Per dag valt 150.000 kilo meteorieten op onze aarde.
Maar een enkele keer zijn het stukken groter dan een auto en dat is dan als een vuurbol aan de hemel zichtbaar met een fel lichtend spoor waar vaak kleuren in te zien zijn. Er breken vaak eerst kleine stukken af en meestal spat het laatste stuk met een donderende explosie uit elkaar.
De meeste deeltjes hebben een grootte tussen de 1 mm en 1 cm. Waarschijnlijk wegen ze bij het binnen dringen van onze dampkring niet meer dan 0,002 tot 2 gram! stukje gruis groter is dan normaal. Als zo'n meteoor helderder wordt dan de planeet Venus (ongeveer magnitude -4) dan spreken we over een vuurbol.
In het donker kun je soms vallende sterren aan de hemel zien. Dan mag je een wens doen, maar je kunt er ook een op je hoofd krijgen.
Het komt niet zo vaak voor, maar het kan dus voorkomen dat een meteoriet uit de dampkring naar beneden valt. Kan je dan een meteoriet op jouw hoofd krijgen? Ja, dat is mogelijk. Sterker nog, het is wel eens gebeurt.
De massa van de Sichote-Alin-meteoroïde wordt geschat op 70 000 tot 100 000 kg, waarvan ongeveer 30 000 kg als meteoriet op de aarde is ingeslagen. De massa van de Nederlandse Glanerbrug-meteoriet bedroeg naar schatting vermoedelijk tussen de 20 tot 200 kg, waarvan minder dan 1 kg het aardoppervlak bereikte.
Als je meent een meteoriet gevonden te hebben, moet vooraf in elk geval letten op de volgende dingen: Probeer eerst zelf een 'gewone verklaring' te vinden voor de vondst; bedenk dat de kans dat het echt om een meteoriet gaat, erg klein is.
De kleur van een meteoor wordt bepaald door de ionisatie in de atmosfeer (die weer afhangt van de snelheid van de meteoroïde) en door de samenstelling van de meteoroïde zelf: rood kan wijzen op silicium, oranje op natrium, geel op ijzer, blauw/groen op koper of magnesium en paars op kalium of calcium.
Hoewel de mogelijkheid wel degelijk bestaat dat JF1 inslaat op de Aarde, is die kans uiteindelijk klein. NASA schat de kans op 0,026%, oftewel 1 op 3.800.
Kleine meteorieten smelten vaak helemaal weg voor ze de grond raken; alleen grotere overleven de helletocht. Hun kleur is meestal zwart of donkerbruin. IJzermeteorieten zijn vaak glanzend en hebben vaak gladde kuiltjes die lijken op duimafdrukken in klei. Steenmeteorieten zijn matter en ook een beetje ruw.
De grootste is de Hoba-meteoriet en ligt in Namibië nabij Grootfontein, en weegt circa 66.000 kilo. Het is een ijzermeteoriet. De zwaarste meteoriet die ooit op aarde is gevonden. De 'Hoba' van naar schatting 66 ton.
De Werkgroep heeft twee speciale meldpunten voor spectaculair heldere meteoren (vuurbollen) en mogelijke meteorietvondsten. Heb je een vuurbol waargenomen, meld je waarneming dan via het Vuurbolmeldpunt. Daarmee meld je via het online meldingsformulier jouw waarneming bij het internationale vuurbolmeldpunt.
In Nederland zijn tot op heden zes meteorieten ingeslagen. Het zijn allemaal steenmeteorieten, maar hun eigenschappen verschillen onderling soms sterk.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt op zaterdag 13 augustus 2022, rond 8 uur, zijn maximum. De meteoren van de Perseïden zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. Wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur vallen.
Een vallende ster is een heel klein brokje steen (zo groot als een kiezelsteentje) dat met een hoge snelheid de dampkring binnendringt. De hoge snelheid veroorzaakt heel veel wrijving. Door die wrijving verdampt het steentje. Ook botst de meteoor tegen moleculen in de lucht.
Vanavond scheert er een asteroïde langs de aarde. Voor het eerst in de moderne geschiedenis komt zo'n grote asteroïde zo dichtbij. De kans dat het rotsblok de aarde raakt is slechts 0,16 procent en dat gebeurt niet voor 5 februari 2040.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.
De gemiddelde vallende ster reist met een snelheid van 48.000 kilometer per uur. Echter kan de snelheid snel oplopen tot ruim 100.000 kilometer per uur. Lang houden ze deze snelheid niet vast. Als de vallende ster de grond bereikt, heeft het nog maar maximaal 50% van de originele snelheid.
Dat iridium gaf bewijs dat een meteoriet met een doorsnede van zo'n 12 kilometer ergens op aarde was neergekomen, waardoor een grote stofwolk met onder andere iridium vrijkwam en later op aarde neerdaalde.
Een meteoriet is een soort puin uit de ruimte. Ze variëren van brokjes van enkele millimeters tot brokstukken van vele kilometers groot. Ze draaien net als alle planeten in een baan om de zon. Er is dus een kans dat ze de baan van de aarde kruizen, sterker nog ze kunnen in de buurt van de aarde komen.
Een vallende ster lijkt misschien op een ster die valt. Maar het is geen echte ster. Sterren staan biljoenen kilometers van ons vandaan. En meteoren zitten op een hoogte van 80 tot 100 kilometer boven het aardoppervlak.
Kleine brokstukken branden volledig op in onze atmosfeer. Alleen de hele grote kunnen inslaan op de aarde. De maan heeft geen beschermende atmosfeer. Dat betekent dat elke meteoriet die in de buurt van de maan komt, ook daadwerkelijk inslaat.
De massa van de aarde is honderd biljoen keer (100.000.000.000.000) keer groter! In de buurt van de zon is de snelheid waarmee de deeltjes van de kop van de komeet wegvliegen ongeveer tien kilometer per seconde. Aan het einde van de staart is die snelheid toegenomen tot enkele honderden kilometers per seconde.