist een eiland omringd door water. Het ijsoppervlakte bestaat dus, voor het grootste deel, uit landijs. Juist vanwege dit verschil in opbouw vinden we geen ijsberen op de Zuidpool: naar de Zuidpool bestaat geen natuurlijke brug.
De term ijsberen is afgeleid van specifiek gedrag dat de beren in de dierentuin vertonen. Door de beperkte bewegingsvrijheid en het ontbreken van natuurlijke prikkels vervallen ze in de gewoonte om steeds maar weer hetzelfde kleine rondje te lopen.
Ijsberen Nivi en Wolodja bij elkaar - Diergaarde Blijdorp.
In de tweede helft van de achttiende eeuw kreeg de ijsbeer zijn huidige wetenschappelijke naam: Ursus maritimus, letterlijk 'zeebeer'. Die naam was gekozen omdat het leefgebied van de ijsbeer het in zee drijvende ijs is, waar hij jacht maakt op zeehonden.
Gemiddeld kunnen ze drie tot vier maanden vasten. Geen enkel ander dier kan zo lang zonder voedsel als de ijsbeer.
Door temperatuurstijging smelt namelijk het zee-ijs in rap tempo. In dit tempo zal binnen één generatie het grootste deel van de Noordpool 's zomers ijsvrij zijn. Ondanks dat ijsberen goede zwemmers zijn, redden zij het natuurlijk niet om zonder ijs te overleven op de Noordpool.
Zelfs onder hun poten zit haar. Daardoor glijden ze niet uit op het ijs. Hun oren en staart zijn heel klein, zodat die niet kunnen bevriezen. Dat wil niet zeggen dat de ijsbeer niet tegen warmte kan: ook in zijn natuurlijke leefgebied krijgt de ijsbeer te maken met warmere temperaturen.
De ijsbeer is enorm sterk en kan zonder probleem een beest van 70 tot 90 kg uit het water trekken, met relatief weinig moeite. De klauwen van een ijsbeer beschadigt de 'zeerob' die uit het water meestal zo erg, dat hij niet meer in staat is te bewegen of tegen te stribbelen.
IJsberen kunnen hun prooi tot een kilometer ver weg en een meter onder de sneeuw ruiken.
Omdat lever zoveel vitamine A bevat, wordt het zelfs afgeraden voor zwangere vrouwen (ook leverpastei, leverworst en dergelijke). Besluit: orgaanvlees is niet beter of slechter dan ander vlees. Eet het gerust indien u ervan houdt, maar overdrijf er niet mee.
De ijsbeer is een bedreigde diersoort. Op dit moment zijn er nog ongeveer 26.000 ijsberen in het wild. Dit aantal kan in de komende jaren snel achteruitgaan als we niets doen. Dit is vooral het gevolg van klimaatverandering.