De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving. Intussen weten we gelukkig beter.
Slakken, mosselen en garnalen kunnen ook geen pijn ervaren. En zelfs een kreeft die schreeuwt als hij in kokend water wordt gegooid, voelt geen zier. Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt.
Ze vormen een belangrijke schakel in de voedselketen omdat ze kleine kreeftachtigen, vissen en zelfs andere kwallen vangen. Ze zijn ook een voedingsbron voor tal van zeedieren zoals zeeschildpadden.
Kwallen hebben geen botten, geen bloed, geen hart of hersenen en bestaan voor ruim 95 procent uit water. Als je een kwal uit het water zou halen, dan zou het als een drilpudding in elkaar zakken. De overige vijf procent is het geleiachtige lichaam met cellen, een maag en mond.
De vijanden van kwallen zijn: tonijnen, zwaardvissen, haaien pinguïns en schilpadden, maar ook mensen.
En net als elke kwal bestaat-ie bijna helemaal uit water. Hij heeft geen ogen, geen oren, geen hart, geen bloed en ook geen hersenen! En daaromheen zitten zijn vangarmen of tentakels met daarin netelcellen.
Antwoord van de Bieb:Sea Life Scheveningen zegt het volgende:Niet langer dan een paar uur. Dit hangt ook van het weer af: als de zon schijnt gaat het verdrogen sneller. Eigenlijk is het ook niet echt ''overleven'', een kwal op het droge is langzaam aan het sterven.
Ook deze dieren blijken te slapen, terwijl ze al 600 miljoen jaar op aarde leven. Caltech-studenten Ravi Nath en Michael Abrams observeerden 23 Cassiopea-kwallen. Deze kwallen liggen vaak ondersteboven op de bodem van een oceaan of watertank en trekken hun lichaam één keer per seconde in.
De onderzoeker laat de imposante kwal op het strand liggen zodat andere mensen hem ook kunnen bewonderen. Wie dat wil, kan het dier gewoon oppakken. Deze kwal is ongevaarlijk, volgens Ecomare, het centrum voor wadden en Noordzee. De netelcellen zijn te zwak om door de menselijke huid te dringen.
Recent onderzoek laat zien dat insecten net als mensen en dieren pijn ervaren.
Voortplanting. Slakken zijn hermafrodiet. Dat betekend dat ze zowel een mannetje als vrouwtje geslachtsdeel hebben. Ze kunnen niet zichzelf bevruchten, dus hebben ze wel een partner nodig om te paren.
Insecten hebben in tegenstelling tot mensen geen centraal zenuwstelsel en kunnen dus simpelweg geen pijn voelen, zeggen sommige onderzoekers.
Slakken reageren op pijnprikkels en onthouden dit een tijdje.
Olifanten bezoeken nog regelmatig het karkas van een overleden soortgenoot. Ook onthouden ze hun getrompetter. Ook onder meer wolven, apen, zeeleeuwen en ganzen tonen rouwgedrag. Olifanten rouwen om overleden soortgenoten.
Vissen voelen wel degelijk pijn, op een gelijkaardige manier als zoogdieren. Een nieuwe studie van de University of Liverpool komt tot de conclusie dat de veel gehoorde uitspraak van vissers dat "vissen geen pijn voelen", niet klopt.
De meeste kwallen leven zo nog een tijdje voordat hun leven tot een einde komt. Dit geldt niet voor Turritopsis dohrnii. Dit diertje kan namelijk de taken van zijn cellen volledig veranderen om van zichzelf weer een poliep te maken. De kwal kan dan even niet meer zwemmen, maar hij wordt wel weer jonger.
Kwallen bestaan voor 95 procent uit water!
De andere vijf procent bestaat uit cellen, een maag en mond. De meeste kwallen kunnen niet zwemmen en drijven mee met de stroming van de zee. Ze komen in alle oceanen en zeeën voor en er zijn zelfs een paar soorten die in zoet water leven.
Hoe beweegt een kwal zich voort? Kwallen hebben niet veel mogelijkheden om zich te verplaatsen. Veelal laten ze zich meevoeren door de stroming van het water - daarom horen ze officieel bij het 'plankton'. Door hun klokvormige hoed ritmisch samen te trekken, kunnen ze een klein beetje van koers wijzigen.
Als een kwal aanspoelt op het strand, droogt die snel uit en overlijdt binnen een paar uur. Maar dat betekent niet dat je geen gevaar meer loopt. De zogeheten netelcellen, die aan de buitenkant van de tentakels van de kwal zitten, blijven langer actief.
Voor de kust van Australië leeft het meest giftige dier ter wereld: de box jellyfish. Deze kwal – ook wel bekend als kubuskwal of stinger – heeft vijftien lange tentakels die vol met dodelijk gif zitten.
De oudste vondsten dateren nu van 500 miljoen jaar geleden uit midden van het Cambrium (488 – 542 miljoen jaar geleden). In deze periode ontstonden veel van de huidige levende organismen. Er waren al fossiele kwallen bekend van zo'n 300 miljoen jaar oud.
Anatomisch zitten ze relatief eenvoudig in elkaar: kwallen hebben geen hersenen, en bloed of een skelet evenmin. Kortom, kwallen zijn best bijzonder.
Bij een kwallenbeet wordt je niet gebeten door tanden, maar geprikt door een tentakel. En dat kan flink pijn doen. Op zo'n tentakel zitten zogenaamde netelcellen, een soort gifpijltjes. Deze cellen worden geactiveerd wanneer een tentakel je huid raakt.
Kwallen eten heel kleine beestjes, zoals zeewatervlooien en minivisjes. Die verdoven ze met een stofje uit hun prik-cellen. Als jij deze zomer per ongeluk tegen een kwal aanzwemt, dan raak je die cellen ook aan.Het stofje dat eruit komt, zorgt ervoor dat dat flink prikt!