Spijsverteringsorganen. Vissen hebben niet echt een maag (nr 4) maar die is vervangen door een lange darm (nr 21). Het voedsel dat de vissen tot zich nemen schuift als het ware door de vis.
Door de aanwezigheid van een zwemblaas kan de vis zonder verdere zwembewegingen in het water blijven zweven. Verder heeft de vis een lever en een alvleesklier die vaak tot één orgaan versmolten zijn (hepatopancreas), een galblaas en een milt. Het hart bevindt zich niet in de buikholte, maar vlak onder de kieuwen.
Het verteringsproces
Wanneer er een maag gevormd is, begint daar de vertering, welke bestaat uit door elkaar kneden en mengen met eiwitverterende maagsappen. Anders dan bij de hogere gewervelde dieren, komen er bij de vissen lang niet altijd zuur reagerende sappen in de maag vrij.
De bloedsomloop van de vis is enkelvoudig. Het bloed stroomt van het hart naar de kieuwen en van daaruit door het lichaam. De bloedvaten vertakken zich in het lichaam tot haarvaten. Haarvaten zijn zeer kleine bloedvaatjes die het bloed bij alle cellen van het lichaam brengen.
Vooral vette vis remt ontstekingen en draagt bij tot een goede darmflora. Een gezond dieet bestaat uit groenten, vetten en eiwitten. Dierlijke eiwitten vinden we met name in zuivel, kip, roodvlees en vis. Het eten van vis is gezonder dan het eten van rood vlees.
Er kleven effectief enkele risico's aan het eten van vis in het algemeen en zalm in het bijzonder. Zo is vis een belangrijke bron van kwik, dioxines en PCB's. Door milieuverontreiniging kunnen er schadelijke stoffen voorkomen in vis. Het gaat vooral om zware metalen (kwik), dioxines, PCB's en pesticiden.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten en inktvissen. Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen. De grote hersenen Het grootste deel van onze hersenen noemen we (niet verrassend) de grote hersenen.
Vissen houden het graag simpel en hebben een hart met slechts één boezem en één kamer. Hun hart laat bloed rechtstreeks van de kieuwen naar het lichaam stromen, alleen op de terugweg passeert het via het hart.
Vissen hebben een hart dat uit slechts twee delen bestaat: één boezem en één kamer. De boezem ontvangt zuurstofarm bloed van het lichaam, en geeft dit door aan de kamer. Vanuit de kamer wordt het bloed naar de kieuwen gepompt; daar wordt zuurstof opgenomen. Het zuurstofrijke bloed stroomt dan door het hele lichaam.
Vlees is het spierweefsel van gewervelde dieren en hier vallen vissen in principe niet onder. Echter kan vis wel gegeten worden en is het ook een dierlijk product. In dit opzicht kan vis dus gezien worden als het vlees van een vis.
Een goudvis heeft namelijk geen maag. Alles wat hij eet komt er vrijwel direct weer uit. Ten eerste zullen je vissen hun bak heel snel vervuilen als je ze veel eten geeft. Deze vervuiling kan ze ziek maken.
Het proces van kliermaag en spiermaag duurt ongeveer 20 minuten. De zuurgraad in beide magen ligt tussen de 3 en 4. De magen passen zich aan, aan de voeding die verstrekt wordt. Bij zachte voeding, eivoer bijvoorbeeld, is de maag dunner dan bij alleen maar zadenvoeding.
Uitdrogingsgevaar is er niet, maar ze kunnen wel opzwellen. Daarom plassen ze veel. Ze hebben een cloaca of een opening achter de anus waar de plas en poep uitkomt. Indien je dus een zeevis in zoet water zet dan zal deze niet overleven.
Een van de eerste aanwijzingen van het bestaan van spelen bij vissen was het zeer complexe gedrag van tapi- rvissen (olifantsvissen). Dit is een Afrikaans geslacht van zwak elektrische vissen. Het gaat hier echter om aanwij- zingen en vermoedens.
Vissen hebben geen oren. Tenminste, niet van die flappers die je aan de buitenkant kunt zien. Zij detecteren geluid met behulp van het binnenoor en het zijlijnsysteem. Het binnenoor is met name gevoelig voor geluid met een frequentie van honderden of zelfs duizenden Hertz.
Sommige dieren hebben helemaal geen bloed of een bloedsomloop omdat ze dat gewoon niet nodig hebben. Zo ontberen platwormen een eigen bloedsomloop; gassen worden direct via de huid opgenomen en uitgescheiden.
Vissen hebben een tongbeen onderaan in hun bek. Ze trekken dat naar beneden om hun bek te openen. Wij stammen af van vissen en hebben de restanten van zo'n tongbeentje in ons hoofd.
Een vis heeft aan de elke zijkant een KIEUW zitten, Bij het ademen neemt de vis een slok water, sluit zijn bek waardoor het water langs zijn kieuwen terug naar buiten gaat. De zuurstof uit het water blijft achter in de dunne vliesjes die zich in de kieuwen bevinden deze sturen het dan door naar het bloed.
(de meeste vissen dan) een veelheid van geluiden kunnen produceren om met elkaar te communiceren. Ze kunnen kreunen, grommen, kwaken, donderen, sissen, fluiten, schreeuwen en huilen.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt. Vissen voelen hoogstwaarschijnlijk wel pijn, en dat op een gelijkaardige manier als zoogdieren en dus ook mensen, zegt de studie.
Te veel is nooit goed, het is beter om kleine hoeveelheden te eten van voedsel dat aangenaam is voor onze darmflora. En rode wijn, kaas, chocola, noten en zaden zorgen ervoor dat het voor de microben goed toeven is in onze darmen.
Goed voor cholesterol en darmen eet meer eieren om meerdere redenen. Niet alleen zijn eieren juist heel goed voor je cholesterol. Ze zijn ook superfood voor je darmen!
Gefermenteerde producten bevatten goede bacteriën die een gezonde darmflora stimuleren. Dit zijn onder andere zuurkool, augurken, (soja)yoghurt/-kwark en tempeh.