In tegenstelling tot bacteriën en virussen hebben schimmels wel celkernen. Een schimmel is een zogeheten aeroob: dat betekent dat die zuurstof nodig heeft om te kunnen groeien. Zelfs bij zeer lage zuurstofconcentraties is groei al mogelijk.
De meeste schimmels zijn saprofyten: ze gebruiken de resten van dode dieren en planten als voedsel. Schimmels zorgen samen met bacteriën en kleine diersoorten als regenwormen dat resten van dode planten in humus worden omgezet.
De meeste bacteriën en archaea gebruiken geen zuurstof bij het opwekken van energie en leiden een zuurstofloos bestaan (anaeroob).
De meeste schimmels bestaan uit draden (filamenten of hyfen) die zich vertakken en uitgroeien over of in het substraat waar de schimmel op groeit. De hyfen bestaan uit verschillende cellen gescheiden door dwarswanden met een perforatie. Het geheel van hyfen heet het mycelium.
Hoewel bijna alle planten en dieren bij de dissimilatie zuurstof nodig hebben, is dit niet het geval bij micro-organismen. Veel micro-organismen zijn in staat om zonder zuurstof (anaeroob) te leven doordat ze in staat zijn de brandstof te verbranden zonder dat er zuurstof bij nodig is.
Klachten door zuurstoftekort Klachten die mogelijk op zuurstoftekort wijzen zijn: onrust, kortademigheid, hoofdpijn, prikkelbaarheid, hartkloppingen, sufheid en slecht in slaap komen.
Schimmels houden niet van frisse lucht, maar wel van vochtige plekken. Check daarom of je voldoende lucht tegen vochtproblemen. Oudere huizen hebben meestal alleen natuurlijke ventilatie en huizen vanaf 1975 vaak mechanische ventilatie.
Azijn is een zuur dat de meeste schimmelsoorten meteen dood. Voor hardnekkige schimmels is dit echter lastig. Bleekwater heeft dezelfde functie en doodt ook schimmels. De dampen van bleekwater zijn echter gevaarlijk als je ze inhaleert en het bleekwater tast bepaalde materialen aan.
Ze beschermen ons tegen ziekmakende bacteriën en virussen, en zijn belangrijk voor onder andere de werking van de darmen. Micro-organismen zijn de grote opruimers van de natuur: ze zorgen ervoor dat resten van planten en dieren worden verteerd. Ook dienen ze vaak als voedsel voor grotere organismen.
Schimmels kunnen net als een bacterie bestaan uit één cel. Maar er zijn ook schimmels, zoals paddenstoelen, die uit heel veel cellen bestaan. In tegenstelling tot bacteriën en virussen hebben schimmels wel celkernen. Een schimmel is een zogeheten aeroob: dat betekent dat die zuurstof nodig heeft om te kunnen groeien.
Voor het vervullen van hun rol in de natuur scheiden schimmels enzymen uit in hun omgeving. Deze enzymen breken biopolymeren in dood en levend materiaal af; zoals zetmeel dat voorkomt als reservestof in planten, cellulose en lignine die voorkomen in hout en het eiwit elastine dat onze longen elastisch maakt.
Een temperatuur tussen 10 °C en 40 °C. Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75 °C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood. Voedingsstoffen als eiwitten en koolhydraten in de buurt.
Schimmels hebben wel een celkern, maar geen bladgroen. Daarom zijn schimmels niet in staat om belangrijke voedingsstoffen zoals suiker met de behulp van de zon te maken. Groene planten kunnen dat wel. Schimmels hebben deze belangrijke voedingsstoffen echter wel nodig om te kunnen leven.
Gezondheidsklachten door vocht en schimmels
Schimmels kunnen gezondheidsklachten veroorzaken en ze kunnen astma en andere luchtwegklachten verergeren. Door schimmels kun je last krijgen van: keelpijn. niezen en hoesten.
Bij hard fruit of groenten is het wegsnijden van de beschimmelde plek vaak voldoende. Denk bijvoorbeeld aan koolsoorten, appels, wortelen of paprika's. Sinaasappels zijn ook nog te eten na het wegsnijden van de schimmel, maar let er wel op dat u ruim om de rotte plek heen snijdt.
Schimmels in huis zijn niet bepaald mooi om naar te kijken, maar kunnen ook erg schadelijk zijn, zowel voor uw gezondheid als voor de staat van uw woning. De schimmelsporen die worden verspreid komen in uw longen terecht door inademing en kunnen leiden tot gezondheidsklachten of bestaande klachten verergeren.
Inademen van schimmel of schimmelstof kan een astma-aanval uitlokken. Ook bronchitis kan een gevolg zijn als u schimmel heeft ingeademd. Bij langdurige blootstelling aan schimmellucht kunt u eveneens last krijgen van symptomen zoals vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn, misselijkheid en koorts.
Schimmels zijn slecht voor je gezondheid. De schimmelsporen kunnen bij inademing allergische reacties veroorzaken en leiden tot allerlei problemen met de luchtwegen. Maar niet alleen de schimmelsporen zijn ongezond, een vochtige slaapkamer is überhaupt ongezond om dagelijks in te verblijven.
Tip: Je kunt azijn ook gebruiken om schimmelvlekken in de badkamer te voorkomen. Het is namelijk bekend dat azijn 82% van de schimmelsoorten doodt. Hierdoor is azijn een middel bij uitstek om schimmel in de badkamer te voorkomen.
Kies voor bleek met chloor, omdat dit het werkende ingrediënt is. Giet 250 ml bleek in een emmer en vul aan met water. Pak een doek of plantenspuit en breng het mengsel aan op de schimmel. Laat het een kwartier inwerken en neem de schimmel af met een vochtige doek.
Als het om een huidinfectie gaat, kan dit meestal niet veel kwaad. Maar soms dringt een schimmel het lichaam binnen en dan kan er een levensbedreigende infectie ontstaan.
Wetenschappers van het Maastricht UMC+ en de Universiteit Maastricht hebben ontdekt waarom het brein zo extreem gevoelig is voor zuurstoftekort, in tegenstelling tot andere lichaamsorganen.
Symptomen van zuurstoftekort
Versnelde ademhaling (niet te verwarren met hyperventilatie) Versnelde hartslag. Bleekheid of grauw gelaat. Blauwe verkleuring van de slijmvliezen (cyanose): gelaat, lippen, tong, vingers, nagels.
Te weinig zuurstof in het bloed kan leiden tot klachten als benauwdheid, moeheid, verwardheid en onrust. Neem contact op met je huisarts als je deze symptomen ervaart.