Zelfs met de allerbest denkbare telescoop zouden we die gebieden dus onmogelijk kunnen bestuderen. Het waarneembare heelal heeft een straal van zo'n 43 miljard lichtjaar. Dat is misschien groter dan je verwacht, aangezien het heelal nog 'maar' 13,8 miljard jaar oud is.
Geschatte omvang
Met het huidige expansietempo en gegeven de leeftijd van het universum wordt de diameter van het waarneembaar heelal geschat op 93 miljard lichtjaar. Dat is ongeveer 880 000 000 000 000 000 000 000 kilometer.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
We kunnen slechts tot een afstand van ongeveer 14 miljard lichtjaar vanaf de aarde kijken. Dit betekent dat de grootte van het heelal dat we kunnen zien ongeveer 28 miljard lichtjaar in diameter is (overdwars) . Deze afstand wordt echter bepaald door dingen die we kunnen meten en waarvan we de afstand ten tijde van de oerknal kunnen afleiden.
Er bestaat geen 'buiten het heelal'. Het heelal is alles wat er is. Door dat gegeven zit er ook geen maximum aan de grootte van het heelal. Zelfs als het oneindig groot is, kan het alsnog groeien.
Voor het uiteindelijke lot van het heelal zijn er drie gangbare theorieën: Big Rip, Big Chill en minder waarschijnlijk Big Crunch of nog Warmtedood.
Zoals het er nu voorstaat, is het universum het grootste object waarvan we ons bewust zijn. Er is niets groters en alles wat we kunnen ruiken, horen, proeven, aanraken of zien, is er een onderdeel van. Van de lucht die we inademen tot de meest verre ster, deze objecten bestaan in ons universum.
Dat is misschien groter dan je verwacht, aangezien het heelal nog 'maar' 13,8 miljard jaar oud is. Dankzij de uitdijing van de ruimte kunnen we toch een heel stuk verder kijken dan de 13,8 miljard lichtjaar die straling sinds de oerknal kan hebben afgelegd.
Eind jaren 50 trokken wetenschappers een onzichtbare lijn, bekend als de Kármán-lijn, waar ze bepaalden dat de aarde eindigt en de ruimte begint, ongeveer 80 tot 100 km boven het oppervlak van de planeet . Er is geen duidelijke verandering die op magische wijze plaatsvindt op deze hoogte.
Astronomen accepteren algemeen dat het heelal ongeveer 13,8 miljard jaar geleden is ontstaan in de oerknal . Sindsdien is het nog steeds aan het uitdijen. Deze uitdijing verklaart hoe een heelal van 13,8 miljard jaar oud zoveel groter kan zijn dan 13,8 miljard lichtjaar.
Volgens ons huidige begrip van het universum is het concept van "voor altijd" niet op alles van toepassing . Het universum zelf, zoals wij dat kennen, wordt niet als eeuwig beschouwd. De heersende wetenschappelijke consensus is dat het universum een begin had met de oerknal, ongeveer 13,8 miljard jaar geleden.
Het einde van het heelal is het gebied – in alle richtingen – waar licht 13,8 miljard jaar geleden vertrok. Daar bevindt zich wat astronomen de waarneemhorizon noemen. 'Daar voorbij is niets. Geen tijd, geen ruimte, geen materie', zegt hij.
Het niet bestaan van hoorbare geluiden in de ruimte is te wijten aan de bijna volledige leegte ervan. Voor de voortplanting van geluid zijn luchtmoleculen nodig die in beweging worden gebracht. En terwijl de atmosfeer van onze aarde er vol van zit, zijn ze in de ruimte zeer schaars of volledig afwezig.
De oerknal was geen explosie waarna het heelal er opeens was. Natuurkundigen zien het eerder als een vroege fase van ons universum, een fase waarin het heelal heel heet was en een grote dichtheid had. Het prille heelal dijde vanaf dat moment uit naar het koele, veel minder dichte heelal dat we vandaag de dag waarnemen.
Astronomen en (asto-)biologen gaan er dan ook vanuit dat de aarde niet de enige 'levende planeet' in het heelal is. Hoe zeldzaam buitenaards leven precies is, is echter onbekend. Op andere planeten (of manen) in ons eigen zonnestelsel zijn tot op heden nog nooit sporen van buitenaardse organismen aangetroffen.
Deze week de vraag: Is het heelal oneindig? Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt.
De grootte van het heelal is onbekend en kan oneindig groot zijn. Sommige delen van het heelal liggen te ver weg om het licht dat sinds de oerknal is uitgezonden voldoende tijd te geven om de aarde of ruimte-instrumenten te bereiken, en liggen daarom buiten het waarneembare heelal.
Een unieke ervaring in de ondergrondse verdiepen om 30 en 60 meter onder de grond ! De mijn is een fascinerende en mysterieuze wereld dat het bezoek van twee uren nauwelijks volstaat om je dit te vertellen !
Tijd tot het einde van de kosmologie: ongeveer 150 miljard tot 10.0...
Het antwoord hangt af van hoeveel 'inhoud' het heelal heeft, zoals materie en licht. Meer inhoud betekent meer zwaartekracht, wat de expansie vertraagt. Zolang de hoeveelheid materie geen kritische drempel overschrijdt, zal het heelal blijven uitzetten, tot de hittedood bereikt wordt en het heelal bevriest.
Kort antwoord: 13,82 miljard jaar. Langer antwoord: Sinds de ontdekking van de uitdijing van het heelal, in de jaren twintig van de vorige eeuw, is bekend dat het heelal niet altijd heeft bestaan, maar ooit een begin gekend moet hebben.
Onwaarschijnlijk . Recente ontwikkelingen die laten zien dat ons heelal steeds sneller uitdijt.
De middellijn bedraagt 1,4 miljoen kilometer, ruim honderd keer de middellijn van de aarde. Een ketting van honderd aardbollen zou dus strakgespannen in de zon passen. En als de zon hol was, zouden er meer dan één miljoen aardbollen in kunnen verdwijnen.
Omniversums zijn verzen die een aftelbaar oneindig aantal Archverses bevatten, eindigend met universums op het laagste niveau. Het zijn de grootste officiële Archverses in onze lokale Wikiverse, en de grootste Archverses in de originele keten (Universe, multiverse, metaverse, xenoverse, hyperverse, omniverse).